ျမင့္မိုရ္လည္ျပန္



  ေဇာေခြၽးျပန္ေနတဲ့ သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ေဒၚခင္ႏွင္းအတြက္ ေတာ့ သမုဒၵရာခန္းေျခာက္သလိုပါ။ ေတာင္ေတြ ၿပိဳက်လာတယ္။ မိုးေကာင္းကင္ႀကီး နိမ့္ဆင္းလာတယ္။ ေတာ္လည္းသံေတြ ပ့့ဲတင္ညံေနတယ္။ အလင္းေရာင္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ ကမၻာပ်က္တယ္ဆိုတာ အဲဒါ လား။ ေဒၚခင္ႏွင္းအတြက္ သမီးက ကမၻာပဲေလ။

ႏွလံုးသားထဲက စူးနစ္တဲ့ နာက်င္မႈဟာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ သံုးဆယ္ကလိုပဲ တစစ္စစ္ ကိုက္ခဲလာျပန္တယ္။ ဒါဟာ ဝဋ္ေၾကြးတစ္ခုကို ေပးဆပ္ေနရတာ မ်ားလားလို႔ သတိဝင္လာခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္း တုန္လႈပ္မႈက အရွိန္အဟုန္နဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဝါးမ်ဳိေနၿပီ။

”ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္” လို႔ နာနာၾကည္းၾကည္း နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ဆႏၵလႈိင္းတိုက္ခဲ့မိတာ သူမ ကိုယ္တိုင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဝဋ္ေၾကြးမွာ သမီးေလး ပါဝင္ေပးဆပ္ရမယ့္ အျဖစ္ လို႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူး။

သံသရာေရစက္ဟာ ဘဝဘဝ အဆက္ဆက္မွာ ႏႊယ္ယွက္ေနတာမ်ား သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား။
                                                              +++++++

”ရွင္ ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္ကို သက္ေအာင္။ ကြၽန္မဘဝကို ဖ်က္ခဲ့တာ….၊ ကြၽန္မအေမကို သတ္ခဲ့တာ…..။

တစ္ေန႔ေတာ့ ရွင္ျပန္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္။”

အဲဒီတုန္းက နာနာၾကည္းၾကည္း သည္းသည္းထန္ထန္ က်ိန္စာတိုက္သလိုကို ေျပာခဲ့မိတာ..။
မနာၾကည္းလည္း ခံႏိုင္႐ိုးလား။ မေအတစ္ေယာက္လံုးက အသက္ေပးသြားရၿပီေလ။

အေမဟာ ေလာကဓံ အဆိုး အေကာင္းမွန္သမွ်ကို သူကိုယ္တိုင္ ခါးစည္းခံႏိုင္ရင္ ခံႏိုင္လိမ့္မယ္။ သမီးအေပၚမွာ က်ေရာက္လာတဲ့ ၾကမၼာဆိုးကို မဖယ္ရွား၊ မကာကြယ္ ႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးေၾကကြဲမႈကိုေတာ့ ခံႏိုင္ရည္မရွိခဲ့ရွာဘူး။

အေမတားဆီးျဖတ္ေတာက္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူ၊ အေမကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ ဖတဆိုး သမီးေလးမို႔ တစ္ဘဝစာလံုး သူ႔ ေျခသူ႔လက္ ဖန္တီးေပးခ်င္ခဲ့တဲ့ အေမ့ေစတနာ၊ မုဆိုးမႀကီးရဲ႕ အစြမ္းကုန္စြင့္ကားေပးထားတဲ့ ရင္ေငြ႕ကို ႐ုန္းမထြက္ခ်င္၊ မျငင္း ပယ္ရက္ခဲ့တဲ့ ခင္ႏွင္းရဲ႕ ေက်းဇူး သိတတ္ မႈ..။

ဒါေတြကို ကိုသက္ေအာင္က ေကာင္းေကာင္း အခြင့္အေရးယူၿပီး ခင္ႏွင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲကို ဆူးတစ္ေခ်ာင္း ထိုးစိုက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဆူးကလည္း အေမအလဲ ထပ္သြားတဲ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ပိုၿပီး နစ္ဝင္ နက္႐ႈိင္းသြားရတယ္။ ျပန္ ဆြဲႏုတ္စရာ အေႏွာင့္မွာ အစမက်န္ေတာ့ဘူး။ ထဲထဲဝင္ဝင္ နစ္ဆင္းသြားၿပီ။
”ကိုယ္ ေယာက္္်ားပါခင္ႏွင္း။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကိုယ္ယူရဲရမယ္ မဟုတ္လား….”

