အေရာင္လြင္႔လိပ္ျပာ


        ဒီတစ္ခါ လူမွားခံရတာေလာက္ ခင္ေအးၾကည္တစ္သက္ ရင္နာတာ တစ္ခါမွ မရွိဖူးေသးဘူး။
  ဘယ္႔ႏွယ္..၊ မွားမယ္႔မွားေတာ႔ ပြဲစားမ ေအးၾကည္နဲ႔မွ မွားရသတဲ႔။ ရြာ႔ေတာင္ဖက္က ခင္ေအးၾကည္နဲ႔ ေျမာက္ဖ်ားစြန္းက ေအးၾကည္မမ်ား ေတာင္နဲ႔ေျမာက္တစ္နံတစ္လ်ား သြင္သြင္ၾကီးရယ္ပါ။ ေတာင္ေျမာက္သြယ္တန္းထားတဲ႔ ကားလမ္းမေပၚမွာ အလ်ားလိုက္ တည္ေနတဲ႔ ရြာေလးဆိုေတာ႔ အကြာအေဝးကလည္း မိုင္ခ်ီပါတယ္။ ဒါကိုမ်ား မွားရေသးသတဲ႔။
    ခုခ်ိန္မွာ ပြဲစားမနဲ႔မွားျပီး အေမးခံရေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္ ပိုနာက်ည္းသေပါ႔။ ျမိဳ႕က ေက်းဇူးမကင္းတဲ႔ ဆရာဝန္မၾကီးအတြက္ အက်ိဳးေဆာင္ျပီး ရြာကလူေလး ရွာပို႔ေပးတာမွ သံုးေလးေယာက္လား ရွိေသးတာ။
ရြာကလူေတြကို ျမိဳ႕ေပၚ တစ္ျပံဳတစ္မၾကီး ေခၚတင္သြားတဲ႔ ပြဲစားမနဲ႔ မွားခံရတာကေတာ႔ ရင္ကို တစ္ရြာလံုးလက္နဲ႔ တအုန္းအုန္း
ထုလိုက္တာကမွ မနာရွိဦးမယ္။ ဒီလိုမွားခံရတာကိုေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္တကယ္ပဲ ရင္နာလွတယ္။
xxxxxx
   ရြာကလည္း အိမ္ေျခသာ သိတ္မမ်ားလွတာ။ ေအးၾကည္ဆိုတဲ႔နာမည္ကိုေတာ႔ အၾကိဳက္တူၾကသား။ အညာရြာေလးဆိုေတာ႔ ေရေအးေအးၾကည္ၾကည္ေလးကိုပဲ တန္ဖိုးထားတမ္းတၾကေလသလား။ အေမေတြ စိတ္ကူးတူျပီး မွည့္ထားၾကတဲ႔ ေအးၾကည္နာမည္က တစ္ရြာလံုးမွာ ေလးေယာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာသာ ၾကည့္ေတာ႔။
  ေတာင္စြန္းမွာက ခင္ေအးၾကည္။ အလယ္မွာက ျမေအးၾကည္နဲ႔လွေအးၾကည္ အမႊာညီအစ္မ။ ေျမာက္ဖ်ားကေတာ႔ ေအးၾကည္မတဲ႔။
   ေတာင္နဲ႔ေျမာက္က အရြယ္ေတြမတိမ္းမယိမ္း ဆိုေပမယ္႔ အေျခအေနကေတာ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ရယ္ပါ။ ခင္ေအးၾကည္က လယ္ပိုင္ယာပိုင္ ရြာ႔မ်က္ႏွာဖံုးသမီး။ အထက္တန္းေအာင္၊ ပညာတတ္။ သြားေလသူ ရြာလူၾကီးေဟာင္းရဲ႕ဇနီး။ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ၊
မုဆိုးမဆိုေပမယ္႔ ဟန္မပ်က္ ကုန္စံုဆုိင္ေလးဖြင္႔ျပီး တစ္ရြာလံုး သူ႔အေၾကြးနဲ႔မကင္းၾကတာမို႔ ဆယ္႔ႏွစ္ရာသီ မ်က္ႏွာေမာ္ထားႏုိင္သူေလ။
     လိမၼာေရးျခားရွိတဲ႔ သားသမီးႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အၾကီးမက အိမ္ေထာင္က်ျပီး ျမိဳ႔ကေယာက်ာ္းေနာက္ လိုက္ေနေတာ႔ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လူပ်ိဳ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ေအးၾကည္တို႔သားအမိက ဆိုင္ကယ္ေလးစီးျပီး ျမိဳ႔တက္ေစ်းဝယ္လိုက္၊သမီးအိမ္သြားလည္လိုက္နဲ႔။
