တီးတိုး ပဲ႔တင္သံ

အမွန္ေတာ႔ ဒီဇာတ္လမ္းက ကိုေမာင္ အလုပ္ကေန တစ္ေခါက္ ျပန္လာကာမွ စခဲ႔တာပါ။ အရင္ကေတာ႔ ညဖက္ဘုရားရွိခိုးရင္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း စိတ္ထဲကေနပဲ ၾသကာသရြတ္၊ ငါးပါးသီလယူ၊ ဆီမီးကပ္၊ ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေဝ...။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပါပဲ။ 

သားႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အိပ္ကာနီးမွ အိပ္ရာထဲမွာပဲ ဦးခ်တဲ႔ညလည္း ခ်၊ ေမ႔တဲ႔ညလည္း ေမ႔နဲ႔ေပါ႔။ တစ္ခါမွ အၾကာၾကီး မခြဲခြာဖူးေသးတဲ႔ ကြၽန္မတို႔မိသားစုေလးမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကိုေမာင္က အေဝးၾကီးမွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ အလုပ္လုပ္ျပီး ျပန္လာေတာ႔ မိသားစုေလးေယာက္ရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္မႈဟာ အရင္တုန္းကနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ေအာင္ ပိုက်စ္လစ္သြားၾကတယ္။ မခြဲစဖူး ခြဲရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသြားအလာ ခက္ခဲေဝးလံတဲ႔အျပင္ တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္မႈမွာလည္း ရာသီဥတုမၾကည္ရင္ မၾကည္သလို ခက္ခဲျပတ္ေတာက္တတ္တဲ႔ ဟုိး ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းမွာ တာဝန္က်တာမို႔ သားတို႔ကလည္း ဖေအကို ေတာ္ေတာ္လြမ္းေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ခြဲေနရမွ စုစုစည္းစည္း ေနရတဲ႔တန္ဖိုးကို သိလာၾကတယ္။ မျမင္တာၾကာမွ မ်က္ေစ႔ေအာက္က ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးလာတယ္။ ေဝးေနရတာၾကာေတာ႔ ျပန္ဖမ္းဆုပ္္မိတဲ႔အခါ မလြတ္တမ္း ဖက္တြယ္ခ်င္လာတယ္။ ခြင္႔တစ္လနဲ႔ျပန္လာတဲ႔ အေဖကို မ်က္ေစ႔ေအာက္ကေန အေပ်ာက္ကို မခံၾကေတာ႔ဘူး။ ထမင္းစားလည္း အေဖကို ဦးခ်ရတာ အေမာ၊ ေရခ်ိဳးလည္း ေဖေဖခ်ိဳးေပးမွ၊ ေက်ာင္းသြားလည္း ေဖေဖလိုက္ပို႔၊ စာက်က္လည္း အေဖ႔ဆီမွာပဲ စာျပန္ခ်င္ၾကတယ္။ ညအိပ္ရာဝင္ခါနီးလည္း အေဖနဲ႔အတူ ဘုရားရွိခိုးခ်င္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ သားအဖသံုးေယာက္သား ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ကြၽန္မနဲ႔အတူ ပူေပါင္းျပီး ညတိုင္း ဘုရားဝတ္တက္တဲ႔ အက်င္႔ေကာင္းေလး တစ္ခု အစပ်ိဳးလာခဲ႔ပါတယ္။ 

အမွန္ေတာ႔ ကိုေမာင္ဆိုတာ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဘုရားတရား သိတ္အခ်ိန္ေပးခဲ႔သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ခုေတာ႔ အသက္ကလည္း ေလးဆယ္ေက်ာ္လာ၊ မိသားစုနဲ႔အေဝးမွာ တစ္ေယာက္တည္းမို႔ အိမ္လြမ္းနာကလည္း ရင္႔ေန၊ ...ဆိုေတာ႔ စိတ္ကုစား ေျဖသိမ္႔ဖို႔ရာမွာ ဘုရားတရားအလုပ္ဖက္ အာရံုက်လာတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘုရားစာအုပ္ေတြဖတ္၊ တရားထိုင္နဲ႔ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလးၾကည္လင္ ရင္႔က်က္လာတာ ေတြ႕ရေတာ႔ ကြၽန္မ ဝမ္းသာရတယ္။ အေပါင္းအသင္းဖက္ျပီး အေပ်ာ္အပါးမက္ မသြားတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရဦးမယ္ မဟုတ္လား။ အရြယ္ေကာင္း အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အေဝးၾကီးမွာ ရက္ရွည္လမ်ား အေဖာ္မဲ႔လႊတ္ထားရတာ....၊ ဘယ္လိုမိန္းမသားမ်ိဳးကမ်ား စိတ္ခ်ရင္ေအး ေနႏိုင္မယ္တဲ႔လဲ။

မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက ' ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ...၊ ခ်န္မေနခဲ႔သင္႔ဘူး။ လိုက္သာသြား...' လို႔ တိုက္တြန္းၾကေပမယ္႔ လိုက္ရမယ္႔ဆံထံုးက အမွ်င္မျပတ္ပဲ ဘိုေကေလးႏွစ္ခု တန္းလန္း ျဖစ္ေနရတယ္။

ကိုေမာင္ ေျပာင္းေရႊ႕ရမယ္႔ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္း ရာသီဥတုကလည္း သားတို႔ေမြးဖြား ၾကီးျပင္းလာရတဲ႔ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ရာသီဥတုနဲ႔ တျခားစီေလ။ မွ်တတဲ႔ရာသီဥတုမွာေတာင္ ခ်ဴခ်ာခ်င္လွတဲ႔ သားငယ္ေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးကလည္း ေရခဲမတတ္ေအးမယ္႔ ရာသီအေျပာင္းအလဲဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရွာမယ္ မထင္ဘူး။ အလယ္တန္းတက္ရေတာ႔မယ္႔ သားၾကီးပညာေရးကလည္း ဟုိေျပာင္းဒီေရႊ႕နဲ႔ဆို ကသီလင္တျဖစ္ေနရွာမယ္လို႔ စာေတာ္တဲ႔ ကေလးကိုလည္း ငဲ႔ညႇာရေသးတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုေမာင္႔ပခံုးေပၚက အိမ္ေထာင္႔ဝန္ကို ႏုိင္သေလာက္ ဝင္ရြက္ကူလာခဲ႔တာ...။ 

ခုဆို ကြၽန္မ အိမ္ဆိုင္ေလးက ပစၥည္းမွန္၊ ေစ်းမွန္နဲ႔မို႔ နာမည္ေလးရျပီး ဝင္ေငြေလးမွန္ေနခဲ႔ျပီ။ ဒီဝင္ေငြေလးကို လစ္လ်ဴရႈလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကလည္း သားတို႔ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် ထြားက်ိဳင္းလာခဲ႔ျပီ။ ထားပါေတာ႔။ မိသားစု မခြဲခြာေရးကိုသာ ေရွ႕ရႈျပီး ဒီဝင္ေငြေလးကို ခဏ လစ္လ်ဴရႈ ဖယ္ထားၾကပါစို႔။ အသံုးအစြဲဆိုတာ စစ္စီေခြၽတာျပီး ျခိဳးျခံႏိုင္တယ္ပဲ ထားဦး။ မုဆိုးမ အေမအိုၾကီးကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ႔ဖို႔...၊ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပပါဘူး။ 

ဒီလို အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြကို ကိုေမာင္နဲ႔ကြၽန္မ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေဆြးေႏြးျပီးၾကတဲ႔အခါမွာ နယ္ေဝးတာဝန္ကလည္း ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ၾကာမွာမို႔ 'တို႔ႏွစ္ေယာက္ သစၥာရွိေၾကး' ဆိုတဲ႔ သစၥာတိုင္ရတုကိုပဲ သမီးရည္းစားဘဝတုန္းကလို တစ္ေက်ာ႔ျပန္ သီရေတာ႔တယ္။ 

xxxxxxxxxx 

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မက မိန္းမသားဆိုေတာ႔ ေမာင္တို႔ေယာက်ာ္းေတြကို စိတ္မခ်ႏိုင္တာ လြန္မယ္မထင္ပါဘူးရွင္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ၊ ဝတၱဳေတြထဲမွာ၊ လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအဝန္းမွာ၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာ... ေယာက်ာ္းေတြေဖာက္ျပားတဲ႔ သတင္းေတြကလည္း မ်ိဳးကို စံုပါ႔။အေဝးေရာက္သြားလို႔ အစိုးရိမ္ပိုလာကာမွ အရင္က သတိမမူမိတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း အနီးေရာက္ထင္ရွားလာသလိုပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ေယာက်ာ္းကေတာ႔ျဖင္႔ မိန္းမကြယ္ရာမွာဆို ေတြ႔ကရာမိန္းမ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို...၊ ဘယ္သူ႔မွမေရွာင္ပဲ မ်က္ႏွာရူးလုပ္ေနတာတဲ႔။

