တံလွ်ပ္ေပၚက ေရအရိပ္

  အဆီျပန္ယစ္ခိုးေ၀ေနသည့္ မ်က္နွာ၀ိုင္းၾကီးတစ္ခု ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနသည္ကို ေဘးလူေတြက နွာေခါင္းရံႈ႕ေနၾကေၾကာင္း...၊ သူကေတာ့ သတိျပဳမိပံုမရ။ ေအာင္ပဲြခံေနသလို တဟားဟားနွင့္ ေအာ္ရယ္ေနေသး၏။

  သူတစ္ပါးအေပၚ ဖံ်က်ကလိမ္က်စ္နိုင္သည္ကိုမွ ဂုဏ္ယူတတ္သူအတြက္ ရိုးသားမႈတန္ဖိုးကို နားလည္နိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

        ' ဒီေကာင္က က်ဳပ္အိတ္ထဲက ဖားဗ်။ အခိ်န္မေရြး ထုတ္ရိိုက္လိုက္ရံုပဲ..ဟား..ဟား..ဟား..'

ၿမိဳ႕ကေလးမွာေတာ့ ကမၻာသစ္ ေရခဲေသတၱာ၊အဲယားကြန္း ျပဳျပင္ေရာင္း၀ယ္ေရး ဆိုသည္က ဂ်ပန္မွသံုးျပီးသား ၀မ္းတန္း(110-V) ေရခဲေသတၱာ၊ အဲယားကြန္းအေဟာင္းေတြလည္း ေရာင္းသလို၊ အပ်က္ေတြလည္း ျပဳျပင္ေပးသည့္ဆိုင္ေလးျဖစ္၏။

  ဆိုင္ရွင္နာမည္က လူေဇာ္။ ဆိုင္က ေဈးႀကီးနားမွ ဆယ္ေပပတ္လည္ဆိုင္ခန္းငယ္ေလး။ လူပံုကၾကည့္ေတာ့ စတိုင္ပင္တကားကား၊ ဗိုက္ရဲႊရဲႊ၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္၀န္းက်င္။ လုပ္သည့္အလုပ္နွင့္ လိုက္မလိုက္ေတာ့ မသိ။ အလြန္ေလလံုးထြား တင္စီးသေလာက္ ေပါင္းလိုက္သင္းလိုက္ေတာ့လည္း ၿမိဳ႕မ်က္နွာဖံုးေတြနွင့္မွ။

သူေဌးေတြ အရာရိွေတြကို သူ ဘယ္ေလာက္ေအာက္ကို့်ျပီး ေပါင္းရသည္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကမသိ။ ဆိုင္မွာ သူ့သြားရွာသူတိုင္းကို ေဂါ့(ဖ္)သြားရိုက္ေနသည္ဟု တပည့္ေတြအား သတင္းေပးခိုင္းထားသည္မွာလည္း ၾကားရဖန္မ်ားေတာ့ ၿပံဳးခ်င္စရာ။

   နာမည္ၾကားရရံုနွင့္ပင္ လူကိုသတိထားဆက္ဆံသင့္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မို်း...။ ဘယ္သူ့ကိုဘယ္လိုလီွး၍ ဘယ္သူ့ကို ဘယ္လိုပံုျဖတ္ရမလဲ အလိုလိုကြ်မ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ျပီးသားမို့ အထူးတလည္ အားထုတ္ရသည္လည္းမဟုတ္။ ေမြးရာပါဗီဇကေလးနွင့္ ခပ္ပါးပါး

အားစိုက္လိုက္ရံုသာ...။

  ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ကို လီွးျဖတ္ျပီးသည္နွင့္ တပည့္တပန္းမ်ားေရွ့မွာ မျပီးနိုင္မစီးနိုင္ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားတတ္သည္ကေတာ့ သူ၏ မုန္းစရာအေကာင္းဆံုး အက်င့္တစ္ခုပင္။

    ' ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား။ မင္းတို႔ဆရာနဲ႔ေတြ႕သူတိုင္း ခံသြားရတာခ်ည္းပဲ...'

  တပည့္ေတြက မေကာင္းတတ္လို့ ၿပံဳးေနၾကသည္ကိုပင္ သူက အားက်ေငးေမာေနသည္အထင္နွင့္ ဘ၀င္ေလဟပ္ေနတတ္သူ။

       တစ္အိမ္အိမ္မွာ ေရခဲေသတၱာျဖစ္ျဖစ္၊ အဲယားကြန္းျဖစ္ျဖစ္မ်ား ပ်က္မသြားနဲ့။ သူ့ကိုေခၚျပလို႔ကေတာ့...

