လိပ္ျပာလန္႔သူ

မလံုတဲ႔အုိးက တုတ္ မိုးမိုး မ မိုးမိုး
ေလတိုးတုိင္း ထထခုန္တယ္။

အုိးမလံုတာကမွ အံုပြင္႔ရံုပဲရွိတာ
စိတ္မလံုတာက ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး လည္မ်ိဳထဲတစ္ေနသလုိ
တစစ္စစ္နာတဲ႔ စိတၱဇက ငါ႔ကို၀ါးျမိဳ
ၾကယ္ပ်ိဳညေတြ လမင္းအုိဆီ အလ်ားရွည္ဆန္႔ထြက္။

ဟိုဘက္နားက ေလသံတုိးတုိး
စကား သပ္ထိုးတယ္လို႔ ထင္မိျပန္
စိတ္အကာ အဟၾကားက စိမ္႔၀င္လာတဲ႔သံသယ
စိန္မႈန္ၾကဲကတၱီပါတစ္စ ဆြဲလွန္ပစ္သလို
အိပ္မက္ေတြ တစ္စစီ ဟိုဒီက်ဲေမွာက္
ကိုယ္႔လိပ္ျပာ ကိုယ္ျပန္ေၾကာက္မိတာ က်ိန္စာဆိုးပါပဲ။

ခပ္ရုိးရုိး စုန္းပံုျပင္
ၾကားသူေတြ ရယ္ခ်င္မွာ ရွက္မိပါရဲ႕
ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္ျပဳစား၊ ကိုယ္႔အေတြး ကိုယ္ျပန္စုပ္
ကုိယ္႔အတတ္နဲ႔ ကိုယ္စူး၊ ကိုယ္႔အရိပ္က ကိုယ္႔ျပန္ေျခာက္ပါေပါ႔
စိတ္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ ထြက္ေပါက္မဲ႔ရင္ျဖင္႔
ကိုယ္႔ေမ႔ေဆး ကိုယ္ျပန္ေသာက္ရေတာ႔မယ္
လမ္းေပ်ာက္တဲ႔ သူ။

ေ၀