ဟုိတစ္ေယာက္ေယာက်ာ္းကလည္း အိမ္ကမိန္းမ မသိေအာင္ ၾကိတ္ျပီးေျခပုန္းခုတ္ေနတာ။ အႏွိပ္ခန္းေတြ တစ္ခုမွ မလြတ္ဘူးတဲ႔။ ဒီအမ်ိဳးသမီး ငနဲၾကီးကဆို...ေရွ႕ေနာက္ နံပါတ္ေတြတန္းစီေနလိုက္တာ။ ဒီတစ္ေယာက္က လက္ဆယ္ေခ်ာင္းအထက္ ဆိုလား။ လမ္းထိပ္က တစ္ခုလပ္ သူေဌးမၾကီးကိုလည္း ေမာင္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ခ်ဴစားေနတာ...။ 

ဟိုတစ္ညကေတာ႔ ေကာင္ေလးအိမ္မွာ ခ်ာတိတ္မတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတာ ေတြ႔သြားျပီး နပန္းသတ္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ဟုိဦးေလးၾကီးကလည္း စေမာေတြ ဆြဲထားလိုက္တာမ်ား ေျမးအရြယ္ေတြေတာင္ လက္လြတ္မခံခ်င္ေသးဘူးတဲ႔။ ဒီလို အတင္းအဖ်င္းေတြကလည္း ကြၽန္မက မေမးရပဲ ဆိုင္မွာ ေစ်းလာဝယ္တဲ႔သူေတြက ဆိုင္ေရွ႕တည္ထားတဲ႔ ေရအိုးထဲကေရကို အလကားေသာက္ျပီး ေဖာက္သည္ခ်ၾကတာေလ။

ေစ်းဝယ္လာသူအခ်င္းခ်င္း သတင္းသယ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မကသာ အတင္းအဖ်င္း ၾကားခံျဖန္႔ျဖဴးေရးဌာန မျဖစ္ရေလေအာင္ ကိုယ္႔ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ႔ျပီး ကိုယ္႔မ်က္ေစ႔ကို က်ဥ္းက်ဥ္းေမွးထားရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ နားရြက္ဆိုတာကေတာ႔ မ်က္ေစ႔နဲ႔ပါးစပ္လို သူ႔အလိုလို ေမွးထားပိတ္ထားလို႔ ရတာမဟုတ္ဘူးေလ။ တမင္ပိတ္ထား ရေအာင္ကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္က ဇယ္ဆက္သလို အလုပ္မျပတ္တာမို႔ ေထာင္မိတဲ႔နားကေတာ႔ ၾကားေနရတာေပါ႔။ ဒီလိုသစၥာမဲ႔ၾက၊ ေဖာက္ျပားၾကတာေတြ ျမင္ေနၾကားေနရေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဆို ရင္ေတြပူလာျပီး ကိုေမာင္႔ေနာက္ကို အေျပးသာ လိုက္သြားခ်င္မိတယ္။ 

ဘယ္ေလာက္သမာဓိရွိတဲ႔ ေယာက်ာ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သူလည္းပုထုဇဥ္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိတယ္ပဲ ဆိုဆို၊ ' မီးေဝးရင္၊ ခ်ိတ္မာ ' သတဲ႔။ 

' တစ္ျခံဳကြယ္၊ တစ္မယ္ေမ႔ ' ဆိုသေလာက္ မဆိုးေပမယ္႔ အေပါင္းအသင္း အဆြယ္ေကာင္းရင္၊ မေရွာင္သာတဲ႔ လမ္းေျမႇာင္ၾကားသာဆိုရင္...' ငါးေၾကာ္မၾကိဳက္၊ ေၾကာင္မိုက္ ' ေပါ႔။ 

ရင္ပူပါတယ္ဆိုမွ ပတ္ဝန္းက်င္မွာကလည္း ဇာတ္လမ္းအဆန္းေတြ ျမင္ေနၾကားေနရျပန္တယ္။ လမ္းထိပ္ကိုေျပာင္းလာတဲ႔ ခပ္ငယ္ငယ္စံုတြဲေလးဆို မရခင္ကေတာ႔ သူတို႔ေလာက္ ခ်စ္ၾကတဲ႔ ခ်စ္သူမ်ိဳး မရွိေတာ႔သလိုနဲ႔။ သံုးႏွစ္ေလာက္ မိဘေတြ သေဘာမတူတဲ႔ၾကားက သစၥာရွိရွိ ခ်စ္ထားတာဆိုလို႔ ဒီေန႔ေခတ္ၾကီးထဲမွာ စံျပဳထားရတဲ႔ အတြဲေပါ႔။ ခုဆို ညားၾကတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ေကာင္ေလးက တစ္ျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲေနလို႔တဲ႔။ျပႆနာေတြျဖစ္္ျပီး ကြဲၾကျပီတဲ႔။

ကြၽန္မျဖင္႔ ၾကားစက ယံုေတာင္မယံုဘူး။ ဒုတိယေကာင္မေလးကို ျမင္ေတာ႔ ပိုအံ႔ၾသရတယ္။ ပထမေကာင္မေလးေလာက္လည္း မလွ၊ အိေျႏၵလည္းမရ။ 
ကလက္တက္တက္ ရွပ္ျပာျပာနဲ႔ ျမင္လိုက္ရေတာ႔မွ...