        ' ကြန္ပရက္ဇာ ေလာင္သြားတာဗ်။ ကြန္ပရက္ဇာလဲရင္ တစ္ပံုးေလာက္ေတာ့က်မယ္...'

...လို႔ မ်က္လႊာကို လွန္မၾကည့္ဘဲ ပစၥည္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးေပးေနပံုမိ်ဳးနဲ႔ ပထမဆံုးဗ်ဴဟာကို ခင္းလိုက္ေတာ့တာပဲ။ တစ္သိန္းေလာက္ကုန္မယ္ဆိုေတာ့ ပစၥည္းပိုင္ရွင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ့ အပူဒီဂရီအျမင့္ဆံုးေရာက္သြားကာမွ...

   ' ကြန္ပရက္ဇာလဲတယ္ဆိုတာကလည္း အသစ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အေဟာင္းပဲ ရန္ကုန္ကိုမွာျပီး ပို႔ခိုင္းရဦးမွာ။ ပစၥည္းမွာရမွာနဲ႔ လုပ္ရကိုင္ရမွာနဲ႔ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ဆယ္ရက္ဆယ့္ငါးရက္ ၾကာမယ္...'

ဒါဆိုရင္ တစ္ဖက္သားက စိတ္ဓါတ္ေတြ ထိုးဆင္းသြားျပီဆိုတာ ေသခ်ာျပီေလ။

      ' ဟာ...ေရခဲေသတၱာ မရိွရင္ အသားငါးေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...'

       ' အဲယားကြန္းမရိွရင္ အိမ္က ကေလးေတြက မအိပ္တတ္ၾကဘူး...'

    မီးပဲ တစ္သက္လံုး တစ္ခါမွမပ်က္ဖူးတဲ့ ရပ္ကြက္မွာေနသလိုမိ်ဳး ေျပာတတ္ၾကေတာ့..၊ ဒါ.သူလိုခ်င္တဲ့ အျမင့္ဆံုးအေျခအေနေပါ့။
  ' ဒါဆို...ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပေအာင္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက ႀကိဳက္တဲ့တစ္လံုးလံုးနဲ့ လဲယူသြားဗ်ာ။ အလဲထပ္ကေတာ့ ရွစ္ေသာင္းပဲေပး။

ခင္ဗ်ားအတြက္ ေငြလည္းသက္သာ၊ အခိ်န္လည္းမေစာင့္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ တစ္ပတ္ေလာက္စမ္းသံုးျပီး စိတ္ ႀကိဳက္ျဖစ္မွ ေငြေခ်။

မႀကိဳက္ဘူးဆိုလည္း အဲဒီေတာ့မွ ကြန္ပရက္ဇာလဲခ်င္လဲေပါ့။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ အတတ္နိုင္ဆံုး ကူညီတာပဲ...'

  အမွန္ေတာ့ သူက ပ်က္သည့္အလံုးတိုင္း ကြန္ပရက္ဇာလဲရတာမိ်ဳးတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူ့ဆိုင္မွာ ျပင္နိုင္သည့္ဟာကိုျပင္၊ ကြန္ပရက္ဇာဆိုရင္လည္း ျပန္ပတ္သင့္တာပတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဘာ္ဒီစုတ္ေနသည့္အလံုးကဟာကို ေဘာ္ဒီေတာင့္သည့္ဟာထဲထည့္။

အဲသလိုမ်ိဳး ၾကံတတ္ဖန္တတ္သည့္လူပါ။

    သူျပဳျပင္ျပီးသား ပစၥည္းေတြကို ေဆးသုတ္သင့္တာသုတ္၊ သန္႔ရွင္းသင့္တာသန္႔ရွင္းျပီး ပံုေျပာင္းထားေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ့ခြင္မွာ မိသြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အခိ်န္လည္းမေစာင့္ရ၊ ေငြလည္းသက္သာမယ့္ လမ္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ား ဒီ့ထက္ပိုစဥ္းစားနိုင္ၾကမလဲေလ။ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာကလည္း အေဟာင္းျပဳျပင္ေရာင္း၀ယ္တာက သူ့တစ္ဆိုင္ပဲရိွတာကိုး။ ဘယ္သူက နယ္ေက်ာ္ျပီး တျခားအျပင္ဆရာ ရွာပါေတာ့မလဲ။