  တစ္ေကာင္ၾကြက္ တူမတစ္ေယာက္ကလည္း ေစ်းေရာင္း၊ ထမင္းခ်က္ အေဖာ္ရေနေတာ႔ ျမိဳ႔နဲ႔ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ေနတဲ႔ ခင္ေအးၾကည္က ငါးဆယ္ေက်ာ္လို႔ မထင္ရေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ိဳျပီး ဂိုက္ေကာင္း၊ ဆိုဒ္ေကာင္းနဲ႔ ျမိဳ႔သူဟန္အျပည့္ေပါ႔။
   ရြာ႔အလယ္က အမႊာေအးၾကည္ကေတာ႔ ခုမွဆယ္ေက်ာ္စြန္းရံု ကေလးမေလးေတြမို႔ ေအးၾကည္ျခင္းမွားစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။
ေျမာက္ဖ်ားက ေအးၾကည္မကိုေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္နဲ႔ေျပာင္းျပန္လို႔သာ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ရင္ ျပီးကေရာ..။ ဟုတ္တယ္ေလ။
ေအးၾကည္မက ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲတဲ႔မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတာရယ္။
  ပိုင္ဆိုင္ရာ နတၱိ၊ ဆင္းရဲလွသမို႔ လက္ေၾကာတင္းသလားဆိုေတာ႔လည္း ျမိဳ႔မွာသာဆို ဘုရားေစာင္းတန္းနေဘး ခပ္ေကြးေကြး ဝင္ထိုင္ျပီး ခြက္ခ်ထားလုိက္မယ္႔ အစားမ်ိဳးေတြဆိုပါေတာ႔။ ရြာမို႔လို႔သာ သူဖုန္းစားလည္းမျဖစ္၊ ငတ္လည္းမေနတာလို႔ ဆိုရမွာပဲ။
  ရြာထဲလွည့္ျပီး ေခ်းလိုက္၊ ငွားလိုက္၊ သူမ်ားအခင္းထဲ ဝင္ႏႈိက္လိုက္နဲ႔...။ သူ႔အေဖက ေသာက္ေသာက္စားစား ၾကက္တုိက္ေၾကြပစ္ေလာင္းကစားလုပ္ရင္း၊ အေမက အိမ္လည္အတင္းတုတ္ ရန္လွည့္ျဖစ္ရင္း...၊ ဒီလိုပဲ ေအးၾကည္မတို႔ ၾကီးျပင္းလာၾကတာ။
  ေအးၾကည္မလင္ရေတာ႔လည္း ထန္းရည္သမား လူရမ္းကားပါပဲ။ တစ္ရြာလံုးက ေနာက္ကြယ္မွာႏွာေခါင္းရံႈ႕ေပမယ္႔ ေရွ႕တင္ေတာ႔
မၾကဥ္ရဲေလာက္ေအာင္ ထစ္ကနဲရွိ တုတ္ဆြဲဓားဆြဲနဲ႔ လွည့္ပတ္ရမ္းကားတတ္သူဆိုေတာ႔လည္း ရြံေၾကာက္ၾကီးေပါ႔။ ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ငပ်င္းရမ္းကား မ်ိဳးဆက္မပြားေအာင္ ေအးၾကည္မက ကေလးမရေတာ႔ ရြာခံလူေတြမွာ စိတ္တစ္ျခမ္းေအးရတယ္။
  ဒါေပမယ္႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က ရြာမွာမိုးေခါင္ျပီး စိုက္လို႔ပ်ိဳးလို႔မေအာင္၊ ဘာလုပ္လုပ္ဘာကိုင္ကုိင္ အဆင္မေျပ၊ ႏြားစာေတာင္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ရွာရေဖြရနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ပ်က္လာေတာ႔ လူေတြလည္း မနီးမေဝးက ျမိဳ႔ကေလးဆီ အလုပ္ရွာထြက္ရေတာ႔တယ္။