'ေအာ္...ဒါ႔ေၾကာင္႔ကိုး' လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။ 

ေယာက်ာ္းေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ သမာဓိရွိတယ္ ဆိုဆို ဒီလုိ ပ်ံတံတံ နံ႔တံ႔တံ႔ဆိုရင္ ဒီ႔အတိုင္းျမင္ရင္သာ ႏွာေခါင္းရံႈ႕ျပီး အထင္ေသးဟန္ျပတာ။ သူတို႔ကို လာႏြယ္ျပီဆိုရင္ျဖင္႔ လည္ထြက္သြားၾကတာပါပဲ။ 

ဒါေပမယ္႔ ေခါင္းရင္းအိမ္ကို အခန္းငွားျပီး ေရာက္လာတဲ႔ ႏွစ္ေယာက္က်ေတာ႔လည္း ၾကည့္ဦး။ ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပညာတတ္ကေလး။ ပံုစံကလည္း တည္တည္ၾကည္ၾကည္ အိေျႏၵရွင္ ဒီဇိုင္းေလး။ ဒီေခတ္ဒီကာလထဲမွာ ရင္ဖံုးနဲ႔ထမီ ဝမ္းဆက္ေလးေတြပဲ အျမဲဝတ္တဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ ယဥ္ေက်းမယ္ေလး။ ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေအးသြားရတဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးေလး။ အျပင္သ႑ာန္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ အတြင္းစိတ္အေတြးအေခၚကေတာ႔ျဖင္႔ ႏွေျမာစရာ...။ 

သူယူလာတဲ႔ ေယာက်ာ္းက သားၾကီးမယားၾကီးနဲ႔။ သားသမီးေတြေတာင္ လူပ်ိဳအပ်ိဳေတြ ျဖစ္ေနျပီတဲ႔။ ငါးဆယ္ေက်ာ္ အန္ကယ္ၾကီးကို ေရွာ႔ပင္ေတြဦးထုပ္ေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ျပီး အဖိုးၾကီးေဟာ႔ေရွာ႔ လုပ္ထားတာမ်ား...။ ေအာ္ဂလီေတာင္ဆန္ခ်င္တယ္။ ဒါက ေဘးကကြၽန္မတို႔ အျမင္ေပါ႔။ ေကာင္မေလးကေတာ႔ မိုးက်ေရႊကိုယ္မ်ား ထင္ေနမလား မသိပါဘူး။ ကြၽန္မမွာ မျမင္ခ်င္ မၾကားခ်င္ကာမွ အိမ္ေဘးကပ္ရက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာတာေလ။ အသက္ၾကီးၾကီး ေယာက်္ားက ျမိဳ႕ေပၚမွာ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ရွိျပီး အရင္တုန္းကေတာ႔ လူၾကီးလူေကာင္း စာရင္းဝင္ေပါ႔။ 

ဒါေပမယ္႔ ဒီလို ေကာင္မေလးနဲ႔ အေၾကာင္းထပ္ပါျပီး ကြၽန္မတို႔ အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ လာငွားေနကာမွ သူ႔မိန္းမၾကီးက လုိက္လာျပီး ဆဲဆိုေသာင္းၾကမ္းလိုက္တာ ဆိုတာ...။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပြက္ေလာကို ညံသြားတာပဲ။ ဒီေတာ႔မွာ ဒီလူၾကီးရဲ႕ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ သူ႔မိန္းမၾကီး ေဖာ္သြားမွပဲ အကုန္ေပၚကုန္ေတာ႔တာ။ ဒီလူၾကီးက အရင္ကတည္းက 'ဇ' ရွိတဲ႔ လူတဲ႔ေလ။ မိန္းမၾကီးက လိုက္ျပီးဖံုးဖိ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာဖံုးေကာင္းေကာင္း စြပ္ထားႏုိင္ခဲ႔တာပဲ။

ခု လွယဥ္ေက်းေလးက်မွ ဖံုးမရဖိမရ ႏွလံုးသား သူငယ္ျပန္ေတာ႔တာတဲ႔။ လူပဲရမယ္တဲ႔။ ဘာပစၥည္းမွ ျခဴးတစ္ျပားမရေစရဘူး လို႔ ေအာ္ဟစ္ရန္ေတြ႔ သြားလိုက္ၾကတာ။

မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အကုန္ကြာက်ကုန္ေတာ႔တာပဲ။ လွယဥ္ေက်းေလးကလည္း ပံုစံနဲ႔မလိုက္ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ျပန္ရန္ေတြ႕လိုက္တာမ်ား...။ သူ႔လူၾကီးကို လူပဲမက္တာ၊ က်န္တာ ဘာမွ မယူဘူး။
လူကို အရည္ညႇစ္မတတ္ ခိုင္းစားျပီးတာေတာင္ စိတ္ပါ ပိတ္ေလွာင္ႏွိပ္စက္ေနတဲ႔ အိမ္မွာ သူ႔လူၾကီးကို မထားရက္ေတာ႔လို႔ သူ႔ဘဝကို စေတးျပီး ကယ္တင္လိုက္တဲ႔ သေဘာမ်ိဳး ျပန္ေအာ္တယ္။

မယားၾကီးက ' ေသနာေကာင္ၾကီး..ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္..' ဆိုျပီးေအာ္။

ေကာင္မေလးက ' ကိုကို...ကိုကို..' နဲ႔ ကာကြယ္ျပီး ျပန္ခံေအာ္။ 
ဟိုလူၾကီးကေတာ႔ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူး။ ကြၽန္မက အိမ္ျပင္လည္း ထြက္မၾကည့္ဝံ႔ေတာ႔ အသံပဲ ၾကားရတာေလ။ 

အဲဒီကိစၥေတြ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ျဖစ္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ အေမကလည္း...

' သမီးရယ္ ကေလးေတြေက်ာင္းပိတ္ရင္ ေႏြရာသီေလးေတာ႔ လိုက္သြားေနလိုက္ပါဦးေအ။ မယားေကာင္းဆိုတာ လင္ေယာက်ာ္းကို ျပဳစုယုယဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္။ သိတ္အၾကာၾကီး ပစ္ထားဖို႔ မေကာင္းဘူး...' 

ေႏြရာသီဆိုရင္ သားၾကီးလည္း ေက်ာင္းပိတ္၊ သားငယ္လည္း သိတ္မေအးေတာ႔မွာမို႔ ကိုေမာင္႔ေနာက္ကို လိုက္သြားဖို႔ အဆင္ေတာ႔ အေျပသား။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးဆိုေတာ႔ အေမ႔အတြက္လည္း ကြၽန္မ စိတ္မေျဖာင္႔ႏိုင္ပါဘူး။ အေမ႔ကိုပါ အလည္ေခၚသြား ခ်င္ေပမယ္႔ လမ္းပန္းခရီး ေဝးလွတာမို႔ ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကို အေမ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးက ခြင္႔မျပဳျပန္ဘူးေလ။ 

ဒီလိုနဲ႔....ကိုေမာင္႔ဆီ စာေရးျပီး တုိင္ပင္မိတယ္။ ခုနစ္ႏွစ္ခုနစ္မိုး သစၥာရွိရွိ ခ်စ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ခ်စ္သူခ်င္းမို႔ ကိုေမာင္႔ကို ယံုၾကည္ေပမယ္႔ ေခတ္ကာလသမီး ပ်ံတံတံေလးေတြ ျမင္ျပန္ေတာ႔ ရင္ပူမိတဲ႔အေၾကာင္း၊ လမ္းထိပ္က ခ်ာတိတ္စံုတြဲရယ္၊ ေခါင္းရင္းအိမ္က ဦးေလးၾကီး စံုတြဲရယ္၊ ဥပမာေပးရင္း ေျပာျပမိတယ္။ ကိုေမာင္ကေတာ႔ သူ႔ကို စိတ္ခ်ဖို႔နဲ႔ ဝိပႆနာကို စိတ္ဝင္တစား ေလ႔လာေနတဲ႔ အေၾကာင္း၊ ကေလးေတြ စာေမးပြဲရက္မွာ ခြင္႔ယူျပီး သူျပန္လာမယ္႔ အေၾကာင္း စာျပန္တယ္။ တကယ္လည္း ျပန္ေရာက္လာေတာ႔ ၾကည္လင္ျပီး ပိုတည္ျငိမ္လာတဲ႔ ကိုေမာင္႔မ်က္ႏွာက သီလျပည့္တဲ႔ တရားသမားတစ္ေယာက္လို ရင္႔က်က္ေနတယ္။