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ တာဝန္ယူရဲ႐ံုနဲ႔ ေယာက္်ားေကာင္း ပီသမယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့ ခပ္ညံ့ည့ံ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ ခင္ႏွင္းမွာ ေျပာစရာစကား ရွိမေန ခဲ့ပါဘူး။ အေမကေတာ့ ဒီဆူးဟာ သူပ်ဳိးမိတဲ့အပင္က ထြက္လာတာ ဆိုေတာ့….

”သားရယ္..ဘဝမွာ မွားမိတာဟာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ အမွားကို မျပင္ႏိုင္တာသာ သိမ္ဖ်င္းတဲ့ အက်င့္ပါ….”

”အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္လို႔လဲ။ အေမ့သမီး အတြက္ အမွားျပင္ဆင္ခ်က္က တစ္ဖက္သားအတြက္ အမွားေပၚအမွားဆင့္မယ့္ ကိစၥဆိုတာ အေမ သိသားနဲ႔….”

တိုးခ်င္တဲ့ဆင္ဟာ မကန္းလည္း မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တိုးသြားတာပဲ။ ဒါမွလည္း လမ္းေပါက္မွာကိုး။
ခင္ႏွင္းေယာက္်ားကလည္း မွားခ်င္လို႔ကို မွားခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခု မို႔ ဆက္မွားဖို႔ကို ဝန္မေလးခဲ့ပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ ခင္ႏွင္းကသိပ္ျပတ္ သားခဲ့တယ္။ မိန္းမပီပီလည္း ရန္ မေတြ႕ခဲ့ဘူး။ အားႏြဲ႕သူဆိုၿပီး ငိုလည္းမျပခဲ့ဘူး။ အေပါစားဆန္ဆန္ ရြဲ႕ေစာင္းၿပီးလည္း မတုံ႔ျပန္ ခဲ့ဘူး။ အပိုစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ ထိုးေပးၿပီး ပိုင္ဆိုင္မႈကို တစ္ဝက္ တိတိ ခြဲေပးလိုက္တယ္။ သမီးေလးအတြက္ ပိုယူဖို႔ ေလာကြတ္လုပ္ ေနတာကို အေရးလုပ္ၿပီး ခြန္းတုံ႔ ျပန္မေနေတာ့ဘူး။

ဟုတ္တယ္ေလ။ သမီးကို ထည့္စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဖေအဆို ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြ လုပ္စရာကို အေၾကာင္းမရွိဘူး မဟုတ္လား။

သမီးအတြက္ပဲ စဥ္းစားတဲ့ ခင္ႏွင္းကေတာ့ ကူညီခ်င္သလုိလို၊ ေဖးမခ်င္သလိုလိုနဲ႔ ဖ်ာခင္းဖို႔ ေရာက္လာတဲ့ ခ်စ္သူေဟာင္းအပါ အဝင္ ပုရိသအားလံုးကို အရြယ္ရွိ ေသးေပမယ့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚက  အကုန္ဖယ္ပစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ခါအညာမိရင္ ညာတဲ့ သူအျပစ္၊ ႏွစ္ခါအညာထိရင္ အညာခံရတဲ့သူ အျပစ္တဲ့။ အဓိက ကေတာ့ သမီးေလးကို ဘယ္ပေထြး နဲ႔မွ အတူမထားႏိုင္တာပါပဲ။ ေဒၚခင္ႏွင္း ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ မယံုေတာ့ဘူး။
ဒီလိုဆိုေတာ့ အရင္ေယာက္်ားကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနတယ္ မထင္လိုက္နဲ႔။ ေငြမက္တဲ့ အမိုက္မနဲ႔ သဒၶါလြန္တ့ဲ တဏွာကြၽန္ႀကီးလည္း ဘယ္ေလာက္ခံမွာမို႔လဲ။  အခ်ိန္တန္ေတာ့ လမ္းခြဲၾကၿပီး ခင္ႏွင္းကို ဒူးေထာက္ ေတာင္းပန္လည္း ခင္ႏွင္းကေတာ့ ျပတ္ျပတ္ပဲ။

ၿခံခုန္တတ္တဲ့သူက ေနာက္ မခုန္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ဘယ္ေလာက္ ပဲကတိေတြေပးေပး… တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေျခသံလံုလံုနဲ႔ တစ္မ်ဳိး လွည့္ၿပီး ဒုကၡေပးဦးမွာပဲလို႔ ေသခ်ာ ေနလို႔ကို လံုးဝစိတ္မလည္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မယံုေတာ့တဲ့အထဲမွာ ဒင္းကိုေရွ႕ဆံုးကေလ။
                                                                               +++++++++

