ေအာက္ေျချမစ္၏ ေတးသံ

သားက အေမ႔သားအရင္းမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ တစ္ခါတစ္ခါ သံသယျဖစ္မိတယ္အေမ။

' မင္း ငါ႔သားမွ ဟုတ္ရဲ႕လားငတိုး....'

အေမက စိတ္အခန္႔မသင္႔တိုင္း အဲဒီလိုေျပာတတ္သေလာက္ တစ္ေန႔ကို ေလးငါးခါမွ အေမနဲ႔ထိပ္တိုက္မေတြ႔ရရင္ သားရဲ႕ တစ္ေန႔တာဟာ မလြန္ေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတာနဲ႔ အေမကသားကို ဘယ္တစ္ခါမွ စိတ္တိုင္းမက်ခဲ႔လို႔ပါပဲ။

' အသက္ကၾကီးလို႔ လူပ်ိဳပဲ ျဖစ္ေတာ႔မယ္။ ခုထိ ကိုယ္႔အိပ္ရာကိုယ္ သိမ္းသြားရေကာင္းမွန္း မသိေသးဘူး။

အနည္းဆံုး ျခင္ေထာင္ေလးေတာ႔ မတင္သြားမွေပါ႔။ လူလိုမသိတတ္ဘူးလား ငတိုး....'

မိုးလင္း အိပ္ရာထကစျပီး သားဟာ အမွားေပါင္းမ်ားစြာကို ေန႔တိုင္း မရိုးႏုိင္စြာ က်ဴးလြန္သူပါ။

' အခန္းထဲမွာလည္း ရႈပ္ပြေနတာပဲ။ အဝတ္ေတြလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚျပန္႔ၾကဲလို႔..။ တကယ္ အဆင္႔အတန္းမရွိတဲ႔ေကာင္...'

' ၾကည့္စမ္း... အိမ္သာထဲမွာ ဘယ္သူအက်င္႔ယုတ္ျပီး ေရေလာင္းမသြားတာလဲ။ ေဟ႔ ငတိုး လာစမ္း။ မင္းပဲမဟုတ္လား...'

ျပႆနာတစ္ခုခုဆိုလည္း အေမက သားလုပ္တာလို႔ဘဲ ထင္တတ္ပါတယ္။ ၾကာေတာ႔ သားေတြးမိတယ္။ အေမ စိတ္မတိုရ ေလေအာင္ ငါ အေမ႔ေရွ႕ကေန ေရွာင္ေနတာ အေကာင္းဆံုးပဲ...လို႔။ ဒါေပမယ္႔ ဒါလည္း စက္ကြင္းမလြတ္ပါဘူး။

' ငတိုး...မင္း ဘာအျပစ္ေတြလုပ္ထားလို႔ တစ္ေနကုန္ ငါ႔ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲတာလဲေဟ႔။ ေျပာစမ္း...'

တစ္ခါတစ္ေလ သားဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္ပဲျမင္ေနတဲ႔အေမ႔ကို အျပစ္မေျပာရက္ေအာင္ ရက္ရွည္လမ်ား ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ မိေသးတယ္။ ' သားဖ်ားေနျပီ အေမ။ ေခါင္းေတြကိုက္တယ္..'..ဆိုရင္ေတာ႔ အေမ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ စိုးရိမ္ရိပ္ကို ဖ်တ္ကနဲျမင္ရတာနဲ႔တင္

သားက ေက်နပ္ျပီေလ။ ရုတ္တရက္ နဖူးကို ခပ္ေလာေလာစမ္းၾကည့္ျပီးရင္ေတာ႕ ဖတ္ကနဲတြန္းပစ္တတ္တာ အေမ႔အက်င္႔ပါပဲ။

' ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒီေလာက္ေငြ႔ေငြ႔ေလးမ်ား၊ အလြန္ဆံုးရွိ ကိုးဆယ္႔ကိုးေပါ႔။ မင္း ေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား။ အကဲမပါစမ္းနဲ႔..'

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဖ်ားတက္ေလ သားကသေဘာက်ေလပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ဟာ အေမ႔ရင္ေငြ႔ကို ကေလးဘဝတုန္းကလို ျပန္ခိုလႈံခြင္႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေလ။ အေမ႔အဆူအပူမွာ ဂရုဏာေငြ႔ကို သားက ရွာေဖြခံစားတတ္ေနပါျပီ။

' ေက်ာင္းသြားရင္ ထီးယူရမွာကို ပ်င္းတဲ႔ေကာင္၊ ခံရတာေတာင္နည္းေသးတယ္။ ခုမွ လာညည္းမေနနဲ႔။ ၾကိတ္ခံ...'

