ထိုအရာကို တြန္႔ဆုတ္စြာ လက္ခံလုိက္ရခ်ိန္၌
အခ်ိန္အလြန္ေႏွာင္းခ႔ဲျပီ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ သူမ၏ဘ၀ကုိ
တိုက္စားသြားခဲ႔ျပီ။ ထိုအရာသည္ သူမ၏ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၊ သူမ၏အနာဂတ္၊
သူမ၏ဂုဏ္သိကၡာ....၊ သူမဘ၀အတြက္ ဘာမွမက်န္ေအာင္ တုိက္စားသြားခဲ႔ျပီး
ျဖစ္သည္။
xxxxxx
“ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အေတြ႔နဲ႔ဆြဲေဆာင္ျပီး
သိမ္းသြင္းမယ္လို႔မ်ား စိတ္ကူးရွိရင္ျဖင္႔ အဲဒီအၾကံကို ခုခ်က္ခ်င္း
ရပ္လိုက္စမ္းပါေအ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ အေတြ႔ဆိုတာ အေငြ႔လုိပဲ။
ဖမ္းဆုပ္ဖို႔မလြယ္သလို ဘာမွ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏိုင္ခင္မွာ
လြင္႔ေပ်ာက္လြယ္လြန္းလို႔....။
လူဆုိတာ သူမ်ားက ကိုယ္႔ကို မေလးစားမၾကည္ညိဳတာကို အသာထားဦး။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ ၾကည္ညိဳေလးစားစိတ္ရွိဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကုိယ္႔အေၾကာင္းကိုအသိဆံုးက ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ပဲေလ။
ကုိယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ ကိုယ္တုိင္ မၾကည္ညိဳခ်င္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ေတာ႔.....”
ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အန္တီ႔စကားလံုးမ်ားက နက္ရႈိင္းျမင္႔မားလြန္းေနေတာ႔ သူမ နားႏွင္႔မဆန္႔ဘဲ နေ၀တိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနရ၏။
ႏုံနဲ႔နဲ႔ဥာဏ္ေလးနွင္႔လည္း လိုက္၍မမီပါ။ အန္တီ႔ကိုေလးစားစိတ္ႏွင္႔
မမီမကမ္းအေတြးအေခၚေလးကို အတင္းဆြဲျမႇင္႔ျပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္ေတာ႔
သူမေခါင္းထဲမွာ ေရးေတးေတးေပၚလာသလိုလို...။
အေတြ႔ဆုိတာ အေငြ႔လုိပဲတဲ႔...။ နားေထာင္လို႔ေတာ႔ အေကာင္းသား...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အခ်စ္ကိုရခဲ႔တာသည္ အေငြ႔ကို ဖမ္းဆုပ္မိျခင္းပဲ
ျဖစ္ပါေစဦး။ သူမ မလႊတ္တမ္း တင္းတင္းသာ ဆုပ္ကုိင္ထားခ်င္လွ၏။
ပုိင္ဆုိင္မႈေလးကို ၾကည္ႏူးလိုစိတ္ျဖင္႔ ျဖန္႔ျဖည္ၾကည့္လွ်င္ပင္
လြင္႔ေပ်ာက္သြားမည့္ အေငြ႔ကေလးဆုိပါေတာ႔။ သူမလက္ဆုပ္ကေလးကို
ျဖည္မၾကည့္ေတာ႔ပါ။ ရွိေနသည္ဆုိသည့္ အသိကေလးႏွင္႔သာ လက္ဆုပ္ကေလးကုိ
ရင္မွာတင္းတင္း ကပ္ဖိထားလိုက္ေတာ႔မည္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဖမ္းဆုပ္လို႔ မမိတာသည္ သူမ၏
စိတ္ကူးအလ်ဥ္သာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ႔၏။ အန္တီ႔စကားမွ ဆန္႔ထြက္ေျပးလႊားသြားသည့္
သူမစိတ္အစဥ္သည္ သူမႏွင္႔မလိုက္ဖက္စြာပင္ ကဗ်ာဆန္ကာ
အေငြ႕ျပန္မတတ္ျဖစ္ေနရသည္။
သူမက အေငြ႔ေလးလို တလူလူလြင္႔ေနသည္ေလ။ သူ႔အခ်စ္ကို သူမ ရလုိက္ျပီပဲ။
“ စန္းေမာင္က ဒီမိန္းကေလးေတြထဲမွာ ေနာ္ေစးေဖာကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကုိမွမၾကိဳက္ဘူးလို႔ အားလံုးေရွ႕မွာ အတိအလင္းေျပာျပီးသား။
ကိုယ္ကလည္း ဒီေမးခြန္းကို အားလံုးေရွ႕မွာ တမင္ေမးခဲ႔ရတာက မင္းတုိ႔ကုိသိေစခ်င္လို႔ပဲ။ မင္းတို႔အားလံုးဟာ ကိုယ္႔တပည့္ေတြပါ။
ေယာက်္ား၊မိန္းမမခြဲျခားပါဘူး။ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္တိုင္ကမိန္းမျဖစ္ေနလို႔ မိန္းကေလးေတြကို အကာအကြယ္ေပးရမယ္႔တာ၀န္ ကုိယ္႔မွာရွိတယ္။
မခ်စ္မၾကိဳက္ဘဲနဲ႔ ဘာေၾကာင္႔မ်ား တုိ႔ကနန္းဆိတ္ကနန္း ကလိစရာလိုသလဲ။ ေယာက်ာ္းေတြဟာ သိတ္အသားယူခ်င္တာေအ႔။
သေဘာလြယ္ရင္ အေျပာက်ယ္တဲ႔ပင္လယ္ထဲကုိ ဆြဲႏွစ္ခ်ခံရလိမ္႔မယ္။
ဒီအလုပ္မွာကလည္း ေယာက်ာ္းေလးဆိုလို႔ သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာဆိုေတာ႔
မင္းတို႔ေတြကိုက... ဟင္း.... မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူး။ ကိုးရီးယားကားေတြ
အတုခိုးျပီး မိန္းမေစ်းေတာ႔ မဖ်က္ၾကပါနဲ႔ေအ...”