ေဒၚခင္ႏွင္းမယံုတဲ့ ေယာက္်ား ေတြထဲမွာ သမက္စည္သူေမာင္ ကလည္း ေရွ႕တန္းကေနပါတာပဲ။

ဘဝနဲ႔ ရင္းၿပီးရထားတဲ့ အသိ ဆိုေပမယ့္ ေဒၚခင္ႏွင္းက ဥပါဒါန္ေတာ့ အလြန္အကြၽံမစြဲပါဘူး။ သမီးကိုလည္း က်ားဆိုရင္ ပါးကြက္က်ားေတာင္ မကြက္နဲ႔လို႔ ကုန္းမသြင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ”အေမ့ ကို နမူနာၾကည့္ပါသမီးရယ္။ ေယာက္်ားေတြ ပါးစပ္က ထြက္သမွ် အညာစကားေတြကို ခ်င့္ယံုပါ။ အလြယ္တကူ ပံုခ်စ္မပစ္နဲ႔….” လို႔ေတာ့ မွာရတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးကေခၚၿပီး အိမ္ေပၚတင္လာေတာ့လည္း သမက္ေပါ့။ မိဘကအတင္း ေပးစားထားတာ မဟုတ္ဘဲ သူတို႔ခ်င္း ခ်စ္ၾကတာမို႔ သစၥာ၊ ေမတၱာက ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးသားျဖစ္မေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ ၿပီး ဒီေလာက္ေခ်ာေနတာေတာ့ သေဘာမက်လွဘူး။ ဒါေတာင္ ေဒၚခင္ႏွင္းသမီးကလည္း ေခသူ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ သူ႔ေမဂ်ာမွာ ကြင္းဆိုလား၊ အလွဘုရင္မတဲ့။ သမက္ ေလာင္းကလည္းကင္းတဲ့။ အဲဒီလို ေက်ာင္းမွာ ဖူးစာဆံုတဲ့ ကြင္းနဲ႔ ကင္း၊ လိုက္ဖက္ညီတယ္ဆိုေပမယ့္ ေကာင္ေလးက သမီးထက္ေတာင္ ႏုဖပ္စိုျပည္ၿပီး မိန္းမေခ်ာေခ်ာေနေသး။

ျငင္းစရာ ျပစ္ခ်က္ႀကီးႀကီး မားမားမရွိေတာ့လည္း မိဘဝတၱရား ရွိတဲ့အတိုင္း ေပးစားရေတာ့တာ ေပါ့။ ေတာ္ေသးတာက ေကာင္ေလး ဘက္က ေမာင္ႏွမမ်ားတာမို႔ မိန္း ကေလးဘက္ကို ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴ ထည့္လိုက္တာပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ‘ေယာကၡမအိမ္တက္ သမက္မ်က္ႏွာငယ္’ ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ့္ ေဒၚခင္ႏွင္းမွာ က ေယာက္်ားေတြကုိ မယံုတဲ့ ဓာတ္ခံကရွိေလေတာ့ ခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ မ်က္မွန္စိမ္း ေတာ့ တပ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနတာ ေပါ့။

ေယာက္်ားကေတာ့ မိန္းမ ေခ်ာမႈန္ေနေအာင္ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာ ေယာက္်ားဗီဇကေတာ့ ျပတာပါပဲ။ ဘီယာေလး၊ ဝီစကီ ကေလးနည္းနည္းေတာ့ ႀကိဳက္ခ်င္ ပံုရတယ္။ တစ္ခါတေလ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ႀကံဳလို႔ဆိုၿပီး ေသာက္လာရင္ သမီးနဲ႔ တက်ိတ္က်ိတ္စကားမ်ား သံၾကားရတယ္။ ေဒၚခင္ႏွင္းကေတာ့ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေပးေနတာေပါ့။ သူတို႔ လင္မယားကိစၥ၊ ကိုယ္ကၾကားမဝင္ခ်င္ပါဘူး။