  ေရခဲေသတၱာတို႔ အဲယားကြန္းတို႔ဆိုတာကလည္း တစ္ခါပ်က္တာနဲ့ အမိႈက္ပံုလႊင့္ပစ္ျပီး အသစ္ေနာက္ထပ္၀ယ္ရေအာင္က ဒါ ဂ်ပန္ျပည္မွမဟုတ္တာ။ ဒီေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူ့အေဟာင္းဆိုင္ေလးမွာ အလဲထပ္သံသရာလည္ေနရတာပါပဲ။

xxxxxxxxx

  အမွန္ေတာ့ ဒီျမိဳ႕ေလးက သူ့ဇာတိေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ပါ။ လြန္ခဲ့သည့္ဆယ္နွစ္ေလာက္ကမွ လင္မယားနွစ္ေယာက္သား

ျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္လာျပီး အျပင္ဆိုင္ေလးစဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ေနာက္ပိုင္း အျပင္ဆိုင္ေလးအလုပ္ျဖစ္ကာမွ ဂ်ပန္မွာသံုးျပီးသားအေဟာင္း ေလးေတြပါ တဲြေရာင္းလာခဲ့သည္။ တပည့္ေလးငါးေယာက္ လက္သပ္ေမြးထားျပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆိုင္မွာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ျပင္တာ မေတြ႕ရေတာ့။ ဘယ္ကဘယ္လို ေထာသြားသည္မသိ။ ဟမ္းဖုန္းတစ္လံုးခါးခိ်တ္ျပီး ဂ်စ္ကားတ၀ီ၀ီနွင့္ ေဂါ့(ဖ္)ရိုက္ခ်ည္းထြက္ေတာ့၏။

  ေယာကၡမေသလို႔ပဲ အေမြရသလိုလို..။ မိန္းမကပဲ အတြင္းပစၥည္းတစ္ထုပ္ၾကီး အေမြရလိုက္သလိုလို..။ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနွင့္ ေလလံုးထြားသေလာက္ မိန္းမေတာ့ ေၾကာက္ပံုရ၏။ ဆိုင္ကို ဘယ္ေတာ့မွမလိုက္သည့္မိန္းမက သူ့ခါးၾကားက ခေလာက္ကိုလွမ္းဆဲြရင္ျဖင့္ တန္းကနဲ အိမ္ျပန္ေျပးတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တပည့္ေတြက သူ့ခါးၾကားကဟမ္းဖုန္းကို ခေလာက္ဟု နာမည္ေျပာင္ေခၚၾကေလသည္။

     ' ေဟ့ေကာင္ေတြ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားတကာထက္ ဒါပိုေျပးမွ လုပ္လို႔ရတာကြ...'

သူက သူ့ဦးေခါင္းကို လက္ညိွုဳးျဖင့္ ဟန္ပါပါ တေတာက္ေတာက္ညႊန္ျပရင္း ၀ီစကီကို ေရမေရာပဲ တဂြပ္ဂြပ္နွင့္ ေသာက္ၿမိဳတတ္သူပါေပ။

    မတတ္သာလို့ ဆရာေတာ္ထားရေပမယ့္ တပည့္ေတြကလည္း ကြယ္တာနဲ့ ဆရာ့အတင္းတုတ္ေနက်။ ရံႈ႕ခ်ေနက်။

     တစ္ခါကေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဆိုးျပီး ေပါက္ကဲြဖူးေလသည္။

ၿမိဳ႕ကေလးကေသးေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕လံုး႐ွိသမွ် စားေသာက္ဆိုင္ ေလးငါးဆိုင္စလံုး သူ့အေျပာအရ သူ့အိတ္ထဲက ဖားေတြခ်ည္းဆိုပါေတာ့။ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းသံုးမို႔ ေရခဲေသတၱာတို့ ဒိဖေရဇာတို့ ပ်က္သြားတိုင္း သူ့ကိုသာအားကိုးေနရသည္ေလ။ အခိ်န္မေစာင့္နိုင္တိုင္း သူကလည္း ပါးပါးရိတ္လိုက္၊ ထူထူလီွးလိုက္နွင့္ ခြင္တည့္ေန၏။