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ စန္းေမာင္ၾကိဳက္ေနသူမွာ သူမ
မဟုတ္ခဲ႔ပါ။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ၊ ဖြံ႔ဖြံ႔ထြားထြား၊ ဒိုးဒုိးေဒါက္ေဒါက္ႏွင္႔
ခ်စ္စရာ ကရင္မေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ႔သည္။
ေနာ္ေစးေဖာက သူမတို႔လို ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ
အလုပ္သမားမေလးေတြၾကားမွာေတာ႔ သူေဌးသား ကိုေတာင္ လွမ္းျပီးမ်က္စပစ္ႏုိင္တဲ႔
အေနအထားမ်ိဳးဟု သူမက အမွတ္မေပးခ်င္၍ ကုတ္ကုတ္ကပ္ကပ္ေတြးၾကည့္တာေတာင္
သည္လိုအေျဖထြက္ေနရ၏။
“ ဟဲ႔ စန္းေမာင္... မင္းၾကိဳက္ရင္ တစ္ေယာက္ေရြးျပီး
အတည္ၾကံလိုက္။ ေကာင္မေလးက ျပန္ၾကိဳက္ရင္ မိဘေတြနားေဖာက္ျပီး
တို႔ကုိယ္တုိင္ေပးစားမယ္။ တစ္အုပ္လံုးနဲ႔ေတာ႔ လူျမင္မေကာင္းေအာင္
တရုန္းရုန္းမလုပ္နဲ႔။ ေျပာ... လံုးတင္ကို မင္းၾကိဳက္လား...”
သူမ ရင္ေတြ ဒိန္းကနဲ ေျမာက္တက္သြားခဲ႔ရ၏။
“ ဟင္႔အင္း...”
ဓါတ္လိုက္သလို က်င္ကနဲ...။ အခံရခက္လွစြာ....။
“ ခင္စန္းေမေရာ...”
“ အမေလးေလ... မၾကိဳက္ပါဘူးဗ်ာ...”
“ သီရိ...”
“ ဆားနဲ႔ပဲ စားပါရေစ အန္တီရာ...”
“ ေအာင္မယ္...”
အန္တီေရာ သီရိအသံပါ စူးကနဲ..။ နာက်င္ခံခက္ေနေသာ သူမပင္ ရယ္ခ်င္သြားရသည္။
“ ဒါဆို ေနာ္ေစးေဖာေရာ...”
စန္းေမာင္အသံက ထြက္မလာေတာ႔။ တိတ္ဆိတ္မႈထဲ၌ သူမတစ္ေယာက္ရင္တြင္းမွာသာ ဆူညံစြာ ေပါက္ကြဲျမည္ဟီးေနခဲ႔ရ၏။
“ ကိုယ္ထင္ပါတယ္ စန္းေမာင္ရယ္။ မင္း ေနာ္ေစးေဖာေတာ႔ မျငင္းႏိုင္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ကဲ... ေနာ္ေစးေဖာေရ...”
“ အမေလး အန္တီရယ္ စန္းေမာင္မ်ားေတာ႔ လံုး၀လံုး၀ မစဥ္းစားႏိုင္ပါဘူးလို႔ တစ္ခါတည္းေျပာပါရေစ...”