ေယာက်ာ္းေလးေတြက ကုန္ထမ္း၊ ပန္းရံလိုက္၊ စားပြဲထိုး၊ ၾကံဳရာဝင္လုပ္တဲ႔သူကလုပ္။ မိန္းကေလးေတြက်ေတာ႔ အမ်ားစုက ျမိဳ႔ကလူကုန္ထံေတြအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္ဝင္လုပ္ရေတာ႔တာေပါ႔။ တစ္ခ်ိဳ႔လည္ဝယ္တဲ႔၊ အဆက္အသြယ္ရွိတဲ႔ လူေတြကေတာ႔ ျဗဴတီပါလာတို႔၊ ကာရာအိုေကဆုိင္တုိ႔ ေရာက္ကုန္ၾကေရာ။
   အဲဒီအခါသမယမွာပဲ တစ္သက္လံုးပ်င္းျပီး ဖ်င္းလွတဲ႔ ေအးၾကည္မတစ္ေယာက္က မ်ိဳးရိုးဂုဏ္ကိုဖ်က္တယ္ပဲ ဆိုရမလား၊ ေျပာင္းတယ္ပဲဆိုရမလား။ သြက္သြက္ၾကီးကို စခန္းထလာေတာ႔တာေလ။
  ဘယ္လိုကဘယ္လို ျမိဳ႔နဲ႔အဆက္အသြယ္ ရသြားတယ္ေတာ႔မသိဘူး။ ရြာက အပ်ိဳ၊အအို၊တစ္ခုလပ္၊မုဆိုးမကအစ အရြယ္ရွိေသးတဲ႔
မိန္းကေလးတပ္ေတာ္စုကို ဘာမက္လံုးေပးျပီး စည္းရံုးတယ္မသိလိုက္ရဘဲ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ျမိဳ႔ေပၚကိုေခၚသြားေတာ႔တာ။
  လူဆိုတာကလည္း ခက္သားကလား။ လူထဲကမွ မိန္းမေတြမို႔ ပိုခက္တာပဲလား။ ေရႊမႈံေရႊစမ်ားျမင္လို႔ကေတာ႔ အတြင္းပိုင္းမွာ ေနာက္ေခ်းလား၊ဘာလား စဥ္းစားမေနေတာ႔ဘူး။ အလုအယက္သာ ဖမ္းဆုပ္ခ်င္ေတာ႔တာေလ။
  တေျဖးေျဖးနဲ႔ မနီးမေဝးက ျမိဳ႔ကေလးတင္မကဘဲ ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးအထိေတာင္ ေအးၾကည္မက ေျခဆန္႔လာတယ္။ ရြာနဲ႔ျမိဳ႔ကို
ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္နဲ႔ ေျခလွမ္းေတြစိပ္လာေလ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ေရႊတြဲလဲေငြတြဲလဲ ေတာက္ပလာေလ။
ရြာက လူၾကီးသူမေတြက မ်က္ေစ႔စပါးေမႊးစူးေလ..။
  ဒီ႔ထက္ပိုျပီး ေျခလွမ္းကုိ ထပ္ခ်ဲ႔လုိက္ျပန္ေတာ႔ ကိုယ္႔ရြာေလးမွာတင္ မကေတာ႔ဘဲ ေဘးပတ္လည္ရြာေလးေတြက မိန္းကေလးေတြကပါ ေအးၾကည္မကို ဆက္သြယ္လာၾကရတဲ႔အထိ။
  ေအးၾကည္မကေတာ႔ မသိနားမလည္တဲ႔ရြာသူတို႔အလယ္မွာ ကယ္တင္ရွင္ဆိုျပီး ေျပလည္ၾကီးပြားသြားတဲ႔သူေတြက လာကန္ေတာ႔လိုက္ၾက..။ ျမိဳ႔ကလူကုန္ထံေတြက ဝင္လုိက္ထြက္လိုက္ လက္ေဆာင္ေကာင္းေတြ ယူလာလိုက္ၾကနဲ႔...။ လူမျပတ္ေအာင္ စည္းကားျပီး ေမာ္ၾကြားေနတာေပါ႔။
   ဒါေပမယ္႔ သိတ္ေတာ႔ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ ေခြးရူးေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္ဆိုတဲ႔စကားကလည္း ရွိေနတယ္မဟုတ္လား။
မၾကာခင္မွာပဲ လူကုန္ကူးတဲ႔အမႈေတြ၊ တိုက္ဖ်က္ေရးစီမံကိန္းေတြၾကားမွာ ေအးၾကည္မလည္း တစ္စခန္းရပ္သြားေတာ႔တယ္။

