ဖြဖြေလးေခါက္တဲ႔ ရင္ကိုဖြင္႔ဖုိ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးခ်င္တယ္။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးခ်င္တယ္။
ေျခသံျပင္းျပင္းေတြ နင္းဖို႔အတြက္ေတာ႔
တံတားတစ္စင္းက ရင္ထဲမွာခင္းႏွင္႔ျပီးသား။
အဲဒီတံတားေပၚမွာ...
အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ သရုပ္မွန္
ေမတၱာနဲ႔ဂရုဏာက လက္ခ်ိတ္တြဲ
မုဒိတာက ဥပကၡာကိုအတင္းဆြဲေခၚ
သေရာ္ခ်င္သလို အျပံဳးေထ႔ေထ႔နဲ႔
စိတ္ေရာင္စံုစာပန္းခ်ီေရးဖိ
ႏွလံုးေသြးအျဖစ္စီးက်လာတာ ကၽြန္မ၀ိညာဥ္ပဲ။
ေလာကၾကီးရဲ႕အေမာေဖာက္သံ
တံတားေပၚမွာ လွ်ပ္တုိက္ေလွ်ာက္ေတာ႔
ေတာက္ေခါက္မိတဲ႔ စိတ္ႏွလံုးသား
ရင္ပတ္ၾကားက ထြက္က်သြားခဲ႔။
ခါတစ္ရံ ျမင္မေတာ္ စင္ေပၚကမ်က္လွည့္ျပပြဲ
အဲဒီအတြက္ စုတ္သတ္သံ...
စင္မထုိးေပမဲ႔ အေပးအယူမွ်တဲ႔ေဖးကူမပြဲ
အဲဒီအတြက္ လက္ေခါက္မႈတ္..
ေနာက္ထပ္ ဘာပြဲ..ညာပြဲ..
အဲဒီအတြက္ ေခါင္းတခါခါ...
ေနာက္ထပ္.. ေနာက္ထပ္...
အံၾကိတ္၊ လက္သည္းဖြက္၊ ဟက္ဟက္ပက္ပက္
ေအာ႔ႏွလံုးနာ၊ မဲ႔ျပံဳး၊ သနားညႇာတာ...
ေ၀ဒနာအစံု ေျခကုန္ေအာင္အေျပးႏွင္ခဲ႔။
ေဟာ..ခုတစ္ခါ...
ျဖတ္တိုက္လာတဲ႔ ေလေျပညင္း
လရိပ္မွာ ၾကာညိဳနံ႔တသင္းသင္းနဲ႔မို႔
တံတားေပၚကို မနင္းခ်င္ဘူးတဲ႔။
ဖြဖြေလးေခါက္တဲ႔ ရင္ကိုဖြင္႔ဖုိ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးခ်င္တယ္။
ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
ဆရာမ ကဗ်ာေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္
ReplyDeleteကဗ်ာေလး ခံစာသြားပါတယ္ ဆရာမေရ..
ReplyDeleteခ်မ္းေျမ့ပါေစေၾကာင္း
ခ်ယ္ရီေျမ
ကဗ်ာေလးလဲ ဖတ္သြားပါတယ္ အစ္မ...
ReplyDeleteဖြဖြေလးေခါက္တဲ႔ ရင္ကိုဖြင္႔ဖို႕ေရးတဲ႕ ကဗ်ာေလးက သိပ္ေကာင္းတာဘဲ အစ္မေဝေရ...
ReplyDelete