ေနာက္ၿပီး ေယာက္်ားေလးပဲ။ တစ္ခါတေလ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ဆိုရင္  ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့လို႔ ႏွစ္ဖက္မွ် ေတြးၾကည့္တယ္။ အႀကိမ္စိပ္လာတာမ်ဳိး၊ စြဲလမ္းစိတ္ျဖစ္လာတာမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့လည္း တစ္မ်ဳိးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚခင္ႏွင္းသမီးက မရဘူး။
”ကို….လံုးဝမေသာက္နဲ႔။ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္….။ သင္းလည္းမႀကိဳက္ဘူး…”တဲ့။
ခမ်ာကလည္း ဒီလိုေတာ့ မိန္းမစကားနားေထာင္သား။ ေနာက္ထပ္ေသာက္လာသံကို သိုး သိုးသဲ့သဲ့ မၾကားရေတာ့ဘူး။
သမီးက သူ႔ေယာက္်ားကို ေတာ့ တကယ္ပိုင္တဲ့မိန္းမ။ ေဒၚခင္ႏွင္းလည္း သမက္ကို အံ့ၾသရတယ္။ ဘာကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ”သင္း မႀကိဳက္ဘူး ကို” လို႔မ်ား သမီးက ဆိုလိုက္ရင္ ဟိုကလည္း ”စိတ္ခ်။ ကို မလုပ္ေတာ့ဘူး…” ဆုိၿပီး ႏွစ္ခါျပန္မျငင္းခုံဘူး။
ေအးခ်မ္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား။ မိန္းမကို ခ်စ္လြန္းတယ္ပဲ ဆုိရမလား။ မယားေၾကာက္လို႔ပဲ ႏွိမ့္ခ်ရမလား။
တစ္ခါတစ္ရံ ကြမ္းမစား၊ အရက္မေသာက္၊ စီးကရက္မဖြာ၊ လက္ဖက္ရည္မထိုင္တဲ့ ေယာက္်ား ကို မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ျခင္းသြားခတ္တာမ်ဳိးေလးေတာင္ သမီးက မႀကိဳက္ခ်င္တာမ်ဳိး၊ ျပစ္တင္ေျပာဆိုတာမ်ဳိး လုပ္ေနရင္ ေဒၚခင္ႏွင္း မွာ သမီးကို က်ိတ္ဆူရတယ္။

”ဟဲ့ ဒီေလာက္နင့္အလိုလိုက္ ၿပီး အႀကိဳက္ေနထိုင္တဲ့ ေယာက္်ား ကို အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာၿပီး ေျပာဆိုမေနနဲ႔။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေယာက္်ားေတြ ေပါက္ကြဲရင္ မလြယ္ ဘူးေနာ္….”

ဒီလိုေျပာလို႔ သမက္နဲ႔ ေယာကၡမ တေႏြးတေထြး ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာၾကတယ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ ပါဘူး။ ေဒၚခင္ႏွင္းက ေယာက္်ား ဆုိရင္ မယံုတတ္ေတာ့ မ်က္ႏွာသာ မေပးဘူး။ ခပ္မွန္မွန္ပဲ။

ေနာက္ကြယ္မွာသာ သမီးကို  က်ိတ္ေျပာရတာ။ သမီးက သူ႔ အႀကိဳက္သူ႔သေဘာ အကုန္လိုက္ေလ်ာတဲ့ ေယာက္်ားဆုိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုင္ရင္းပိုင္ရင္း အႏိုင္က်င့္သလိုေတာင္ ျဖစ္လာ တာေလ။ ဟိုလိုမေနနဲ႔၊ ဒီလိုမေန နဲ႔….နဲ႔ ပညတ္ခ်က္အပါး တစ္ရာမက ျဖစ္လာေတာ့ တစ္ဖက္သားက ၾကာရွည္ခံႏုိင္ပါ့မလားေပါ့။ ေဒၚခင္ႏွင္းမွာ ကိုယ့္သမီး ကိုယ္လက္ကုတ္ၿပီးတားရတယ္။

အဲေလာက္ အေမက လက္ ကုတ္ ေနတဲ့ၾကားထဲ ကမၻာ့ဖလား ပြဲခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ သူ႕ ေယာက္်ားကို ေဘာလံုးပြဲေတြညည အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ၾကည့္လို႔တဲ့။ သမီးက ပြမ္ညံပြမ္ညံလုပ္ျပန္ေရာ။ အရင္္ကလည္း ေဘာလံုးပြဲေလာင္း လုိ႔ဆိုၿပီး…

”ေယာက္်ားတစ္ရာမွာ ကိုး ဆယ္ေဘာလံုးေလာင္းရင္ မေလာင္းတဲ့ တစ္ဆယ္ထဲမွာ သင္း ေယာက္်ား ပါရမယ္။ သင္း ေလာင္းကစား လုပ္တဲ့သူေတြကို အထင္ေသး တယ္ ကို။ သင္းလည္း ႏွစ္လံုးမထိုးဘူး။ ကို လည္း ေဘာလံုး မေလာင္းပါနဲ႔။” …လို႔ တားတာကို ဟိုက ေခါင္းညိတ္ ထားရွာတာ။ ဝါသနာပါရာ ေဘာပြဲေလးေတာ့ ၾကည့္ေပ့ေစေပါ့။ တျခား ေယာက္်ားသာဆုိ ေလာင္းမထားရင္ ေဘာပြဲက အသက္မဝင္ဘူးဆိုၿပီး နည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ စတိ လုပ္ခ်င္ၾကတာ။ ဒီေခါင္းညိတ္႐ုပ္ ကေတာ့ ေခါင္းပုတ္စရာေတာင္ မလိုဘူး။ လည္ပင္းမွာ စပရင္တတ္ထားတဲ့ အ႐ုပ္လိုေလ။ ေလတိုက္ရင္ေတာင္ ညိတ္ခ်င္ေနတာေလ။