သူေလ႔လာထားတဲ႔ ဝိပႆနာတရားေတြ၊ တရားထိုင္ပံု ထိုင္နည္းေတြ ကြၽန္မနဲ႔အေမ႔ကိုလည္း ျပန္ေဟာျပေနေသးတာ...။ သားတို႔ကိုလည္း ညတိုင္း ဘုရားရွိခိုးတဲ႔ အက်င္႔ လုပ္ေပးသြားေသးတယ္။ ကိုေမာင္ ခြင္႔ရက္ျပည့္လို႔ ျပန္သြားေတာ႔လည္း ကြၽန္မနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ ဆက္ျပီး ဝတၱရားမပ်က္ ညတိုင္းရွိခိုးျဖစ္သြားတယ္။ 

တကယ္ေတာ႔ ကြၽန္မက အလိုေလာဘ နည္းခဲ႔သေလာက္ ကံေကာင္းခဲ႔ပါတယ္ေလ။ မိသားစုနဲ႔ေဝးျပီး အေဖာ္မဲ႔ေနတဲ႔ အရြြယ္ေကာင္း ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕အထီးက်န္ရက္ေတြ ညေတြကို အရက္နဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြ၊ မိန္းမရႈပ္ေတြနဲ႔ မကုန္လြန္ေစပဲ စာအုပ္ေတြ၊ တရားဓမၼေတြနဲ႔ အေဖာ္ျပဳျပီး ျဖတ္သန္းေနတယ္။ အက်ိဳးမယုတ္တဲ႔အျပင္ အက်ိဳး ပိုရွိေအာင္ အသံုးခ်ေနတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မ စိတ္ေအးခ်မ္းရပါျပီ။ အဲဒီအတြက္ ကိုေမာင္႔ကိုလည္း ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္။

xxxxxxxxxx

' အဲဒီ ဘုရားရွိခိုးသံၾကီး ဆံုးမွ တက္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုကြာ။ ကိုကို နားမလည္ဘူးလား...' 

ခပ္္သဲ႔သဲ႔ဆိုေပမယ္႔ အသံက မာဆတ္ဆတ္ႏုိင္လွတာမို႔ ကြၽန္မနားထဲကုိ ေဘးခတ္နံခတ္ ဝင္လာတယ္။

ၾကည့္္စမ္း။ ဘုရားစင္ေဘး ျပတင္းေပါက္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္က ေခါင္းရင္းအိမ္အခန္းမွာ ဟုိစံုတြဲရွိေနတာပဲ။ ကြၽန္မ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ႔ေနတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကာသြားခဲ႔ပါလိမ္႔။ 

ကိုေမာင္ ျပန္ေရာက္ကတည္းက ခု..ခြင္႔ရက္ေစ႔ျပီး ျပန္သြားတဲ႔အထိ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ကိုယ္႔မိသားစုပဲ တစ္ကမၻာ ျဖစ္ေနခဲ႔တာေလ။
သားေတြနဲ႔ဖေအ စည္းလံုးခ်စ္ခင္ေနတာ ၾကည့္ျပီး ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္လိုက္၊ ကိုေမာင္ ျပန္ေျပာျပတဲ႔ ေဒသအသစ္၊ လုပ္ငန္းခြင္ အသစ္က အေတြ႔အၾကံဳေတြ နားေထာင္လိုက္၊ ကိုေမာင္ေဟာတဲ႔ တရားေတြနာျပီး တရားထိုင္ၾကည့္လိုက္၊ မိသားစုလိုက္ ဘုရားဝတ္တက္ျပီး ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ေနလိုက္၊ ခြင္႔ေစ႔ျပီး ျပန္ကာနီးေတာ႔ အေဖနဲ႔သားေတြ အလြမ္းသယ္ေနတာၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္ႀကိတ္က်လိုက္နဲ႔...။ 
တကယ္ပါပဲ။ 

ပတ္ဝန္းက်င္ကို မႈန္ဝါးဝါး လစ္လ်ဴရႈထားမိခဲ႔တယ္။ အရင္က အိမ္ေပၚထပ္ ဘုရားစင္နံေဘးက ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင္႔ထားရင္ ေခါင္းရင္းအိမ္ ျပတင္းေပါက္နဲ႔ ခပ္နီးနီး ၾကားေနျမင္ေန ရတာမို႔ ဟိုစံုတြဲ ေရာက္လာျပီးကတည္းက အျမဲပိတ္ထားခဲ႔တာ။

ညဖက္ ဘုရားရွိခိုးခ်ိန္ေလးပဲ ေလဝင္ေအာင္ ခဏဖြင္႔ျပီး ဘုရားရွိခိုးျပီးတာနဲ႔ ျပန္ပိတ္ခဲ႔တယ္။ ကြၽန္မတို႔ သားအမိေတြကလည္း ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္တာေလ။ 
ကိုေမာင္ေရာက္လာျပီး မိသားစု ဘုရားရွိခိုးေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲ ျပတင္းတံခါးဖြင္႔၊ ျပီးရင္ ျပန္ပိတ္ခဲ႔တာပါပဲ။ 