အေမ႔ပါးစပ္က ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္နဲ႔ မၾကင္နာေပမယ္႔ အေမ႔အျပဳအစုေတြက ေစတနာပါတာ သားသိတာေပါ႔။ အဖ်ားမ်ား ၾကီးျပီဆို အေမ တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲ သားကိုေရပတ္ေတြတိုက္ေပး၊ ေခြၽးေတြသုတ္ေပး၊ အဝတ္အစားေတြလဲေပး၊ ေဆးကိုအခ်ိန္နဲ႔တိုက္။

လူနာျပဳစုတဲ႔ေနရာမွာေတာ႔ အေမကစံျပပါ။ သိတ္တိက်ေသခ်ာျပီး ေထာင္႔ေစ႔တယ္။ ေစတနာေကာင္းတယ္။

အေမပင္ပန္းတာကို မၾကည့္ရက္ေပမယ္႔ အေမ႔အယုအယကိုေတာ႔ သားက သာယာတယ္။ အေမ႔အၾကင္နာကို ဒီလိုအခ်ိန္ေလးပဲ ရတာမို႔ သား ေနမေကာင္းခ်င္ေသးဘူး။ အဖ်ားက်သြားလည္း သားကေတာ႔ အီလို႔ေကာင္းတုန္းေပါ႔။

' အဖ်ားမရွိေတာ႔ေပမယ္႔ ေခါင္းမူးျပီးရင္တုန္တံုးပဲ။ အေမ သားနားမွာပဲေနပါ။ သားေၾကာက္တယ္..'

' ဟဲ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီးရင္ အားနည္းက်န္ခဲ႔တာ ထံုးစံပဲ။ လွဲေနတာမ်ားလို႔မူးတာ အဆန္းလား။ ခဏတျဖဳတ္ ထျပီးထုိင္ေန...'

ေနမေကာင္းတုန္းမွာမွ စံစားရတဲ႔အခြင္႔အေရးဆိုေတာ႔ သားက လက္လြတ္မခံဘဲ အေမ အနားကခြာတာနဲ႔ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ေခၚတာပဲ။ အေမ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားျပီးလည္း ေခၚေနတာပဲ။

' အေမ...အေမ...အေမ...'

' ေအာ္...ဒီေကာင္ေလး..၊ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။ ငါ နားမေလးပါဘူးဟဲ႔...'

အေမကမ်ား ဒီလိုေျပာရင္း လွစ္ကနဲျပံဳးလိုက္ရင္ သားရင္ထဲမွာ ခ်ိဳျမၾကည္စိမ္႔ေနတာေပါ႔ အေမရယ္။

နလန္ထဆိုရင္လည္း အေမက သားၾကိဳက္တဲ႔ ငါးဥေၾကာ္နဲ႔ကင္ပြန္းခ်ဥ္ဟင္းခ်ိဳေလး ခ်က္ေကြၽးတတ္ေတာ႔ လွ်ာေၾကာထဲစိမ္႔ျပီး ခ်က္ခ်င္းလန္းသြားေတာ႔တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေနေကာင္းသြားေတာ႔လည္း အေမက သူမဟုတ္ေတာ႔သလိုပါပဲ။

xxxxxxxx

' အငယ္ကိုမနာလိုျဖစ္တာ ငါအမုန္းဆံုးပဲ ငတိုး။ အငယ္မေလးေမြးလာေပမယ္႔ ငါကမင္းကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ထားခဲ႔တာပါပဲ။  ေအး မင္းဖာသာ ငါ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ရုန္းထြက္သြားျပီး အေတာင္ဆန္႔ခ်င္တာေတာ႔ မတတ္ႏိုင္ဘူး...'

အဲဒီေတာ႔မွ အေမ႔မွာ သားအေပၚနာက်ည္းခ်က္တစ္ခု ရွိေနတယ္လို႔ သားသိလိုက္ရေတာ႔တာေလ။ အေဖကလည္းေျပာျပဖူးတယ္။

သားငယ္ငယ္က တစ္ကိုယ္ေကာင္း နည္းနည္းဆန္တယ္တဲ႔။ ဘယ္ကေလးမဆို ရင္ခြင္ပိုက္အရြယ္မွာ အေမကိုပဲ တြယ္ၾကတာမ်ားေပမယ္႔

သားကေတာ႔ ႏုိ႔မလြတ္ေသးတဲ႔အရြယ္မွာေတာင္ မုန္႔ေပးေခၚရင္ ထိုးလုိက္တာပဲတဲ႔။ အလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္လို႔ကေတာ႔ အေမကို လွည့္မၾကည့္ဘဲလည္း ေနႏုိင္သတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔ အေမကေတာ႔ သားအေပၚ သိတ္တြယ္ရွာတယ္။ မ်က္ေစ႔ေအာက္က အေပ်ာက္မခံဘူးတဲ႔။ ညီမေလး ေမြးျပီး