ကရင္မေလးကေတာ႔ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း၊ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း၊
အသံကလည္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္...။ ၀ါးကနဲ အလုပ္သမားတစ္သိုက္ ရယ္ေမာသံက
စန္းေမာင္မ်က္ႏွာကို ရႈ႔ံတြသြားေစေပမယ္႔ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကေတာ႔
ေကာ႔ညြတ္တက္သြားရသည္။
သူမလို နာက်င္ခံခက္သည့္ ေ၀ဒနာကို သူလည္း ခံလိုက္ရျပီဆိုတာ သိေနေသာ္လည္း သည့္အတြက္ေတာ႔ မသနားႏုိင္ေသးပါ။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဟူသည္ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔စိတ္ခံစားခ်က္ထဲ
ကိုယ္က၀င္ကာ စာနာရမည့္သေဘာလား။ ကုိယ္႔ကိုယ္တုိင္ စိတ္ခံစားခ်က္အတိုင္း
သူ႔အတြက္ပါ ထပ္တူႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေပးရမည့္ သေဘာလား။ သူမစိတ္ထဲ
ဇေ၀ဇ၀ါ၊ေရာေထြးလို႔သာေနပါေတာ႔သည္။
xxxxxx
“ မင္းကို လူသိရွင္ၾကား ျငင္းဆန္ထားတဲ႔ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို
မင္းဖက္ညြတ္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ... ဘယ္လုိနည္လမ္းေတြ သံုးရမလဲလိို႔
ကိုယ္ေတြးၾကည့္တာနဲ႔ သိတယ္လံုးတင္။ အနီးကပ္ေနတဲ႔ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔
မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးေပါ႔။ အားလံုးကို ကုိယ္ ေမးၾကည့္ျပီးျပီ။
စန္းေမာင္ေရခ်ိဳးဖို႕ ေရကန္ဖက္ထြက္ရင္ မင္းက
ေနာက္ကလိုက္သြားျပီး ေရကန္နဲ႔မီးဖိုခန္းၾကားက တံခါးကိုပိတ္ပစ္ခဲ႔တာ...။
ေနာက္ေဖးမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလို႔ မသင္႔ေတာ္ေၾကာင္း
သူငယ္ခ်င္းေတြက၀ိုင္းေျပာလည္း မင္းက ထပ္ခါတလဲလဲ ဂရုမစိုက္ဘဲ
လုပ္ျမဲလုပ္ေနတာ..။ စန္းေမာင္အ၀တ္လဲေနရင္ အနားကို မေယာင္မလည္နဲ႔သြားရပ္ျပီး
စကားမရွိစကားရွာ စေနာက္၊ ရိုက္ပုတ္လာေအာင္ ေျမာင္းေဖာက္တာ...။
ေနာက္ဆံုးေအ... စန္းေမာင္နဲ႔ မင္းေတြ႔ရင္ ေအာက္ပိုင္းျပက္လံုး
ညစ္တီးညစ္ပတ္စကားေတြ ေျပာၾကလြန္းလို႔ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက နားရွက္ျပီး
မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနရင္ အနားမကပ္၀ံ႔ေတာ႔တာကအစ ကိုယ္ၾကားျပီးျပီ။
မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ မင္းကို အထင္ေသးၾကမွာပဲ။ ကိုယ္ကလည္း မင္းကို အထင္ေသးတာပဲ...”
အန္တီ႔စကားလံုးမ်ားက သူမနားထဲ သံရည္ပူေလာင္းခ်လိုက္သလို
ရင္ထဲေအာင္႔သြားရေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ကနဲ ျမင္ေယာင္ျပီး
အားတင္းရျပန္၏။
သူတို႔အထင္ၾကီးေတာ႔ေရာ ဘာလုပ္ရမွာမို႔လို႔လဲ။ သိကၡာရွိရွိေနသည့္