ခုတစ္ခါ အိပ္ေရးပ်က္တယ္၊  အလုပ္ထိခိုက္တယ္နဲ႔ ညနက္ေဘာ ပြဲေတြ မၾကည့္ဖို႔ျပႆနာရွာေတာ့  လည္း ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ရင္ ေဘာလံုးက ဂိုးေပါက္ဝနားဝဲေနပါ ေစ။ တီဗီကိုဖတ္ခနဲပိတ္ၿပီး အိပ္ရာ ထဲကို ဝင္သတဲ့။ မီးေသတာ..၊ မီးေသတာ။
”ေယာက္်ားေတြက အဲလုိဖိထားမွ ေတာ္႐ံုက်တာ….” လို႔ သမီးက မေအကိုၾကြားၿပီး ေအာင္ပြဲခံ ေနေသးတယ္ေလ။

”ဟဲ့ အဲ့လိုမေျပာရဘူး မိသင္းထံု။ ဘယ္သူမဆို ဖိလြန္းရင္ ပိုၾကြ တတ္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရး ဆိုတာ လူတိုင္းမွာရွိတယ္ဟဲ့။ သူ မ်ားအခြင့္အေရးကို ပိတ္ပင္လြန္း တဲ့သူဟာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတြ ဖ်က္ဆီးပစ္တာနဲ႔ အတူတူပဲ…”

”အဲဒါေတြေၾကာင့္ … အေမ…”
သမီးက ေဒၚခင္ႏွင္းကို အဲဒါ ေၾကာင့္ က်န္ရစ္ခဲ့တာလို႔ ေျပာခ်င္ ပံုရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာမထြက္ရွာ ပါဘူး။

သမီးက သိပ္စိတ္ထန္တယ္။ သူ႔အေဖနဲ႔လမ္းခြဲတုန္းကလည္း ေဒၚခင္ႏွင္းက အေဖ့ဆီမသြားနဲ႔လို႔ မတားရဘူး၊ သူကကို စိတ္နာၿပီး မသြားတာ။ ျပတ္တာ။ ဖေအက ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ကြဲၿပီး ေနာင္တရပါၿပီလို႔ ေတာင္းပန္ ဆက္သြယ္ေတာ့လည္း ခင္ႏွင္းက တင္းတာ ထက္ေတာင္ သမီးက ပိုေနေသးတယ္။ ခင္ႏွင္းက ျပန္မေပါင္းႏိုင္ ေပမယ့္ သမီးကိုေတာ့ ဖေအ အေပၚ မစိမ္းကားေစခ်င္ပါဘူး။

သူ႔အေဖလည္း ေနာက္အိမ္ ေထာင္နဲ႔ ကေလးမရေတာ့ ဒီသမီး ကို အသဲအမဲ ျပန္ေခၚခ်င္တာေလ။ သမီးက အရင္ကဆို ဖေအကို စကားလံုးလံုးမေျပာဘူး။ သူကိုယ္ တိုင္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရလာ မွသာ မိဘစိတ္ဝင္ၿပီး ေမးထူးေခၚ ေျပာ နည္းနည္း စလုပ္လာတာ။

ဟိုကလည္း ေျမးေတာ့ခ်စ္ ခ်င္မွာေပါ့။ သမီးတို႔နဲ႔ လမ္းမွာ ေတြ႕ရင္ ကေလးကို အတင္းေပြ႕ အတင္းခ်ီလုပ္သတဲ့။ သမီးကအေဖ ကို စိတ္နာသလို ခပ္စိမ္းစိမ္းလုပ္ ေလ၊ ဖေအကလည္း သမီးအေပၚ အေၾ<ြကးတင္ေနသူမို႔ ႏွလံုးမသာယာေလ။

ခုခ်ိန္ထိ ေဒၚခင္ႏွင္းကလွည့္ မၾကည့္ေပမယ့္ ေနာက္မိန္းမလည္း မယူေတာ့ဘူး။ သူ႔ပစၥည္းေတြ ခ်ဳိင္ ၿပီး လင္ငယ္ေနာက္လိုက္သြားတဲ့ မိန္းမရႊင္ေၾကာင့္ ေနာင္ၾကဥ္သြား  တာလည္း ျဖစ္မွာေပါ့။ ခုေတာ့ သူရွာသမွ် ေဖြသမွ် ေျမးမေလး အတြက္ဆိုၿပီး သမီးနဲ႔ ေျမးအတြက္ ပဲ အသက္ရွင္ေနရသေယာင္ေယာင္ ေလပစ္ေနတာပဲ။ အိုႀကီး အိုမနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား အဘိုးႀကီးကိုယ့္ ၿခံကိုယ္ျပန္ခုန္ေလမလဲ မသိဘူး။
                                                                                    +++++++