ေတာ႔လည္း ကေလးေပါက္စေလးတစ္ဖက္နဲ႔ သားေဝယ်ာဝစၥေတြကို အရင္လိုပဲ အေျပးအလႊား လုပ္ေဆာင္ေပးတာပဲတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔ အူဝဲေလး တစ္ဖက္နဲ႔ဆိုေတာ႔ အရင္တုန္းကေလာက္ ဘယ္ေထာင္႔ေစ႔ပါေတာ႔မလဲ။ သားရဲ႕ ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းၾကိဳေတြမွာ အရင္က အေဖနဲ႔အေမ အတူတူပို႔ခဲ႔ေပမယ္႔ ခုေတာ႔ အေဖတစ္ေယာက္ထဲေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ေလ ညီမေလးခ်ိဳစို႔ေနတုန္း သားက ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းလာရင္ အေမက ခူးခပ္မေကြၽးႏုိင္ေတာ႔ဘဲ အေဖနဲ႔အတူ စားလိုက္ရတာလည္း ရွိတာေပါ႔။ ညအိပ္ရာဝင္ေတာ႔လည္း အရင္ကလုိ အေမ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တစ္ညလံုး တိုးဝင္အိပ္ခြင္႔မရပဲ ညီမေလးကို ခ်ိဳတိုက္ေနရင္ သားကအေဖ႔ကိုပဲ ခြအိပ္လုိက္ရတာေပါ႔။

ဒီလိုနဲ႔ နည္းနည္းၾကာလာေတာ႔ ရန္ကုန္က အေဖ႔ရဲ႕မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ ညီမေလးကိုလာၾကည့္ၾကရင္း အျပန္မွာ သားကို အလည္ လိုက္ခဲ႔ဖို႔ေခၚတယ္။ အေမနဲ႔တစ္ခါမွ မခြဲဖူးေသးတဲ႔သားက ပထမေတာ႔ေတြေဝေနေသးတယ္။ သားသမီးမရေသးတဲ႔ ဦးေလးလင္မယား

ကလည္း သားကိုေမြးစားခ်င္တယ္ဆိုျပီး အေမတို႔ဆီက ေတာင္းေနတာေလ။

သားလည္း အေမ႔ေထြးေပြ႔မႈက အရင္လို အျပည့္အဝမရတဲ႔အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ဟာေနတဲ႔ရင္မွာ တစ္ခုခုကို အစားထုိးခ်င္ေနမိတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဦးေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ကိုလိုက္သြားခဲ႔မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားမွတ္မိသေလာက္ေတာ႔ အေမတို႔စီးပြားေရးက အလယ္အလတ္စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ရံုေလးဘဲ ရွိေသးတယ္။ ဦးေလးတို႔ကေတာ႔ ကုိယ္ပိုင္ကားနဲ႔ဘာနဲ႔ ။ ေတာ္ေတာ္ေလးခ်မ္းသာျပီး သံုးသံုးစြဲစြဲထဲကပါ။

သားက ဦးေလးေမာင္းတဲ႔ကားၾကီးရဲ႕ ေရွ႕ခန္းမွာခပ္ၾကြၾကြနဲ႔ထိုင္ျပီး လက္ျပေတာ႔ အေမကသားကို စိန္းစိန္းၾကီးစုိက္ၾကည့္ေနတာ ခုထိျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္။ ဝိုင္းအလိုလိုက္ ခံေနရခ်ိန္ဆိုေတာ႔ အေမ႔ရင္ထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနမလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ႔ဘူး။

က်န္ခဲ႔တဲ႔အေမကေတာ႔ သားပါသြားတဲ႔ကား ျမင္ကြင္းကေပ်ာက္တာနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ျပီး ငိုေနၾကျပီတဲ႔ေလ။ သားကေတာ႔ ေန႔တိုင္းအစြမ္းကုန္ ကျမင္းေနခဲ႔တာ။ ကစားကြင္းေပါင္းစံု၊ ဂိမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ မအားလပ္ႏုိင္သလို၊ မစားဖူးတဲ႔ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ိဳးစံု ကိုလည္း မရိုးႏုိင္ေအာင္ ပြဲေတာ္တည္ေနတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေန႔တိုင္းေတာ႔ အေမ႔ဆီဖုန္းေခၚမိတယ္။ အေမ႔အသံကို ၾကားခ်င္မိတယ္။