   သူ႔လုပ္ကြက္ေတြက လူကုန္ကူးမႈေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႏြယ္ေတာ႔ ရြာကလည္း သိတ္မသိရွာၾကပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စီမံကိန္းေတြ ရွိလာတာကိုဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္တဲ႔ ရြာကလူၾကီးေတြကေတာ႔ ဝမ္းသာတာေပါ႔။ ေအးၾကည္မကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပး တားျမစ္ၾကတဲ႔အျပင္ ေျခလွမ္းေတြကို ဂရုတစုိက္ ေစာင္႔ၾကည့္ေနၾကေတာ႔တယ္။
    ဟုတ္သည္ရွိ၊ မဟုတ္သည္ရွိ။ ကိုယ္႔ရပ္ရြာ နာမယ္႔ကိစၥမ်ိဳးေတာ႔ ရြာခံလူက မလုပ္တာအေကာင္းဆံုးပဲေလ။
xxxxxx
    ရြာခံလူခ်င္း တူေပမယ္႔ ေအးၾကည္မနဲ႔ ခင္ေအးၾကည္တို႔က ဂုဏ္ျဒပ္ျခင္းမွာ တစ္ျခားစီရယ္ပါ။
ေအးၾကည္မက ဒီလိုသမိုင္းဆိုးေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ႔သေလာက္ ခင္ေအးၾကည္ဆိုတာကိုေတာ႔ တစ္ရြာလံုးက ေလးစားခ်စ္ခင္ၾက
ရတယ္။ သူ႔အေၾကြးေတြ တစ္ရြာလံုးမွာ မကင္းတာကတစ္ေၾကာင္း။ ရပ္ေရးရြာေရးဆုိ လက္မေႏွးဘဲ လူအားေငြအား တတ္စြမ္းသေရြ႕
ပါဝင္တတ္တာကလည္း တစ္ေၾကာင္းေပါ႔။
   ဒါေၾကာင္႔လည္း ရြာမွာ ခင္ေအးၾကည္ဘယ္ေလာက္ ၾသဇာေညာင္းသလဲဆို ခင္ေအးၾကည္က အကူအညီလိုတယ္လို႔သာ တစ္ခ်က္ဟလိုက္၊ ဒီေလာက္ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ လူကုန္ကူးတဲ႔ကိစၥေတြ ပြစိတက္ေနသမွ်၊ ဖတ္မိျပီး စိုးထိတ္ေရွာင္ကြင္းေနၾကတဲ႔ ရြာ႔အရုိးခံေတြထဲက ျမိဳ႔ကိုလိုက္ေနေပးမယ္႔သူ ေပၚလာတာပါပဲ။
    ခင္ေအးၾကည္ကလည္း မဟုတ္တာလုပ္မယ္႔သူမွ မဟုတ္ပဲေလ။ ကိုယ္႔ရပ္ကိုယ္႔ရြာအက်ိဳးကို တစိုးတစိမွ မထိပါးလိုသူပါ။ အထူးသျဖင္႔ ေအးၾကည္မလမ္းစဥ္မ်ိဳးဆိုလို႔ကေတာ႔ ပိုျပီးေတာင္ ေဝးေဝးကေရွာင္ရမွာ။
ဒါေပမယ္႔ ခုဟာက ခင္ေအးၾကည္ရဲ႕ အသက္သခင္လိုျဖစ္ေနတဲ႔ ဆရာဝန္မၾကီးအတြက္ဆိုေတာ႔ လက္ေရွာင္ခ်င္ေပမယ္႔ ေရွာင္ရခက္ေနတယ္။
    တျမန္မႏွစ္က ခင္ေအးၾကည္ သားအိမ္ထဲ အလံုးတည္မွန္းသိလိုက္ရေတာ႔ ျမိဳ႔နဲ႔ရြာေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ သြားလိုက္ျပန္လိုက္ ေဆးကုခဲ႔ရတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ဗိုက္ခြဲျပီးအလံုးထုတ္ေပးခဲ႔တဲ႔ သားဖြားမီးယပ္အထူးကု ဆရာဝန္မၾကီးက အပ်ိဳၾကီး။ အတူေနတူမက
ေယာက်ာ္းရသြားလို႔ အေဖာ္မရွိျဖစ္ေနတုန္း...၊ ခင္ေအးၾကည္နဲ႔ဆံုမိေတာ႔ ရြာကေကာင္မေလးေတြက ရိုးသားၾကတာမို႔ တစ္ေယာက္ေလာက္
ေမြးစားခ်င္တယ္ဆိုျပီး မွာရွာတယ္။
   ေက်းဇူးမကင္းတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဆြမ်ိဳးထဲက လိမၼာေရးျခားရွိျပီး တစ္ေကာင္ၾကြက္၊ ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းတဲ႔သူေလး