ဒါေပမယ္႔ သားတို႔နဲ႔ ဘုရားရွိခိုးေတာ႔ ကေလးေတြက ဘုရားစာကို ေအာ္ဆိုၾကတယ္။ သူတို႔ေက်ာင္းမွာ မနက္တိုင္းဆိုရသလို ပါဠိလိုတပိုဒ္၊ ျမန္မာလိုတပိုဒ္ ဆိုၾကတာ။ ငါးပါးသီလယူေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲ ဆိုလုိက္တာပဲ။ ကြၽန္မတို႔လူၾကီးေတြက ခပ္တိုးတုိးဆိုေပမယ္႔ ကေလးသံေလးေတြကေတာ႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စူးစူးက်ယ္က်ယ္ေလး ထြက္ရင္ထြက္သြားတာေပါ႔။ ၾကည့္စမ္း။ ကြၽန္မေမ႔ေနခဲ႔တာပဲ။ ေခါင္းရင္းအိမ္မွာ ဒီစံုတြဲရွိေနတယ္ဆိုတာ ဘာလို႔မ်ား သတိမရခဲ႔တာပါလိမ္႔။ 

ငါးပါးသီလယူတိုင္း ကာေမသုမိစၧာ စာရာ ( သူတစ္ပါး သားမယားကို ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ျခင္း ) ေနရာမွာ သူတို႔ေတြ အေနရ ခက္ေနၾကမွာေပါ႔။ 

ကိုေမာင္ ျပန္သြားျပီးေနာက္လည္း ကြၽန္မတို႔သားအမိ ဒီလိုပဲ ညတိုင္း ရွိခိုးရြတ္ဆိုေနတုန္းပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားခဲ႔ျပီလဲ။ သူတို႔ စကားမ်ားသံလိုလို၊ ရန္ျဖစ္သံလိုလို၊ ကြၽတ္စီကြၽတ္စီေလးေတြေတာ႔ ၾကားမိသလို အရွိသား။ ဒါေပမယ္႔ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္မယ္လို႔ေတာ႔ မထင္မိဘူး။ ဘုရားရွိခိုးတာ ေကာင္းတဲ႔အလုပ္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အားနာစရာလို႔လည္း တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ႔ဘူး။ 

အို...ဒုကၡပါပဲ။ ကေလးေတြရဲ႕ စည္းခ်က္ညီ အသံေလးေတြကို ဘယ္လိုေျပာျပီးေတာ႔မ်ား ရပ္ပစ္ရမွာတဲ႔လဲ။ သူတို႔ေလးေတြက သူတို႔အေဖကို လြမ္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ စိတ္ေျဖရာ တရားေရေအး ေသာက္စို႔ေနၾကရွာတာ။ ဖေအ အစျပဳေပးခဲ႔တဲ႔ အက်င္႔ေကာင္းေလးကို အလြမ္းေျပ လုပ္ေဆာင္ျပီးသြားရင္ ဖေအကို ေမတၱာပို႔ျပီး ဆုေတာင္းၾကေသးတာ။ အစကတည္းက သတိမရမိခဲ႔တာ ကြၽန္မရဲ႕အျပစ္ပါပဲ။ 

ခုေတာ႔ ကေလးေတြကို ဘယ္လိုေျပာရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးရင္း သူတို႔ကို မတားရက္တာနဲ႔ပဲ ေန႔တိုင္း အားနာနာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရေတာ႔တယ္။ဘယ္ေတာ႔မ်ား အိမ္ေရွ႕လာျပီး ရန္ေတြ႕ေလမလဲလို႔ေတာင္ စိုးထိတ္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေကာင္မေလးက ခပ္စြာစြာရယ္။ ဟိုတစ္ခါ သူ႔လူၾကီးမိန္းမေဟာင္းကို ကက္ကက္လန္ ျပန္ရန္ေတြ႕တာလည္း ျမင္ထားရတာမို႔ ကြၽန္မကေတာ႔ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲ။ သူတို႔ကို ေစာင္းေျမာင္း ဆိုပါတယ္ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ရန္ေတြ႕မွျဖင္႔ ရွက္စရာ...။

သူလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ သြားျပႆနာတက္မိရင္ကို ကြၽန္မေတာ႔ နာမည္ပ်က္ျပီ။ ေတာ္ေနၾကာ...သူ႔လူၾကီးကို ၾကိတ္ၾကိဳက္ေနလို႔ သူ႔ကိုမနာလို ျဖစ္ေနတာလို႔မ်ား ေျပာခ်လိုက္ရင္ သြားပါျပီ။ အမေလး...သူ႔လိုလူမ်ိဳးက စကားအႏုိင္ရ ျပီးေရာ၊ ေျပာခ်င္ေျပာမွာ။ ကိုယ္က မဟုတ္မွန္း တစ္ေလာကလံုး ဘယ္ေလာက္ပဲသိသိ၊ ဒီလိုအေျပာခံရရင္ကို ရွက္လွပါျပီ။ ေတာ္ျပီ၊ ေတာ္ျပီ။ သားတို႔ကိုေတာ႔ တားမွပါပဲ။