အေမက ဖုန္းထဲမွာေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္သလို ပံုမွန္အသံနဲ႔ ေပ်ာ္သေလာက္သာေနလို႔ အျမဲေျပာတတ္တယ္ေလ။ ဒီေတာ႔လည္း အေမငိုခဲ႔ေသးတာကို ေနာက္ပိုင္း ၾကားရေတာ႔ သားက ယံုေတာင္မယံုခ်င္ပါဘူး။ ဒါဆို အဲဒီတုန္းက အေမဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔တာလား။ ဒီေလာက္ေတာင္ အေပ်ာ္မက္တဲ႔ေကာင္ ေနခ်င္သလိုသာေနစမ္းဆိုျပီး စိတ္နာနာနဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္တာလား။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားက ေက်ာင္းဖြင္႔မွ အိမ္ျပန္လာျဖစ္ေတာ႔တယ္။ ေပ်ာ္လို႔မဆံုးတာေရာ၊ စားလို႔ေကာင္းေနတာေရာ၊ ဦးေလးက လိုက္မပို႔ေသးတာေရာ၊ အေမ႔ခံစားခ်က္ကို မသိတာေရာေပါ႔။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းကတည္းက အေမဟာ သားကိုမေထြးေပြ႔ေတာ႔တာပါ။တစ္ကိုယ္ ေကာင္းသမားလို႔ စြပ္စြဲေတာ႔တာပါ။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈကိုမက္ေမာတဲ႔ေကာင္လို႔ သမုတ္ေတာ႔တာပါ။ သားအေပၚမွာစိမ္းကားေတာ႔တာပါ။

ဒါေပမယ္႔ ဒီကိစၥေၾကာင္႔လို႔ေတာ႔ အေမက ဘယ္ေတာ႔မွဝန္မခံပါဘူး။

' ေဟ႔ငတိုး မင္းက မိဘထက္ေပးႏုိင္ေကြၽးႏုိင္သူကို ပိုခင္တြယ္တာ ငါကမနာလိုျဖစ္စရာလား။အဲဒီအတြက္ မင္းကိုညႇိဳးေနတယ္လို႔ထင္ရင္ေတာ႔ မင္းငါ႔ကိုေစာ္ကားတာပဲ။ အလုိလိုက္တာကိုမွ အခ်စ္လို႔ျမင္ရင္ မင္းကိုငါ လံုးဝမခ်စ္ဘူးလို႔သာ မွတ္ထားလိုက္...'

အေမက ဒီလိုတင္းမာေလ ႏွစ္ဖက္အဘုိးအဘြားေတြက သားကိုသနားျပီး ပိုအလိုလုိက္ေလပါ။ အေမ႔ကိုလည္း ေဖ်ာင္းဖ်ၾကတယ္။

' ေမသက္တင္ရယ္ ကေလးကို အဲသေလာက္ၾကီး မတင္းစမ္းပါနဲ႔ေအ...'

အေမကေတာ႔ ဘယ္သူေတြဘယ္လိုေျပာေျပာ သားအေပၚ အခ်ိဳးမေျပာင္းပါဘူး။

' ဒါကေလးလား။ အေမ႔ေျမးကဆယ္႔ငါးႏွစ္ရွိေနျပီ။ ဒီလိုမွ ေျပာဆိုမဆံုးမရင္ နားရြက္ကိုက္မယ္႔ေကာင္မ်ိဳးအေမရဲ႕။

အလိုလိုက္ျပီး အၾကိဳက္ခ်ည္းေဆာင္ေနၾကရင္ သူ႔ဘဝသူ ေျခစလွမ္းေတာ႔ အေမ႔ေမာင္လိုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...'

' ေတာ္စမ္းပါေအ။ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ မလွန္ပါနဲ႔ေတာ႔...'

သားစိတ္ထဲမွာမရွင္းတာ အဲဒါပဲ။ (အေမ႔ရဲ႕အေမ) အဘြားဟာ သူ႔ေမာင္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကို အေမကစကားစတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း စကားျဖတ္တတ္တယ္။ အေျပာမခံဘူး။ အဘြားရဲ႕အမ်ိဳးေတြ မနီးမေဝးကရြာမွာ ေနၾကတာသာၾကားဖူးတာ။

ခုအရြယ္ထိ သား တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးဘူး။ လာလည္ၾကတာလည္း မျမင္ဖူးဘူး။

' အဘြားရဲ႕ေမာင္ဆိုတာ တစ္ခါမွလည္း သားမေတြ႔ဖူးဘူးေနာ္...'

အဲဒီလိုမ်ား သားကစပ္စုမိရင္ အေမ႔မ်က္ေစာင္းက ဒုိင္းကနဲ ေရာက္လာတတ္တယ္။

xxxxxxx

တကယ္ေတာ႔ သားဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အေမမၾကိဳက္တဲ႔ အမူအရာ၊အက်င္႔စရိုက္ေတြကိုမွ သားကေရြးလုပ္မိသလိုျဖစ္ခဲ႔တာကိုး။

' ခိုင္းစရာလူေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ၊ ကိုယ္႔တစ္ႏုိင္ဝန္ကိုေတာ႔ ကိုယ္တုိင္လုပ္ရမယ္ငတိုး။ ေရတစ္ခြက္ဆိုျပီး ေအာ္ေတာင္းေနတာ ငါမၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ထခပ္ေသာက္စမ္း။ ေဟ႔...ဘယ္သူမွ ဒီေကာင္ခိုင္းရင္ လုပ္မေပးၾကနဲ႔...'