တစ္ေယာက္ေခၚျပီး သြားပို႔ေပးလုိက္တယ္ေလ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အဆင္ေျပခ်င္ေတာ႔ ဆရာဝန္မၾကီးကလည္း သေဘာက်ေက်နပ္လို႔ သမီးေလးလို
ယုံၾကည္ေျမႇာက္စားထားသတဲ႔။ ေကာင္မေလးကလည္း လက္ဝတ္လက္စားအျပည့္အစံုနဲ႔ ေကာင္းစားျပီး တေသြးတေမြးၾကီးျဖစ္လို႔..။ခင္ေအးၾကည္ကိုလည္း ရွိခိုးဦးတင္ ေက်းဇူးရွင္ေပါ႔ေလ။
    ဒီလိုအဆင္ေျပတယ္ ဆိုေတာ႔လည္း ပို႔ေပးတဲ႔သူက ပီတိျဖစ္ရတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ကိုလည္း ကူညီရာေရာက္၊ တစ္ေကာင္ၾကြက္မ်က္ႏွာမြဲေလးလည္း ေရႊပံုေပၚေရာက္သြားေတာ႔ ကိုယ္လည္းကုသိုလ္ရတာေပါ႔။
   ဒါေပမယ္႔ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွာတင္ ျပတ္မသြားဘူး။ ေက်းဇူးရွင္ဆရာဝန္မၾကီးရဲ႕ ေမာင္က စားေသာက္ဆုိင္ေလး
ဖြင္႔ထားလို႔တဲ႔။ စားပြဲထိုးလုပ္မယ္႔ေကာင္ေလးေတြ၊ ပန္းကန္ေဆးမယ္႔ ေကာင္မေလးေတြဆိုတာ ခဏခဏ ထြက္လိုက္ဝင္လိုက္နဲ႔ အျမဲတမ္းလိုေနတယ္။ ' ခင္ေအးၾကည္ရယ္..ကူညီပါဦး...' ဆိုျပီး ဆရာဝန္မၾကီးက တာဝန္ေပးျပန္ေတာ႔ မျငင္းသာတဲ႔သူမို႔ ရြာထဲကေခ်ေခ်ငံငံရွိတဲ႔သူေလးေတြ ရွာေပးရျပန္ေရာ။
 စားေသာက္ဆိုင္ဆိုေတာ႔စားဖုိ႔ေသာက္ဖို႔လည္းမပူရ၊ ေက်ာတစ္ေနရာစာလည္းရတာမို႔ ျမိဳ႔တက္အလုပ္လုပ္ခ်င္သူေတြ
အတြက္လည္း အဆင္ေျပတယ္ေလ။ ဆရာဝန္မၾကီး ေမာင္ကလည္း အေရးေပၚ အလုပ္သမားလိုတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလးပို႔ေပးႏုိင္တဲ႔ ခင္ေအးၾကည္ကို ေက်းဇူးတင္ျပီး လက္ေဆာင္ေတြေပးတယ္။
    ျမိဳ႔က စီးပြားေရးသမားဆိုေတာ႔လည္း လာဘ္ကျမင္သေပါ႔။ ခင္ေအးၾကည္မို႔ လူတစ္ခါသြားပို႔ေပးရင္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ဆိုတာ..၊
ေဟာတစ္ကြင္း၊ ေဟာတစ္ကြင္း..။ ေဖာ္ေရြလိုက္တာဆုိတာကလည္း ' အမၾကီးေက်းဇူး...၊ အမၾကီးေက်းဇူး..' နဲ႔ ႏႈတ္တက္တရြရြ၊ ပါးစပ္ကမခ်ဘူး။ ရြာအျပန္ဆိုရင္လည္း ထည့္ေပးလုိက္တဲ႔ သူတို႔ဆိုင္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြဆိုတာ..၊ တစ္အိမ္သားလံုး စားမကုန္ဘူး။
    သားကေတာ႔ ' အေမ..လူကုန္ကူူးေတြနဲ႔ အမွားခံရမယ္ေနာ္။ ၾကည့္လည္းလုပ္ဦး...' လို႔ ခဏခဏ သတိေပးရွာသား။
အရွိန္ရေနတဲ႔ ခင္ေအးၾကည္ကလည္း ေက်းဇူးဆိပ္ေတြ တက္ေနျပီေလ။ သူ႔ေက်းဇူးမကင္းလို႔ ကူညီရာကေန ကိုယ္႔ေက်းဇူးကို ဦးထိပ္တင္ သိတတ္ျပေနေတာ႔လည္း ပုထုဇဥ္ပီပီ သာယာမိတာကို ဝန္ခံပါတယ္။
   ေက်းဇူးေတြ အေရးတယူတင္တဲ႔အျပင္ ျမိဳ႕သူ စားေသာက္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ကေတာ္ကလည္း ခင္ေအးၾကည္ကိုေတြ႔တာနဲ႔..