အန္တီ႔ကိုေတာ႔ နည္းနည္းရွက္သလို ရွိေပမယ္႔ က်န္ေကာင္မေတြကိုေတာ႔
စာရင္းထဲကို မထည့္ခ်င္ပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ အတူတူနဲ႔အႏူႏူပဲေလ။
သူမတို႔အားလံုး အလုပ္သမားရွစ္ေယာက္မွာ အငယ္ဆံုးလုပ္သက္က
သံုးႏွစ္၊ အရင္႔ဆံုးလုပ္သက္က ရွစ္ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ဆိုေတာ႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း
တစ္ေယာက္က အူမေခ်းခါးမက်န္ မသိခ်င္မွအဆံုးေပါ႔။
သူမပင္လွ်င္ သည္ အိမ္တြင္းအထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းေလးကို ေရာက္ေနတာ ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေနျပီ။
စန္းေမာင္ဆိုတာ လြန္ခဲ႔သည့္ငါးႏွစ္ေလာက္က ေရာက္လာကာစမွာ
ဆယ္႔ငါးႏွစ္သားလို႔ ေျပာေပမယ္႔ ယံုစရာမရွိသည့္ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္း
ပုျပတ္ျပတ္ေကာင္ကေလး...။ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာ သယ္ပို႔စရာရွိသမွ်
သယ္ပိုးေပးရေအာင္ နယ္မွေခၚလာသူဆိုေတာ႔ အန္တီတို႔အိမ္မွာေန အိမ္မွာစား။
အိပ္ခ်ိန္စားခ်ိန္မွန္ေနေတာ႔ သံုးေလးႏွစ္အတြင္း အသက္ႏွစ္ဆယ္လို႔
ေျပာမယံုမည့္ ဗလေတာင္႔ေတာင္႔ ခန္႔ခန္႔ညားညားၾကီး
ျဖစ္လာခဲ႔ရ၏။ပစ္ၥည္းသယ္ပိုးဖို႔ဆိုေသာ္လည္း လုပ္သက္ေျခာက္ႏွစ္ရွိလာေတာ႔
ဆိုင္ကယ္တစ္၀ီ၀ီႏွင္႔ ဆိုင္မွာမန္ေနဂ်ာလိုျဖစ္ေနသည္။
မိန္းကေလးငါးေယာက္လံုး...အဲေလ... အပ်ိဳၾကီးကိုေတာ႔ မထည့္လိုပါ။
အပ်ိဳၾကီးက အသက္သံုးဆယ္ဆိုေတာ႔ သူ႔စိတ္ထဲျပစ္မွား ေနရင္ေတာင္ အျပင္မွာ
အတင္းတည္တင္းထားမည့္ မိန္းမမ်ိဳးဆိုေတာ႔...။
သူမအပါအ၀င္ က်န္မိန္းကေလး ေလးေယာက္ကေတာ႔ စန္းေမာင္ကို
အေရးေပးလြန္းသည္ဟု သူမထင္ေနခဲ႔ဖူးသည္။ ခုေတာ႔ ကရင္မေလးကလည္း
ျငင္းဆန္ျပီဆိုလွ်င္...။ သံုးေယာက္ပဲက်န္ေတာ႔သည္။ သူမႏွင္႔ရြယ္တူ သီရိက
တစ္တစ္ရစ္ရစ္ဆုိေသာ္လည္း အရပ္ကေတာ္ေတာ္ပုသည္မို႔ တုတ္တုတ္ခဲခဲလို႔ေတာင္
ေျပာလုိ႔ရမည္။ သူမႏွင္႔က ရုပ္ရည္ကေတာ႔ သူမသာကိုယ္မသာပါ။ သို႔ေပမယ္႔
ခုေခတ္အ၀တ္အစားေတြက ပိန္သည့္သူ၀တ္လွ်င္ တစ္ပန္းသာမည့္ဒီဇိုင္းေတြ မဟုတ္လား။
သဲသဲကိုလည္း စာရင္းထဲထည့္စရာ သိတ္မလိုပါ။ သဲသဲက ကေလးသာသာ
အပ်ိဳေပါက္ကေလး။ မဖြ႔ံထြားေသးေတာ႔ အပ်ိဳမပီေသးသူ။ သဲသဲစိတ္က အပ်ိဳလုပ္ျပီး
ဘယ္ေလာက္စိတ္ကစားေစဦး။ စန္းေမာင္က ရုပ္လည္းမလွ ခႏၶာကိုယ္လည္း
အခ်ိဳးမက်ေသးသည့္ သဲသဲကို စိတ္ကူးထဲထည့္ဦးမည္မထင္ပါ။
သည္ေတာ႔ သဲသဲက သည္းျပေနသမွ်သည္ ကေလးစိတ္မကုန္ေသး..ဆိုျပီး
လစ္လ်ဴရႈလို႔ရႏုိင္ေသာ္လည္း သီရိကေပးသည့္ မသိမသာ အခြင္႔အေရးေတြကိုေတာ႔ သူမက
မိန္းမခ်င္းမုိ႔ ျမင္ေနရ၏။ အဲသည္ေတာ႔ အတူတူခ်င္းမို႔ ရွက္စရာဟု သူမ
မထင္ခ်င္ေတာ႔ပါ။
“ ဟဲ႔ ေျပာတာၾကားရဲ႕လား လံုးတင္...”
“ ဟုတ္...ဟုတ္ အန္တီ...”