အလုပ္သမားေတြ ေပါရဲ႕သားနဲ႔ အေမကသားကို ဒီလို ပစ္ညတ္တတ္ပါေသးတယ္။ အေမက ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ နဂိုကမွ လုပ္မေပးခ်င္တဲ႔ေကာင္ေတြက သားဘာခိုင္းခိုင္း မၾကားသလို မျမင္သလိုလုပ္ကုန္ၾကေရာေပါ႔။

' ေဟ႔ေကာင္ ငတိုး။ သန္႔စင္က အလုပ္သမားဆိုေပမယ္႔ မင္းထက္အသက္ၾကီးတယ္ကြ။ မင္းခိုင္းတာကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမဟုတ္ဘူး။ ငါမလုပ္ခိုင္းထားတာ။ ေနာက္တစ္ခါ ကန္တယ္ၾကားလို႔ကေတာ႔ အဲဒီေျခေထာက္ကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္မယ္။

ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ေတာင္းပန္စမ္း...'

အေမဟာ တျခားလူေတြအေပၚမွာ နားလည္စာနာသေလာက္ရဲ႕ တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ သားအေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာေပးရင္ သားေသေပ်ာ္ပါျပီဗ်ာ။ ဒီအသက္အရြယ္သာ သားေရာက္လာတယ္။ သားကို ' သား.. ' လို႔ အေမမေခၚတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ။ အေမကိုယ္တိုင္မွည့္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဘုန္းလွ်ံတိုးလို႔ေတာင္ ေခၚခဲ႔ရဲ႕လား။ ဘယ္ေတာ႔မဆို 'ငတိုး' လို႔ ရင္႔ရင္႔သီးသီး ေခၚခဲ႔တာခ်ည္းပဲ။ အေမ႔သမီးက်ေတာ႔ ' သမီးေလး...၊ မီးငယ္ေလး..' နဲ႔ သူ႔နာမည္ကိုေတာင္ အေမေခၚရက္လို႔လား။

' ငါ အမုန္းဆံုးက ညီမကို မနာလိုျဖစ္ေနတာပဲ။ သူ႔လိုအေရးေပးခံခ်င္ရင္ သူ႔လို စာေတာ္ေအာင္လုပ္။ ငါ ဖူးဖူးမႈတ္ထားမယ္...'

သားကိုေတာ႔ အေမက အကြက္ၾကံဳတိုင္း ဒီလိုအျမဲႏွိမ္တတ္တယ္။ သားအဖို႔ အဲဒါေလာက္ ခံရခက္တာမရွိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သားက စာမေတာ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ စာကိုပိုျပီးၾကိဳးစားရတာေပါ႔။ သားအစြမ္းေလး ျပရေသးတာေပါ႔လို႔ အားခဲရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက မၾကိဳးစားခဲ႔တဲ႔သားမို႔ ေအာက္ေျခကစျပီးမခိုင္ေတာ႔ ညီမေလးလို ဆုမရႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။

ဒီလိုပဲ တလိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ျဖတ္သန္းလာခဲ႔တာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ေျဖအျပီးမွာေတာ႔ အေမ႔စကားနားမေထာင္တဲ႔သားနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွသားအေပၚ အေကာင္းမျမင္တဲ႔အေမ၊ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ေတာ႔တာေပါ႔။ ရုပ္ရွင္ထဲကလို ' ငါ႔အေမတစ္သက္လံုး မရိုက္ဖူးခဲ႔တဲ႔ ပါးကေလး..'လို႔မ်ား ေျပာဖို႔ေနေနသာသာ အေမ႔လက္ဝါးရာေတြက သားပါးေပၚမွာ ထပ္ေနပါျပီ။

' မိဘက သူမ်ားတကာလို ျမစ္ထဲေရမကူးရဘူးဆိုျပီး တံုးတိတိတားတာ မဟုတ္ဘူး။ အက်ိဳးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပျပီးမွ တားတာ။ ကေလးေတြဟာ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးရက္မွာ စိတ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ေျဖလႊတ္ၾကရင္း အသက္အႏၲရာယ္ၾကံဳရတာ..၊ ေရွ႕ေတြမွာ သာဓကအမ်ားၾကီးပဲ။ မႏွစ္ကလည္း စာေမးပြဲျပီးတဲ႔ေန႔မွာပဲ အေပ်ာ္လြန္ျပီး ေရဆင္းကူးၾကတာ။