' မမတို႔မ်ား သူမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးျပီး စိိတ္ေကာင္းရွိလို႔လားမသိဘူး။ အရြယ္တင္လုိက္တာလည္း ေလးဆယ္ေလာက္ေတာင္ မထင္ခ်င္ဘူး။
တစ္ေန႔တျခားလည္း လွလွလာတာ ကြၽန္မတို႔မွာ စံနမူနာယူေနရတယ္...' ..လို႔မ်ားေျပာလိုက္ရင္ ပီတိေတြကို ေဝသြားေတာ႔တာ။
   ဒါတင္လားဆိုေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပါးစပ္နဲ႔တင္မကပဲ လက္ကပါေရာက္လာေတာ႔ ေပးလိုက္တဲ႔ပါတိတ္ေလးေတြအေပၚမွာလည္း မိန္းမသားပီပီ စြဲမက္မိလာတယ္။ သားကသတိေပးတာကိုလည္း အသိမဝင္ေတာ႔ဘူး။ သမီးကလက္ကုတ္တာကိုလည္း ထိမထင္ေတာ႔ဘူး။
အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လိမ္႔ေနလိုက္တာ။
 ' ပြဲစား မေအးၾကည္ရွိလားဗ်ိဳ႔...' ဆိုျပီး လူပြဲစားလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ေအးၾကည္မ ထင္လို႔ ျမိဳ႔ကလူတစ္ခ်ိဳ႕က ခင္ေအးၾကည္အိမ္ကို အိမ္ေဖာ္လာရွာကာမွ ရင္နာနာနဲ႔ သတိခ်ပ္ရေတာ႔တယ္။
xxxxxx
    ဒီတစ္ခါေတာ႔ ေနာက္ဆံုးပါပဲလို႔ သားကိုေျပာရတယ္။ ဆရာဝန္မၾကီးေမာင္ကို ဂတိေပးထားျပီးသားမို႔ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္
ရွာေပးဖို႔ က်န္ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ္ကေစတနာထားျပီး ေခ်ရာတဲ႔သူမ်ိဳးမွ ပို႔ေပးတာမို႔ သူတို႔ကလည္း ကိုယ္႔ကိုပဲ အားကိုးရွာၾကတာမို႔လား။
    တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္က ေသခ်ာေရြးေခၚသြားေပမယ္႔ ဟုိေရာက္ေတာ႔ ျမိဳ႔အထာမွာ ေနရာမက်ဘဲ တငိုငုိတရယ္ရယ္နဲ႔ ရြာမွာပဲ ေကာက္စိုက္ပ်ိဳးႏႈတ္ေတာ႔မယ္လို႔ ျပန္လာတဲ႔သူလည္းရွိဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆိုင္ရွင္လင္မယားက ဘယ္ေတာ႔မွ အျပစ္မတင္တတ္ဘူး။
    ခင္ေအးၾကည္ကလည္း တစ္ေယာက္အဆင္မေျပလို႔ ျပန္လာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ခ်က္ခ်င္း ရွာေပးလိုက္တာပဲ။
ရြာမွာက ခင္ေအးၾကည္အမ်ိဳးအေဆြေတြက မ်ားသလို၊ အဆက္အသြယ္ကလည္း မရွားဘူးကိုး။
ထူးျခားတာက အဆင္မေျပတာေတြ ဘယ္ေလာက္ထပ္သြားပေလ႔ေစ။ ဆိုင္ရွင္လင္မယားကေတာ႔ လက္တြန္႔မသြား တတ္တာပါပဲ။