“ အဲဒါ အေရးအၾကီးဆံုးစကားပဲ။ မင္း တစ္သက္လံုးမွတ္ထား။
ဘယ္သူအထင္ေသးေသး အေရးမၾကီးဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အထင္ေသးတာ၊
ပတ္၀န္းက်င္ကအထင္ေသးတာ၊ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက အထင္ေသးတာ၊
ဘာမွအေရးမၾကီးလွေသးဘူး။ ေအး သူက မင္းကို အထင္မေသးဖို႔နဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို
အထင္မေသးဖို႔သာ အေရးအၾကီးဆံုးပဲ။
လင္တစ္ေယာက္ရဖို႔က လြယ္ပါတယ္။ လြယ္တာမွ ဘယ္ေယာက်ာ္းေကာက္ယူယူ
လင္ရမွာပဲ။ လင္လိုခ်င္ရင္ အရင္ မင္းလုပ္ခဲ႔တဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က အဖိုးၾကီး
ၾကံစည္တာကို မင္းလက္ခံလိုက္ရင္လည္း လင္ရမွာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔
မယားငယ္ျဖစ္မယ္။ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရမယ္။ အိမ္ေထာင္လည္းျမဲမွာ မဟုတ္ဘူး။
လင္ရျပီး ျပီးေရာ လုပ္လို႔မရေသးဘူးဟဲ႔။ တုိ႔ မိန္းမေတြဆုိတာ
ကိုယ္႔ေယာက်ာ္းကုိ ကိုယ္႔ေဘးနားမွာ တစ္သက္လုံုးေနေစခ်င္တာ မဟုတ္လား။ အဲလို
ကိုယ္႔နား အျမဲေနခ်င္ေအာင္က အေတြ႔နဲ႔ခ်ည္း ဆြဲေဆာင္ထားလို႔မရဘူး။
အေတြ႔ကအေငြ႔လုိပဲလို႔ ကုိယ္ေျပာျပီးျပီေကာ။ သာယာတုန္း ခဏပဲ။ ျပီးတာနဲ႔
ေပ်ာက္ျပယ္သြားတာ။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကုိ တကယ္တမ္း တစ္သက္လံုးဆြဲေဆာင္ႏုိင္တာက ေမတၱာနဲ႔သိကၡာပဲ။
သူ႔မိန္းမရဲ႕ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာကို ေလးစားျမတ္ႏိုးတဲ႔
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိန္းမကလြဲျပီး က်န္တဲ႔မိန္းမေတြကို
စိတ္၀င္စားရေကာင္းတယ္လို႔ မထင္ေတာ႔ဘူး။ ျပီးေတာ႔ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာမေကာင္းတဲ႔
မိန္းမေတြကိုလည္း အထင္ေသးစက္ဆုပ္လာ တာေၾကာင္႔ ဘယ္မိန္းမယုတ္ကမွ
ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းလို႔ မရေတာ႔ဘူး။
အက်င္႔သိကၡာမေကာင္းတဲ႔ မိန္းမကိုရထားတဲ႔ေယာက်ာ္းဆိုရင္ေတာ႔
သူ႔မိန္းမကို ဘယ္သူနဲ႔မ်ားေဖာက္ျပန္မလဲ။ သူ႔ကို အရွက္မရွိ ျမဴဆြယ္ခဲ႔သလုိ
ဘယ္သူ႔ကိုျမဴဆြယ္ေနျပီလဲနဲ႔ ဘယ္ေယာက်ာ္းနဲ႔မွ ရိုးရိုးသားသားဆက္ဆံတာေတာင္
မယံုႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ။
ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္႔သိကၡာက်မယ္႔ အျပဳအမူမ်ိဳး၊
လိုက္ေလ်ာမႈမ်ိဳးေတြကို ကုိယ္ကစ မလုပ္မိပါေစနဲ႔ေအ။ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာဆိုတာကို
မိန္းမတုိင္းက ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာအျဖစ္ ဆင္ျမန္းသင္႔တယ္။ ဒါမွ
လံုျခံဳတင္႔တယ္တဲ႔ ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ....”
သူမ၏အတြင္းစိတ္အမွန္က အန္တီေျပာသမွ်ကို တန္ဖိုးရွိမွန္း
ယံုခ်င္လွ၏။နာခံခ်င္လွ၏။ သို႔ေပမယ္႔ မသိစိတ္က
ျငင္းဆန္ေနျပန္သည္။
သူမက သိကၡာတရားကို ေျမမွာခ်နင္းခဲ႔ျပီးျပီေလ။ သူ႔အခ်စ္ကိုရဖို႔
သူမက မာယာမ်ိဳးစံု သံုးခဲ႔မိသည္။ သီရိထက္သာသည့္ အခြင္႔အေရးမ်ိဳး သူမ