”အေဖဆံုးၿပီ အေမ…” လို႔ သမီးကေျပာေတာ့ ေဒၚခင္ႏွင္း အရမ္း တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ဝဋ္ လည္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ ေဒၚခင္ ႏွင္းကိုယ္တိုင္ပါ။ ဒါေပမ့ဲ တကယ္ လည္ၿပီဆိုေတာ့ ေဒၚခင္ႏွင္းလည္း စက္ကြင္းမလြတ္ပါဘူး။ သမီးကို ဗဟိုျပဳၿပီး လည္သြားတဲ့ သူ႔အေဖ ရဲ႕ ဝဋ္ေၾကြးမွာ ေဒၚခင္ႏွင္းက လည္းမေအပဲ။  ရင္ကြဲမတတ္ေပါ့။

အစစအရာရာ မိန္းမအႀကိဳက္ အေလွ်ာ့ေပးေနထိုင္တဲ့ သမက္ ကေလးက ေဖာက္မယ့္ ေဖာက္ေတာ့လည္း သမီးရဲ႕ အသည္းကိုမွ ေဖာက္ပစ္ေတာ့တာ။ သမီး အသည္းႏွလံုးက ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြ ဒလေဟာက်ေနတာ…၊ သမီးဘယ္ေလာက္ ဟန္ေဆာင္ ေကာင္းေကာင္း မေအလုပ္တဲ့ ေဒၚခင္ႏွင္းက မသိဘဲေနမလား။

ဖေအကေရာ သူ႔ဝဋ္ေၾကြး ေတြ  သမီးဓားစာခံျဖစ္ၿပီလို႔ ရင္မကြဲဘဲ ေနမလား။ သူ႔ရဲ႕ အႏွစ္တံုးေျမး လည္း အိမ္ေထာင္ကြဲ မိသားစုက ေျမစာပင္ေလးျဖစ္ရၿပီေလ။ သူမွ ရင္ကြဲနာမက်ရင္ ဘယ္သူက်မလဲ။

သမီးက ငိုထားတဲ့ မ်က္ႏွာကို  မိတ္ကပ္နဲ႔ဖံုးၿပီး လူေတြေရွ႕မွာ ထီမထင္ဟန္လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေျမးမေလးက ကေလးဆိုေတာ့ အေဖကို တၿပီး ငိုရွာတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းက ေဒၚခင္ႏွင္းလည္း စိတ္ထိခိုက္တာပဲ။ ေျမးေလးက သမီးငယ္ငယ္ကလို အသည္းမမာဘဲ စိတ္ႏုရွာတယ္။ လြမ္းဖ်ားဖ်ားၿပီး ေဆး႐ံု ေတာင္ေရာက္သြားလို႔ မနည္း အဖတ္ဆယ္ထားရတာ။

ေျမးမေလးလည္း ေဆး႐ံုဆင္း ေရာ ဘိုးေအႀကီးလည္း သမီးနဲ႔ ေျမး စိတ္ေၾကာင့္ လဲတာပဲ။ ေျမးမေလး ေဆး႐ံုတက္ေနတုန္းက သမက္ကို သြားေတာင္းပန္ ေသးတယ္တဲ့။ ဟိုက မိုးမျမင္ ေလမျမင္ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဘယ္နားဝင္မွာလဲ။
ေဒၚခင္ႏွင္းကေတာ့ ခပ္တင္းတင္းပဲ။ ေယာက္်ားေတြကို မယံုေတာ့တာၾကာၿပီေလ။ ”ၿခံခုန္တဲ့ ေကာင္ေတြ ငါ့အိမ္ရိပ္ကို မနင္းေစနဲ႔ေဟ့ …”လို႔ အျပတ္ေျပာ ထားလိုက္တယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ။ ၿခံခုန္တတ္တဲ့ သူက ေနာက္ထပ္ခုန္ဦးမွာပဲ။

သမီးကလည္း သူ႔အေဖ ေနမေကာင္းေတာ့ ေဒၚခင္ႏွင္းသေဘာ ထားသိလို႔ အိမ္ေပၚမေခၚရဲရွာပါဘူး။ အေဖ့အိမ္ေျပးၿပီးျပဳစုလိုက္၊ သူ႔သမီးေလး ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္း ႀကိဳလုပ္လိုက္နဲ႔ ခမ်ာ ေခတ္သစ္မယ္ ပဋာျဖစ္ရရွာတယ္။ ေယာက္်ား႐ိုင္း အတြက္ကလည္း က်ိတ္ၿပီး ပူေဆြး ခံျပင္းရေသးတာကိုး။ ဒီေတာ့ မၾကည့္ရက္တဲ့ ေဒၚခင္ႏွင္း က  ေျမးမေလး ေက်ာင္းအႀကိဳအပို႔၊ အေကြၽး အေမြး၊ တာဝန္ယူေပးရတယ္။