  တစ္ခါကမ်ား အဆင္မေျပခ်င္ေတာ႔ ေဆြမကင္းမ်ိဳးမကင္းထဲက ေခၚသြားေပးတဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..၊ ေန႔မကူးပဲ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေပါက္ခ်လာခဲ႔တာ။ ခင္ေအးၾကည္လည္း အားနာနာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္သြားပို႔ေပး..။ ေနာက္တစ္ရက္ အိမ္လြမ္းလို႔ဆို..၊ ငိုျပီးျပန္လာျပန္ပါေရာလား။ ေနာက္ဆံုး အိမ္ကတူမေလးကို ' လူမျမဲခင္ နင္ခဏသြားေနေပးလိုက္...' ဆိုျပီး လႊတ္ေပးရတဲ႔အထိ။
   ဒီလို လူသံုးေယာက္ေလာက္ ႏွစ္ရက္အတြင္း ဆက္တိုက္ေျပာင္းသြားေတာ႔လည္း ဟုိလင္မယားက မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ တစ္ေယာက္ပို႔ေပးတိုင္း ပါတိတ္တစ္ကြင္းကထံုးစံ၊ မပ်က္မကြက္ပါပဲ။ သံုးကြင္းဆက္တိုက္ျဖစ္သြားေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္ကအားနာျပီး ျငင္းယူရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ျငင္းမရပါဘူး။
   သူတို႔က အဲ႔သေလာက္ သဒၵါတရားထက္သန္လြန္းေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္ေတာင္ စိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ ျမိဳ႔ေပၚမွာအလုပ္သမား ဘယ္ေလာက္ရွားသလဲဆိုတာ အဲဒါသက္ေသပဲေလ။
သားနဲ႔သမီးကေတာ႔ ' အေမ႔မွာလက္ေဆာင္ရတဲ႔ ပါတိတ္ေတြလည္းမ်ားလွျပီ။ ကိုယ္႔ဘာသာ ဝယ္မဝတ္ႏုိင္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။
ပြဲစားမနဲ႔အမွားခံရေတာ႔လည္း အေမေလာက္နာတတ္တာ မရွိဘူး။ ေတာ္ပါေတာ႔အေမရယ္...' လို႔ေျပာကုန္ၾကျပီ။
   ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ ပို႔ေပးျပီးရင္ ေနာက္တစ္ခါ စကားၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေျပာျပီး ေရွာင္ေတာ႔မွာမို႔ေသခ်ာျမဲမယ္႔သူေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ ရွာေပးထားမလားလို႔..။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ေနာက္ဆံုးလုိ႔စိတ္ကူးကာမွ ရြာထဲကိုမွာလိုက္တာ ျမိဳ႔တက္အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ ေရာက္လာတဲ႔သူက သံုးေယာက္ေတာင္ရွိေနတယ္။
   ခုတေလာ ခင္ေအးၾကည္ပို႔ေပးတဲ႔ဆိုင္က သေဘာေကာင္းျပီး လခမ်ားမ်ားရတဲ႔အျပင္ သံုးလစာၾကိဳေပးတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းေၾကာင္႔ရြာကလူေတြလည္း အျပိဳင္သြားခ်င္ေနၾကတာေလ။ သံုးေယာက္စလံုးက ကိုယ္႔လူရင္းေတြခ်ည္းပဲဆုိေတာ႔ ခင္ေအးၾကည္လည္း မ်က္ႏွာမနာရေအာင္ တစ္ေယာက္ျပီးမွတစ္ေယာက္ အလွည့္က်ပို႔ေပးမယ္လို႔ ေျပာထားလိုက္တယ္။
    ဒါဆို ဘယ္သူ႔ကုိ အရင္ေခၚသြားမလဲလို႔ ေကာင္ေလးေတြရဲ႕မိဘသံုးဦးကေရာ ခင္ေအးၾကည္သားကပါ ခင္ေအးၾကည္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကုိ င႔ံလင္႔ေနၾကျပီ။
    ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခင္ေအးၾကည္က မိဘနဲ႔တစ္ခါမွမခြဲဖူးတဲ႔ လူအေၾကာက္တတ္ဆံုး ခပ္ႏံုႏံုေကာင္ေလးကို အရင္ပို႔ဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေတာ႔တာပဲ။
    ခင္ေအးၾကည္သားက အံ႔ၾသတၾကီးနဲ႔ အေမ႔မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ သူ႔အေမ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီေကာင္ေလးကို ေရြးပို႔ သလဲဆိုတာ ရုတ္တရက္စဥ္းစားမရဘူး။ ေနာက္ဆံုးလည္းဆိုေသးတယ္။ ေသခ်ာေပါက္အမွ်င္တန္းမယ္႔သူကုိ ပို႔မယ္ဆုိေတာ႔ အ႔ံၾသသြားတာ။
    ခင္ေအးၾကည္ကလည္း သားက သူဝတ္ထားတဲ႔ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ထင္ျပီး လိပ္ျပာမလံုဘူး ျဖစ္သြားတယ္။
    ဒါနဲ႔ပဲ ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေျပာမိေျပာရာ ေျပာခ်လိုက္တာ...။
' ပါတိတ္ေတြက အေရာင္လြင္႔လြယ္တာ အရမ္းပဲ...' တဲ႔။
    အမွန္က ဘယ္သူမွမျမင္လိုက္ေပမယ္႔ ခင္ေအးၾကည္ဝတ္ထားတဲ႔ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ထဲကေန လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ ပ်ံထြက္သြားတာကို ခင္ေအးၾကည္ကိုယ္တိုင္ပဲ အာရံုနဲ႔သိလိုက္ရျပီေလ။
    အဲဒီလိပ္ျပာေလးက မူလအေရာင္မဟုတ္ပဲ အေရာင္လြင္႔ေနသလိုမ်ိဳး မွိန္ေဖ်ာ႔သိမ္ႏုပ္လို႔...။
    ျပီးေတာ႔.. အေရာင္လြင္႔ေနတဲ႔ သူ႔အေတာင္ပံေတြနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသူ ဖံုးကြယ္လို႔...။
xxxxxx

August, 2011...
မေဟသီမဂၢဇင္း

4 comments:

  1. ေလ႔လာ၊ ဖတ္ရႈသြားပါတယ္ ။

    ခင္တဲ႔
    ျမတ္

    ReplyDelete
  2. ေပးခ်င္တဲ႕ မက္ေဆ႕ေလး ေကာင္းလိုက္တာ မေဝရယ္
    ဖတ္ျပီး သေဘာတက် ျဖစ္လိုက္ရတာ
    လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား စရိုက္ကို တကယ္ထိမိေအာင္ သရုပ္ေဖာ္သြားႏုိင္ပါတယ္။
    ေလးစားအားက်မိရပါတယ္ရွင္။။

    ReplyDelete
  3. ေၾသာ္... လူဆိုတာကလဲ ခက္သားလားေနာ္...

    ReplyDelete
  4. အဲဒီလိပ္ျပာေလးက မူလအေရာင္မဟုတ္ပဲ အေရာင္လြင္႔ေနသလိုမ်ိဳး မွိန္ေဖ်ာ႔သိမ္ႏုပ္လို႔...။
    ျပီးေတာ႔.. အေရာင္လြင္႔ေနတဲ႔ သူ႔အေတာင္ပံေတြနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသူ ဖံုးကြယ္လို႔...။
    ေပးခ်င္တဲ့မက္ေဆ့ေလးကအရမ္းလွတယ္...
    စာေတြဆက္လက္ေရးအားေကာင္းပါေစ....

    ReplyDelete