ေပးႏုိင္မွ စန္းေမာင္ကိုပုိင္ဆုိင္ရမည္ဟု သူမ အေတြးတိမ္ခဲ႔သည္။
အမွန္ေတာ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႔ထက္ခုနစ္ႏွစ္ငယ္ေသာ
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ သိတ္ေတာ႔မလြယ္လွပါ။
ထုိမိန္းကေလးမွာ ရုပ္ရည္မရွိ၊ ဓနဂုဏ္မရွိ၊ ပညာမရွိ...။ ေမတ္ၱာတစ္ခုသာ
ေပါေပါမ်ားမ်ားရွိပါသည္။
သည္ေတာ႔ သူမ၏ေမတၱာကို အစြမ္းကုန္ ေဖာ္ထုတ္ျပသရန္သာ
အၾကံထုတ္ရေတာ႔၏။ ၾကည့္ေနက် ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲထဲကလုိ
အတုလိုက္ခိုးရေတာ႔သည္။ စန္းေမာင္ႏွင္႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းအေျခအေနကို ဖန္တီးယူကာ
ေနာက္ေက်ာမွ အတင္းေျပးဖက္ျပီး ခ်စ္သမွ်အေၾကာင္းေတြကို
အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔ႏွင္႔ ေျပာမိရ၏။
ကိုးရီးယားကားေတြကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ကူးယဥ္ခြင္႔၊
အတုခိုးခြင္႔သည္ လူကံုထံအသိုင္းအ၀န္းမွာမွ ရွိႏိုင္သည္မဟုတ္ဘဲေလ။
သူမတို႔လို အလုပ္သမားေတြကလည္း ခံစားတတ္သည့္ႏွလံုးသားႏွင္႔
လူမ်ားပဲမဟုတ္လား။ သူမက မဟုတ္သည့္ေနရာမွာ ဤကဲ႔သို႔ တုျပိဳင္မိေသး၏။
သို႔ေပမယ္႔ ကိုးရီးယားကားမ်ားကို ဘယ္ေလာက္ပဲ အတုခုိးခုိး၊
ကိုယ္က အေတြ႕အၾကံဳမရွိေလေတာ႔ ေရွ႕တည့္တည့္မွေျပာရ ေလာက္ေအာင္ စိတ္ကမရဲ။ သူမ
ဖိကပ္ထားေသာ အသားစိုင္မ်ား၏ အေတြ႕က သူ႔စိတ္ကုိ မိႈင္းမိသြားေစကာ
တက္မက္မႈက ေမတၱာအေယာင္ ေဆာင္သြားသည္ဆုိလွ်င္လည္း သူမကေတာ႔ မုိက္မိုက္မဲမဲ
လုပ္မိခဲ႔ျပီ။ ေမတၱာစစ္စစ္ကိုရဖို႔ထက္ လူကိုပိုင္ဆုိင္ရန္သာ သူမလုပ္ရပ္က
ဦးတည္ခဲ႔မွန္း အဲသည္တုန္းကလည္း ေရေရရာရာမေ၀ခြဲတတ္ခဲ႔ပါ။
သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပြင္႔လင္းသြားေသာ ခ်စ္ျခင္းအတြက္
သီရိ၏အျပံဳးေတြက ေလွာင္ေနသလိုလို...၊ တျခားသူမ်ား၏ အၾကည့္ေတြကလည္း
ေျပာင္ေနသလုိလို..၊ သူမ အခံရခက္ရျပန္သည္။ အန္တီေျပာသည့္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကို
မၾကည္ညိဳျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲပင္ ျဖစ္လိမ္႔မည္ထင္၏။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ သူမ၏
အေငြ႕လုိဖမ္းဆုပ္မရေတာ႔ေသာ စိတ္ကူးအေတြးမ်ားသည္ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္သာ
တလူလူလြင္႔ေနေပသည္။ ေနာက္ဆုတ္ရန္လမ္းက အေငြ႕ေတြၾကား ၀ိုး၀ုိး၀ါး၀ါး..၊
လွည့္ၾကည့္လွ်င္ေတာင္ လမ္းေၾကာင္းမေပၚႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မႈန္ရီေနခဲ႔ေလသည္။
xxxxxx
မႈန္၀ါးေနေသာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို မေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ မည္သို႔ကာကြယ္ရမည္ကို သူမ မသိခဲ႔ပါ။
သူမ ေဖာက္၍ ေလွ်ာက္ခဲ႔ေသာလမ္းသည္ အစကတည္းက
အေငြ႕လမ္းျဖစ္ခဲ႔သည္ကိုး။ ဆုပ္ကိုင္မရေသာ အေငြ႕ကို ျမင္သာထင္သာ သက္ေသျပရန္
သူမ၌ အရည္အခ်င္းမရွိခဲ႔ပါ။ အန္တီကေတာ႔ေျပာဖူး၏။ အေတြ႔သည္အေငြ႕ဆိုလွ်င္
ေမတၱာဓါတ္ႏွင္႔အေအးခံကာ သစၥာေရစက္ေလးေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစရမည္ဆိုလား။