တစ္ေယာက္ေရနစ္တာကို တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ဆင္းကယ္ရင္း သံုးေလာင္းျပိဳင္ေတာင္၊ မိဘေတြ ရင္ကြဲခဲ႔ရျပီးျပီေလ။

အရင္႔အရင္တုန္းကလည္း ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲဒါကို ၾကံဳတိုင္းေျပာျပျပီး ျမစ္ထဲေရဆင္းမကူးဖို႔ ေသေသခ်ာခ်ာတားထားပါရက္နဲ႔ စာေမးပြဲျပီးတာနဲ႔ လက္ယပ္ေခၚေနတဲ႔ အႏၲရာယ္ဆီ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ သြားသတဲ႔ေလ။

ဒီလို ေရကူးတာ သူ႔အဘြားၾကားၾကည့္ပါလား။ ဘာမဆို အလိုလိုက္မယ္႔အဘြား၊ တစ္ခါတည္း ထရုိက္လိမ္႔မယ္....'

ေျပာေျပာပစ္ပစ္နဲ႔ အေမ႔ဆီက လက္လွမ္းမီရာ ပစၥည္းမ်ိဳးစံုလြင္႔ပ်ံလာပါတယ္။ သားလည္း အသားနာတာေရာ၊ ရင္နာတာေရာ၊ အေမ႔ေဒါသကို ေၾကာက္တာေရာေပါင္းျပီး တစ္လမ္းျဖတ္ေလာက္ပဲေဝးတဲ႔ အဘြားဆီကို သုတ္ေျခတင္ေျပးခဲ႔မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတစ္ခါေတာ႔ အဘြားက မ်က္ႏွာထားခပ္တင္းတင္းနဲ႔ ၾကိဳေနပါတယ္။

' ေျမးကို အဘြားတို႔ရြာ အလည္ေခၚသြားမယ္။ အဲဒီေတာ႔မွ မင္းေရကူးတဲ႔ကိစၥကို မင္းအေမဘာလို႔ ဒီေလာက္ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ မင္းသိလာလိမ္႔မယ္...'

xxxxxxxx

တကယ္တမ္း အဘြားကသားကို သူ႔ရြာအလည္ေခၚသြားခ်ိန္ကေတာ႔ ေႏြရာသီကုန္လို႔ ဝါဆိုဝါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္နဲ႔ ျမစ္ေရတိုးတဲ႔ မိုးတြင္းအခါၾကီးမွာပါ။ ဧရာဝတီျမစ္ တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ႔ အဘြားရဲ႕ဇာတိရြာေလးကို ျမစ္ကူးတံတားၾကီးရွိပါလ်က္နဲ႔ အဘြားက ပဲ႔ေထာင္ေလးငွားျပီး သြားမယ္ဆိုေတာ႔ အဘြားကိုနားမလည္ႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္သား ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးထဲမွာ ပဲ႔ေထာင္ ေသးေသး၊ လူးလူးေလးနဲ႔ကူးလာၾကေတာ႔ တစ္ခါမွမၾကံဳဖူးတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳမို႔ သားကေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ ရင္လည္းခုန္ေနပါတယ္။

ကမ္းပါးေပၚရပ္ၾကည့္တုန္းက ျမစ္အက်ယ္ကို ဒီေလာက္မထင္ေပမယ္႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အေပြ႔ခံရခ်ိန္မွာေတာ႔ ၾကက္သီးျမျမထရ ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္စရာ က်ယ္ျပန္႔ေနတယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရဆင္းကူးတုန္းကေတာ႔ အေဖာ္ေကာင္းလို႔ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ႔ဘူး။ ခုေတာ႔ ေရစီးသန္သန္၊ ေလွလူးလူးထဲမွာ ကမ္းနဲ႔ေဝးျပီးျမစ္လယ္ေရာက္လာေလ သားမွာ ရင္ခုန္ရေလ။ ေလွနံရံကို တင္းတင္္း ဆုပ္ထားမိတဲ႔ လက္ေတြဟာ တစ္ဖက္ကမ္းကိုကပ္မွပဲ ရဲရဲေျဖဝ႔ံေတာ႔တယ္။

ျမိဳ႕မွာပဲ က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔သားအတြက္ ရြာကေလးဟာ တစ္သက္မေမ႔ႏုိင္ေအာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွပါေရာလား။ လယ္ကြင္း

စိမ္းစိမ္းေတြ ပတ္လည္ဝုိင္းေနတဲ႔ ရြာကေလးတစ္ခုလံုးဟာ ဗြက္အလူးလူးထေနေပမယ္႔ သားစိတ္ထဲမွာေတာ႔ လန္းဆတ္ေနတာပဲ။

ေကာက္စုိက္၊ ပ်ိဳးႏႈတ္ဆိုတာကို စာေတြ႔ပဲေတြ႔ဖူးတာမို႔ မိုးရြာထဲလည္းထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လယ္ကြင္းစပ္ထိသြားျပီး ၾကည့္မိတယ္။