ေဒၚခင္ႏွင္းကလည္း ဒီ ေျမးမေလးက်ေတာ့ အႏွစ္ေပကိုး။ အင္မတန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ တြတ္တီးတြတ္တာေလးက အခ်ိန္ျပည့္ ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔ဆိုေတာ့ ခမ်ာေလး အသည္းႏုႏုမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ညိႇဳး ႏြမ္းရွာၿပီလို႔ ေၾကကြဲမိတယ္။

တစ္ခါကမ်ား သမီးက လူနာ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနလို႔ ညအိပ္ည ေနျပဳစုေနတုန္း၊ ေျမး မေလးကို ေဒၚခင္ႏွင္းနဲ႔ပဲ သိပ္ေနတုန္းကေပါ့။ ေျမးမေလးက အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး    ”ေဖႀကီး… ေဖႀကီး မီးေလးဆီ ျပန္လာပါ ေဖႀကီးရယ္…”နဲ႔ ႐ႈိက္ႀကီး တငင္ သူ႔အေဖကို တ ငိုတာ ေဒၚခင္ႏွင္းမွာ သူကေလးကို ဖက္ထားရင္း မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ရေတာ့တယ္။

”တကယ္ေတာ့ အေမ့စကားကို နားမေထာင္ခဲ့တဲ့ သမီးအမွားေတြပါ အေမရယ္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ကို ေဘာင္အခတ္လြန္လို႔ စည္းက်ဳိးရတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿခံခုန္သြား တဲ့သူကို ၿခံထဲျပန္မဝင္ေစရပါဘူး။ သမီးက အေမ့သမီးပီသေစရမွာေပါ့’

သမီးေျပာသလိုပဲ မၾကာပါဘူး။ မိန္းမရႊင္က စ႐ိုက္မွန္ေပၚလာေတာ့ ဟိုေကာင္ကလည္း ရမၼက္ေျပခ်ိန္မို႔ ေနာင္တရၿပီေလ။ ထၾကြေနတဲ့ ေသြး သားဆႏၵေတြ ေျပေလ်ာ့ေလမွ ကိုယ့္ ႏွလံုးသားရင္ႏွစ္ ကိုသတိရေတာ့ တယ္။

”သမီး…သမီး…”နဲ႔ ေျပးလာတာပဲ။ မိန္းမေရွ႕ ေမွာက္မွာလည္း ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ၿပီေပါ့။
သမီးက ေဒၚခင္ႏွင္းေသြး အျပည့္၊ တင္းတယ္။

ေျမးကေတာ့ သမီးငယ္ငယ္ကလို မဟုတ္ရွာဘူး။ သူ႕အေဖရင္ခြင္ ထဲ အတင္းေျပးဝင္တာပဲ။ ဖေအကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသလို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ၿပီး တ႐ႈံ႕႐ႈံႈ႕နမ္း တယ္။ ”ေဖႀကီး…ေဖႀကီး မီးေလးဆီ အၿပီးျပန္လာတာလား ဟင္။ ဘယ္မွ ထပ္မသြားပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီတစ္ခါေဖႀကီးနဲ႔ ထပ္ခြဲရရင္ မီးေလးေသမွာ…”တဲ့။

ေယာက္်ားကိုေသတဲ့အထိ လွည့္မၾကည့္ခဲ့တဲ့ သံမဏိအသည္း ပိုင္ရွင္ ေဒၚခင္ႏွင္းလည္း မ်က္ရည္ လည္ရေတာ့တာပဲ။ သမီးကိုၾကည့္ ေတာ့ သူလည္း မ်က္လံုးႀကီးရဲလို႔ ႏွာေတြစီးေနၿပီ။

ေျမးမေလးဟာ သူ႕ေမေမ ငယ္ငယ္တုန္းကလို အသည္းႏွလံုး မၾကြပ္ဆတ္တာ ေက်းဇူးတင္ ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ႏို႔မို႔ဆို သမီးဟာ ေဒၚခင္ႏွင္းလို တစ္သက္လံုး နာ ၾကည္း တင္းမာတဲ့ ႏွလံုးသား ကို ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္းျဖစ္တဲ့အထိ  ေပြ႕ပိုက္ထားရမွာ။