အေတြးတိမ္ေသာ သူမကေတာ႔ လမ္းျပေပးမည့္သူတစ္ေယာက္လံုး
ရွိေနသည့္ၾကားမွ သိက္ၡာတရားကုိျငင္းဆန္ကာ ေမတၱာဟူသည္ လုိက္ေလ်ာျခင္းဟုသာ
လက္ခံက်င္႔သံုးခဲ႔မိ၏။ သိကၡာတရားကိုခ်နင္းခဲ႔ရေသာ လုိက္ေလ်ာျခင္းေတြသည္
ေမတၱာလိုမေအးျမဘဲ ပူေလာင္ရမွန္း သူမ အသိေနာက္က်စြာ လက္ခံမိခ်ိန္မွာေတာ႔
အရာရာသည္ နဂိုအတိုင္း ျပန္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ပါ။
“ မင္း သူ႔အခ်စ္ကိုရဖို႔ မိန္းမမာနကို ခ၀ါခ်ခဲ႔ရျပီးျပီဆိုတာ
ကိုယ္တုိ႔အားလံုး သိေနျမင္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ မိန္းမမာနထက္ပိုျပီး
အပြန္းအပဲ႔မခံသင္႔တာကေတာ႔ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာပဲ မိန္းကေလးေရ။ မင္းက
အသက္သံုးဆယ္ နီးျပီဆုိေတာ႔ ခုခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္ခ်င္မွာပဲ။
သူက ခုမွႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္။ ေယာက္်ားေလးသဘာ၀အတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္မွာ
ေသခ်ာတယ္။ မင္းကုိ သူ ျမန္ျမန္လက္ထပ္ဖို႔ ေျပာလာေစခ်င္တိုင္း
စိတ္ကူးလြဲျပီး ၾကိဳးခ်ည္မမွားေစနဲ႔ေနာ္။
သိကၡာမဲ႔တဲ႔ ေသြးသားဆႏ္ၵအတြက္ လုိက္ေလ်ာျခင္းမ်ိဳးကုိ
ကိုယ္ကလည္းမစနဲ႔။ သူကေတာင္းလည္း မေပးနဲ႔။ ေယာက်ာ္းေတြက မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ
လက္မထပ္ေသးခင္ လင္မယားလိုေနခြင္႔ရသြားရင္ လက္ထပ္ဖို႔မွာ
ပိုေႏွာင္႔ေႏွးသြားမွာေပါ႔။ လိုခ်င္တာကို လြယ္လြယ္ကူကူရေနမွေတာ႔
အိမ္ေထာင္ဆိုတဲ႔ ေဘာင္က်ဥ္းေလးထဲ၀င္ခ်င္ပါ႔ေတာ႔မလား။ စဥ္းစားၾကည့္...”
မည္သို႔ပင္ စဥ္းစား စဥ္းစား...။ ခ်စ္သူ၏ ကယုကယင္ တီတီတာတာ
အျပဳအမူမ်ားကို ဥပက္ၡာျပဳႏုိင္သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိပါမည္နည္း။
အထူးသျဖင္႔ သူမကစခ်စ္ခဲ႔ရေသာ၊ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲေဆာင္ထားရေသာ၊
ခုနစ္ႏွစ္ငယ္သည့္ခ်စ္သူကေလးမို႔
သူမက သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ေရွာင္ဖို႔တို႔၊ “ဒီလိုမေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး”.. တို႔၊ “လက္မသရမ္းနဲ႔”.. တို႔၊ ဘယ္လိုမွ မေျပာရက္ပါ။
အမွန္က သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕မွာပင္ သူက ဖက္လိုက္၊ ဆြဲလုိက္၊
ေမးေစ႔ေလးကိုင္လိုက္၊ ဆံပင္ေလးသပ္လုိက္၊ ခိုးနမ္းလိုက္ႏွင္႔..
အၾကင္နာေတြပိုေနသည္ကို သူမ သာယာေနမိသည္လားလည္း မေသခ်ာပါ။
ကုိယ္႔ကိုခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည့္ အျပဳအမူေတြကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလည္း
ျမင္ေစခ်င္ခဲ႔မိ၏။ သက္ေသျပခ်င္ခဲ႔၏။
အားလံုးက သူမကို မိန္းကေလးက စရသည့္အျဖစ္အတြက္
အထင္ေသးေနသမွ်ကုိလည္း အထင္ၾကီးလာေလမလားဟု သူမထင္ခဲ႔မိသည္။ ထုိအေတြးမွာ
သိမ္ဖ်င္းလြန္းမွန္း ခုေတာ႔ အသိေနာက္က်ခဲ႔ေလျပီ။
“ ဒါ ကံေကာင္းတာပဲေပါ႔ ကေလးမရဲ႕။ ကုိယ္႔ဖက္က လိုက္ေလ်ာမႈစည္းမလြန္ခင္ သူ႔စိတ္ဓါတ္ကိုသိရတာ....”