တစ္ခုခုေျပာျပီး တားရမွာပဲ။ 

တစ္ေယာက္တည္း အေတြးလြန္တတ္တဲ႔ ကြၽန္မကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေတာ စိတ္ပူျပီး ေခြၽးျပန္ေနမိပါတယ္။ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုကာမွ ခုတေလာ ညဖက္ဘုရားရွိခိုးတိုင္း တစ္ဖက္က အသံကို စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ နားစြင္႔မိရက္သား ျဖစ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ 


တစ္ညမွာေတာ႔...
' ကိုကို မၾကားဘူးလား။ ဒီမွာ အျမဲတမ္း သဲကို ေစာင္းေျမာင္းခံေနရတာ...' 

ခပ္က်ယ္က်ယ္ ခပ္စူးစူး အသံအဆံုးမွာ တစ္ဖက္အိမ္က ျပတင္းတံခါးကို ဝုန္းကနဲ ေဆာင္႔ပိတ္သံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ထိခိုက္ ဝမ္းနည္းသြားရပါေတာ႔တယ္။ ေလာကမွာ မွန္တာ လုပ္ေပမယ္႔ လည္း ေဘးဘီကိုေတာ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္ျမင္ရဦးမွာပဲလို႔ အသိတရားတစ္ခု ရလိုက္ပါတယ္။ 

xxxxxxxxxx 

မ်က္ေစ႔မွိတ္ျပီး သားတို႔နဲ႔အတူ ခပ္တိုးတိုး ဘုရားရွိခိုးေနရင္းမွာ စိတ္ေတြက ပ်ံ႕လြင္႔ကုန္ျပန္တယ္။ ခုတေလာ စိတ္ရႈပ္ေထြး ရလြန္းလို႔လား မသိဘူး။ စိတ္ေတြ စုစည္းလို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ခပ္တိုးတိုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားထိန္းဆိုေနရတဲ႔ သားတို႔အသံေလးေတြက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ယ္လာလိုက္၊ သားၾကီးက 'ရႈး'..လို႔ သတိေပးလိုက္၊ သားငယ္က 'ရႈူး'...လို႔ ဘရိတ္အုပ္လိုက္နဲ႔။ ၾကားေနရတဲ႔ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ သားတို႔ကို တိတ္တိတ္ေလး ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။

' ဟုိဖက္အိမ္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေလး စာေမးပြဲနီးေနလို႔ အေႏွာင္႔အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ ခပ္တိုးတိုး ဆိုၾကရေအာင္ေနာ္..' 

လို႔ကေလးေတြကို လူၾကီးက မုသားသံုးလိုက္ရျပီေလ။ အမွန္အတိုင္းေျပာဖို႔ကလည္း ႏုနယ္ေသးတဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို မရႈပ္ေထြးေစခ်င္ဘူး။ ငါးပါးသီလယူၾကေတာ႔ မုသာဝါဒါ (လိမ္ညာေျပာဆိုျခင္း) အပိုဒ္မွာ သားတို႔ရဲ႕ သံျပိဳင္အသံက ခပ္တိုးတိုးဆိုေပမယ္႔ ကြၽန္မနားထဲမွာ အက်ယ္ၾကီး ပဲ႔တင္ထပ္ေနေတာ႔တယ္။

ကာေမသုမိစၧာ စာရာ ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ အရင္ကထက္ ခပ္တိုးတိုးမို႔ဟုိဖက္ ျပတင္းေပါက္က ၾကားရေတာ႔မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တစ္ဖက္အိမ္ ျပတင္းေပါက္က ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္ျမဴးသံက ကြၽန္မနားထဲကို ခပ္စူးစူး တိုးဝင္လာပါေတာ႔တယ္။ အာရံုပ်႕ံလြင္႔ေနတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး သားတို႔အသံ တိုးတိုးေလးနဲ႔အတူ အျမန္လိုက္ရြတ္ရပါတယ္။ 


' ........အနႏၲ စၾကာဝဠာ...အနႏၲ သတၱဝါတို႔ ............ ..........ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ....' 

xxxxxxxxxxx 

ေဝ (စီးပြားေရးတကၠသိုလ္) 
၂၀၀၉ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ မေဟသီမဂၢဇင္း