ႏြားတစ္ရွဥ္းနဲ႔လယ္ထြန္တာေရာ၊ လယ္ထြန္စက္နဲ႔လယ္ထြန္တာေရာ...၊ အားလံုးဟာ ေလ႔လာစပ္စုစရာ ခ်ည္းပါပဲ။ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႔ ရိုးသားပြင္႔လင္းမႈနဲ႔ ေဖာ္ေရြမႈကလည္း စာေတြ႔ထက္ ပိုသဘာဝက်ေနတယ္ေလ။

ဒီလို ပတ္ဝန္းက်င္အရာအားလံုးထက္ ပိုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာက ရြာအစြန္ လယ္ေတာစပ္မွာရွိတဲ႔ အဘြားရဲ႕ေမာင္ အဘိုးေလးဘိုးသာေမာင္ရဲ႕ အုတ္ဂူေလးပါ။ အဘြားကလိုက္ျပရင္း မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ျပီး ဇာတ္ေၾကာင္းလွန္ရွာတယ္။

မိဘေတြက ရြာမွာအခ်မ္းသာဆံုး၊ သူၾကီးျပီးရင္ ၾသဇာအရွိဆံုးဆိုေတာ႔ အဘြားတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကေလးဘဝဟာဘာဆိုဘာမွ လိုေလေသးမရွိခဲ႔ဘူးတဲ႔။ မိဘေတြကလည္း အငယ္ဆံုးသားမို႔ ဖူးဖူးမႈတ္ထားသလို အစ္မကလည္း ေမာင္ကိုသည္းသည္းလႈပ္ပဲ။ သားေယာက်ာ္းေလးရွားတဲ႔ ဝမ္းကြဲေတြၾကားမွာလည္း သာေမာင္ေဟ႔ဆိုရင္ အားလံုးကျပာေနၾကတာမို႔ အဘိုးေလးက လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ထိေက်ာင္းစာကလြဲျပီး ေရေတာင္ ကုိယ္တိုင္ခပ္ေသာက္ရတယ္ မရွိဘူးတဲ႔။ စားဦးစားဖ်ား ေကာင္းေပ႔ညြန္႔ေပ႔မွန္သမွ် အားလံုးက တညီတညြတ္တည္း တေမာင္တည္းေမာင္ေနေတာ႔ အဘိုးေလးက ထမင္းဆိုရင္ပန္းကန္ထဲက လက္ေဆးစားရတဲ႔အရာလို႔ပဲ ထင္ေနတဲ႔သူေလ။

ဒါေပမယ္႔ ရြာေက်ာင္းကေန ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး ျမိဳ႕မွာေကာလိပ္သြားတက္ရမယ္႔အခ်ိန္ ေရာက္လာေတာ႔ ဖူးဖူးမႈတ္ထားတဲ႔ မိဘေတြလည္း ေကာလိပ္ေဘာ္ဒါေဆာင္ကို လုိက္ပို႔ရံုေလာက္ပဲပို႔ႏုိင္တာ။ သားနဲ႔အတူ ေက်ာင္းလိုက္တက္လို႔မွ မရပဲ။ သည္းသည္းလႈပ္တဲ႔ အမလည္း ေမာင္အတြက္ အေဆာင္မွာစားဖို႔စားစရာကို အလွ်ံအပယ္သာ ထည့္ေပးလိုက္ႏုိင္တာ။ ေမာင္႔ေနာက္လိုက္ျပီး ခ်က္ျပဳတ္

ေကြၽးလို႔မွ မျဖစ္ေတာ႔ပဲ။ ေဆြမ်ိဳးစံုလင္လည္း ရြာထိပ္ထိသာ လိုက္ပို႔ႏႈတ္ဆက္ႏုိင္တာ။ ေက်ာင္းအထိ ေရလိုက္ခပ္ေပးလို႔မွ မရႏုိင္ေတာ႔ပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ေလာကၾကီးကို တစ္ေယာက္ထဲ ျဖဳန္းကနဲရင္ဆိုင္ရတဲ႔အခါမွာ သာေမာင္ေလးဟာ ဘာတစ္ခုမွ ကိုယ္တိုင္မလုပ္ခဲ႔ဖူးေတာ႔ အရာအားလံုးဟာ ခက္ခဲေနတာေပါ႔။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ကိုယ္႔ဖာသာ မနည္းရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကီး အားထုတ္ရသတဲ႔။ ေပ်ာ႔ႏြဲ႕ႏြဲ႕ပံုစံေၾကာင္႔ အေျခာက္လို႔ အေခၚခံရသတဲ႔။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔အဆင္ေျပေအာင္ မနည္းဦးႏွိမ္ျပီး ေနေပမယ္႔ ခြင္မက်ဘူးတဲ႔။