“ လိုက္ေလ်ာမႈ စည္းမလြန္ခင္...” တဲ႔။ သူမနားထဲမွ
ပဲ႔တင္ထပ္ေနေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ႏွလံုးသားထဲအထိ နင္႔သည္းစြာ စိုက္၀င္သြားကာ
ေသြးစက္စက္က်လာရသည္။
သူမ ဘယ္ေလာက္ထိ လိုက္ေလ်ာခဲ႔ရျပီလဲ။ အန္တီကေတာ႔ မသိခဲ႔ပါ။
ရင္ဖြင္႔မျပသာေသာ နစ္နာေၾကးအတြက္ ျမိဳသိပ္ရသည့္ေ၀ဒနာသည္ အခံရဆိုးလွ၏။
အန္တီကေတာ႔ သတိေပးခဲ႔သား။
“ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားျပီဆိုျပီး လူေရွ႕မေရွာင္သူေရွ႕မေရွာင္
အရွက္မရွိေတာ႔ မေနၾကနဲ႔ေအ။ တုိ႔ဆီမွာ အလုပ္သမေလးေတြက အပ်ိဳေတြခ်ည္းပဲ။
သူတို႔ေလးေတြေရွ႔မွာ ပလူးပလဲ မင္းကလည္း သည္းမျပနဲ႔။ သူက ရဲရဲတင္းတင္း
ပေရာပရီေနရင္လည္း အေနမခံနဲ႔။
ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ အဆံုးအမတစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာျပရရင္ေတာ႔
မိန္းကေလးတိုင္းဟာ ေသာက္ေရအိုးထဲက ေရလိုပဲက်င္႔သံုးသင္႔တယ္တဲ႔။
ေျခေဆးအုိးထဲကေရလို မက်င္႔သံုးသင္႔ဘူးတဲ႔။ ေယာက်ာ္းေတြဟာ
ေသာက္ေရအုိးထဲကေရကုိ ေသာက္ၾကတယ္။ ေျခမေဆးဘူး။ ဒီလုိပဲ ေျခေဆးအုိးထဲက
ေရကိုက်ေတာ႔ ေျခပဲေဆးတာ။ ဘယ္ေသာက္လိမ္႔မလဲ။
ဒီဥပမာလိုပဲ။ ေယာက်ာ္းတုိင္းဟာ အက်င္႔သီလနဲ႔ျပည့္စံုတဲ႔
မိန္းကေလးေတြကိုသာ ရာသက္ပန္ဇနီးမယားအျဖစ္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေပါင္းသင္းတတ္ၾကတယ္။
အက်င္႔သီလမေကာင္းတဲ႔ ေပါ႔ပ်က္ပ်က္မိန္းမေတြကိုေတာ႔ အေပ်ာ္သာၾကံတတ္ျပီး
တစ္သက္လံုးဇနီးမယားအျဖစ္ ေပါင္းဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးၾကဘူး...တဲ႔...”
ထိုစကား၏အနက္သည္ သူမကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳရမွ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္မွန္း
လက္ခံရေတာ႔၏။ ႏွလံုးေသြးတစက္စက္သည္ မ်က္ရည္ႏွင္႔ေရာကာ ေနာင္တမီးကုိ
မျငိႇမ္းႏိုင္ခဲ႔ပါ။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရွ႔တြင္ ပေရာပရီလုပ္တတ္သည့္ သူ႔အၾကင္နာေတြကုိ
ဂုဏ္ယူေက်နပ္ခ်င္ခဲ႔ေသာ သူမအတြက္ သူငယ္ခ်င္းမေလး၏ အားက်မႈသည္
ဆႏၵတစ္ခုကို လႈ႔ံေဆာ္ေနမွန္း မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူမ ႏံုအခဲ႔မိ၏။
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိေသာ သူမကေတာ႔ အဆိပ္ကုိ အဆိပ္မွန္းမသိဘဲ
ျမိဳခ်ခဲ႔မိသည္ပဲ။
စန္းေမာင္က သူမကို ခုတံုးလုပ္ကာ ကရင္မေလးကို
ျမဴဆြယ္ဖ်ားေယာင္းႏုိင္ခဲ႔ျပီ။ ခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္းႏွင္႔
သူ႔ကုိျငင္းဆန္ခဲ႔ေသာ ကရင္မေလးေနာ္ေစးေဖာက ေသာက္ေရအုိးအျဖစ္
တန္ဖိုးအထားခံခဲ႔ရသည္ေပါ႔။ ဒါဆိုလွ်င္ သူမက ေျခေဆးေရသာလွ်င္ ျဖစ္ခဲ႔ရျပီ။
“ အိုင္ေတြ႔တုိင္းေျခေဆးတတ္တဲ႔ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးကို
လြမ္းမေနပါနဲ႔ေအ။ ေသာက္ေရအိုးမျဖစ္ဘဲ
ေျခေဆးအိုးပဲျဖစ္ခဲ႔ပါေစဦး။ကိုယ္႔အုိးထဲကေရ မေလ်ာ႔ေသးတာကိုသာ ေက်နပ္ျပီး
ေသာက္ေရအိုးျဖစ္ေအာင္ တန္ဖိုးျမႇင္႔တင္ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ေပါ႔ကြယ္...”
အန္တီ႔ႏွစ္သိမ္႔သံၾကားကာမွ သူမရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းသိမ္ငယ္သြားရ၏။
ေျခေဆးအုိးေလးသည္ ခပ္ေဆးစရာမလိုေအာင္
ကုိယ္တုိင္ေျမာင္းေဖာက္ကာ တသြင္သြင္စီးခဲ႔မိေသာေၾကာင္႔ တစ္ဘ၀စာ
ေနာင္တဆုိးမ်ားသာ အိုးထဲ၌က်န္ရစ္ခဲ႔ျပီဆိုတာ....။
xxxxxx
ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
ႏုိ၀င္ဘာလ, 2012.... မေဟသီမဂၢဇင္း