ဒါေပမဲ့ သမီးငယ္ငယ္က အသည္းႏွလံုးၾကြပ္ဆတ္ခဲ့တာကို လည္း ေဒၚခင္ႏွင္းက ေက်းဇူးတင္တာပါပဲ။ အေျခအေနအေၾကာင္း တရားက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တူမွမတူတာ။

သမီးတို႔က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလို႔ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမို႔ ေဒၚခင္ႏွင္း နမူနာကို စံယူထိန္းသိမ္းမယ္ဆိုတဲ့ သမီးစကားကို ေဒၚခင္ႏွင္းေရွ႕မွာဆိုေတာ့ သမီး မ်ားေလွ်ာ့ရ ခက္ေနမလားလို႔။

ဒါေၾကာင့္ ေဒၚခင္ႏွင္း အိမ္ထဲကို အသာဝင္ၿပီး ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲကို ေယာဂီဝတ္စံုေတြ ထည့္ရင္း သမီးတို႔မိသားစုကို ေမတၱာပို႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ သတၱဝါတိုင္းကို ေမတၱာပို႔တယ္။ ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ လႊမ္းၿခံဳမွသာ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ေႏြးေထြးလံုၿခံဳတာ မဟုတ္လား။

ေဒၚခင္ႏွင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္လာေတာ့ ေျမးမေလးတို႔သားအဖက ၿခံထဲကဒန္းေပၚမွာ အလြမ္းသယ္ၾကတုန္း။
သမီးက ဧည့္ခန္းဆက္တီေပၚ မွာ ေတြေတြႀကီးထိုင္ေနတယ္။

”သမီး…အေမ တရားစခန္း ဝင္ခ်ည္ဦးမယ္ကြယ္။ တရားမွတ္ ႏိုင္သေလာက္ေနမွာမို႔ ျပန္ခါနီးမွပဲ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္…”

သမီးက အံ့ၾသဟန္နဲ႔ေငးၾကည့္ ရွာတယ္။ ဒီလုိပဲ ေဒၚခင္ႏွင္းက တရားစခန္းဝင္ေနက်မို႔ အထူး အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျဗဳန္းစားႀကီး ေရွာင္ထြက္သြားတာ ကိုေတာ့ ပါးနပ္တဲ့ သမီးက ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္ သြားပံုရတယ္။ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔…။

”သမီးေတြဟာ အေမေတြရဲ႕ အသည္းႏွလံုးပဲသမီး။ အသည္းႏွလံုး ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဘယ္သူမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ဘူးေလ…”

ေဒၚခင္ႏွင္းက နားလည္မႈ အျပည့္နဲ႔ သမီးကိုၾကည့္ေနခ်ိန္္မွာ သမီးကလည္း အေမကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔…။
                                                                                    ++++++++

ေဝ(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
ရတီမဂၢဇင္း စက္တင္ဘာလ ၂၀၁၁

5 comments:

  1. အဆုံးသတ္ေလးကို.၀မ္းနည္း၀မ္းသာခံစားသြားပါတယ္။
    လူၾကီးေတြကေျပာၾကေလရဲ႕..
    “အိမ္ေထာင္မႈ၊ဘုရားတည္၊ေဆးမင္ရည္စုတ္ထုိုး
    ဤသုံးမ်ိဳးေနာင္ျပင္ရန္ခက္”တဲ့။
    ခုေခတ္လူငယ္ေတြကိုေပးဖတ္သင့္တဲ့ပို႕စ္လို႕
    ထင္မိပါတယ္။
    ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစေၾကာင္းဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္....

    ReplyDelete
  2. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာလူမႈဘ၀မွာ (တုန္႔ျပန္သိတတ္တာ၊ မသိတတ္တာက တစ္ပုိင္းေပါ့ေလ) အေဖ၊ အေမ အေရးပါလြန္းလွတာေလ။ ဘက္ပဲ့သြားတဲ့ အခါ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ထိခုိက္ခံစားၾကရတယ္။
    ျဖစ္သင့္တဲ့ ဇာတ္သိမ္းကေလးပါပဲ။

    ReplyDelete
  3. မိသားစုေတြ တတ္ႏိုင္သမွ်မၿပိဳကြဲေစခ်င္ပါဘူး..။
    မဟုတ္ရင္ ၾကားက ကေလးေတြက ေျမဇာပင္ျဖစ္ရေရာ..။
    ...အသည္းႏွလံုး ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဘယ္သူမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ဘူးေလ…တဲ့...။
    အဆံုးသတ္ေလး လွတယ္ မမေ၀..။

    ReplyDelete
  4. ႀကိုက္တယ္

    ReplyDelete
  5. ေတာ္ပါေသးတယ္။ ျပန္ညားေပးလိုက္လို႔။

    ReplyDelete