ဒီလို ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳးစားျပီးေနေပမယ္႔ လူမႈဆက္ဆံေရးမေျပလည္ေတာ႔ ဘိုးသာေမာင္ဟာ တေျဖးေျဖး စိတ္က်ေရာဂါဝင္လာခဲ႔တယ္။ စားခ်ိန္အိပ္ခ်ိန္ မမွန္တဲ႔အျပင္ စာေတြလည္းပိလာေတာ႔ စိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ျပီး ေဆးရံုေတာင္တင္ယူရသတဲ႔။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔ စာေမးပြဲျပီးတဲ႔ရက္မွာ ေခါင္းၾကည္ေအာင္ဆိုျပီး ျမစ္ထဲကို ေရဆင္းကူးရာက ဘိုးသာေမာင္ဟာ ေရနစ္ခဲ႔ရွာတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေျပာတာေတာ႔ သာေမာင္ေလးဟာ စိတ္က်ေရာဂါေၾကာင္႔ဘဲ ေရထဲတမင္ ဆင္းေသသေယာင္ေယာင္ ထင္ၾကတယ္ေလ။

အဘြားတို႔ကေတာ႔ ဒါေတြအားလံုးဟာ သူတို႔အလိုလုိက္လြန္းလို႔၊ အခ်စ္သည္းလြန္းလို႔ ေလာကဓံကို မခံႏုိင္ေတာ႔တာဆိုျပီး ေျဖမဆည္ႏုိင္ၾကဘူးေပါ႔။

ဒီအေၾကာင္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိရျပီးတာနဲ႔ သားလည္းအဘြားနဲ႔အတူ ေရာျပီး ဖက္ငိုမိတယ္။ အဘိုးေလးကို သနားတာေရာ။

အေမ႔ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးအတြင္းပိုင္းကို ျမင္မိသြားတာေရာ။

xxxxxxxx

သားက ကဗ်ာဆရာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူးအေမ။ ဒါေပမယ္႔ ႏွလံုးသားထဲက ရုန္းၾ<ြကလာတဲ႔ခံစားမႈေတြ အထြဋ္အထိပ္ကို

ေရာက္လာတဲ႔အခါမွာ ႏွလံုးေသြးနဲ႔အတူလည္ပတ္ေနတဲ႔ ကဗ်ာဝိညာဥ္ေတြက သူ႔အလိုလိုစီးက်လာခဲ႔တယ္။

ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ အေမ႔ကို သားကန္ေတာ႔ပါရေစ။ အေမဟာ သားဘဝရဲ႕ ျမစ္ၾကီးပါေမေမ။ အေပၚယံ မာန္ဟုန္ျပင္းေပမယ္႔ ေအာက္ေျခရင္တြင္းမွာ ၾကည္စိမ္႔ေအးေနပါတယ္။ ကမၻာကုန္က်ယ္သေရြ႕ ကဗၺည္းေရးထုိးလုိ႔ မကုန္ေတာ႔တဲ႔ အေမ႔ေမတၱာေတြဟာ အျမဲတမ္း မေျခာက္ခမ္းဘဲ စုန္ဆင္းေနမယ္ဆုိတာ....။

ျမစ္မင္းေမေမ

xxxxxx

ေစတနာ မုန္တိုင္း၊ အံု႔ဆိုင္းတုိက္ခတ္

လိႈင္းျပင္းခက္ထန္၊ မာန္တင္းသ႑ာန္က

အေပၚယံပံုရိပ္၊ စုိးထိတ္ဖြယ္ရာ

ဒါ...အေမ႔လိပ္ျပာ မဟုတ္။

ဧကန္စင္စစ္၊ ေအာက္ေျချမစ္မွာ

နာေပ်ာ္ဖြယ္ေတး၊ ၾကည္စိမ္႔ေအးႏွင္႔

မဖင္႔မေျပာင္း ၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္

တစ္နံတစ္လ်ား၊ ငါ႔ႏွလံုးသားထဲ

ပ်ားပန္းရစ္ေခြ၊ စိမ္႔စမ္းေရသို႔။

ျမစ္တစ္စင္းကဲ႔သို႔၊ ခ်စ္ျခင္းထပ္တူ

ျမတ္သူေမေမ...

ၾကာငံုမုျဒာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ယွက္

ဝဠာေပထက္မွာ၊ အကၡရာထြင္းထု

ေက်းဇူးတုပ၊ ေရးခ် အေမ႔ဂုဏ္

ကမၻာကုန္ျပီးလည္း၊ ကဗၺည္းမကုန္

မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္း၊ စုန္လ်က္ဆင္းေရ

ျမစ္မင္းေမေမ၊ အို...ေမေမ။

xxxxxxx

ေဝ (စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)

December ၂ဝ၁ဝ....ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း