   သို႔ေပမယ့္ လဲရသည့္ အၾကိမ္ေပါင္းကေတာ့ မနည္းလွ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခါလဲလွ်င္ ေျခာက္လ၊ ခုနစ္လေလာက္ေတာ့ အသံုးခံသည္မို႔ ' မဆိုးပါဘူးေလ...' ဆိုကာ ၾကိတ္မိွတ္သည္းခံရသည္သာ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ လဲျပီးကာစ တစ္လပင္မျပည့္ေသးေသာ ေရခဲေသတၱာက ပ်က္သြားလို႔ဆိုျပီး ျပန္ေရာက္လာ၏။ သူကလည္း ခပ္ေအးေအးပင္။ ' ေနာက္တစ္လံုးလဲယူသြား...၊ ျပင္ၾကည့္ေပးမယ္...' ဆိုျပီး အလြယ္တကူပင္ လဲေပးလိုက္သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ကလည္း သူ့လုပ္ငန္းမပ်က္ဘဲ လည္ပတ္နိုင္ဖို့ေနာက္တစ္လံုး ေရာက္လာေတာ့ ေက်နပ္သည္ေပါ့။ အလိုက္ေပးျပီး လဲထားသည္ကလည္း

လေတာင္မေက်ာ္ေသးဆိုေတာ့အျပင္ဆိုင္ကတာ၀န္ယူ ျပင္ေပးလိမ့္မည္ဟု ေတြးျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနလိုက္သည္ပင္။ သည္လိုနွင့္ တစ္လေလာက္ၾကာသြားေတာ့မွ...

     ' ခင္ဗ်ားဥစၥာက ကြန္ပရက္ဇာ ေလာင္သြားတာပဲဗ်။ က်ဳပ္တို႔ႀကိဳးစားျပင္ေပးေပမယ့္ မရေတာ့ဘူး...'

သူ ပထမအဆင့္ခင္းေသာ ဗ်ဴဟာကို စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က မတုန္မလႈပ္ ေအးစက္စက္နွင့္ မတုန္႔ျပန္ေတာ့ေနာက္တစ္ဆင့္ထပ္တက္ဖို့ သူျပင္ရျပီ။

     ' အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုဆႏၵရိွလဲ။ အလံုးလိုက္လဲမလား။ ဆိုင္မွာပဲ ျပန္ပတ္မလား...'

  သူ ဒီေလာက္ထိေျပာေနတာေတာင္ စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ျမန္မာစကားမဟုတ္ပဲ တျခားဘာသာစကား တစ္ခုခုၾကားရသလိုမ်ိဳး နေ၀တိမ္ေတာင္ လုပ္ေနေသး၏။

    ' သိပ္ေတာ့မထူးဘူးဗ်။ ျပန္ပတ္ရင္လည္း ငါးေသာင္းေျခာက္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ က်မွာပဲ။ ခု ခင္ဗ်ားယူထားတဲ့ အလံုးကသံုးရတာ အိုေကတယ္မဟုတ္လား...'

     ' ခုထိေတာ့ အိုေကသားပဲ...'

  ' အဲဒါ အဘြားၾကီးတစ္ေယာက္က ေရာင္းေပးဖို႔ လာအပ္ထားတာ...။ အေရးေပၚေငြလိုလို႔တဲ့၊ ေလာေနျပီဗ်ာ...'

စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က အရိပ္ျပတုန္းက အေကာင္မျမင္ဘဲ အေကာင္လိုက္ျပကာမွ ရိပ္မိေလေတာ့၏။

  ' ဟ..ခင္ဗ်ားဥစၥာက လဲထားတာတစ္လေတာင္ မရိွေသးဘူးေလ။ ခင္ဗ်ားတာ၀န္ယူ ျပင္ေပးရင္လည္းျပင္ေပး။ ဒါမွမဟုတ္လည္း

တျခားတစ္လံုးနဲ့ လဲေပးမွေပါ့....'

  ' ဟာဗ်ာ...မရိွလို႔လုပ္စားၾကသူ အခ်င္းခ်င္း ခင္ဗ်ားက လာေနာက္ေနျပန္ျပီ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားစိတ္ၾကိဳက္အလံုးကို စိတ္ႀကိဳက္အခိ်န္ယူေပးစမ္းျပီးမွ အလဲထပ္လုပ္ေပးထားတာ။ ေငြေခ်ရတာ။ ခင္ဗ်ားဆီက မီးအ၀င္အထြက္ မျငိမ္ရင္လည္းေလာင္နိုင္တာပဲ။ ေဆ့ဖ္ဂတ္ေရာ ခံသံုးပါဆိုတာ လုပ္ရဲ့လားဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြက အဲဒါခက္တာပဲ...'

    သူက ပညာပါသည္။ ေဖာေရွာေလာက္နဲ႔မမိရင္ ေဟာက္စားပါ လုပ္တတ္ေသး၏။ သို႔ေပမယ့္ သူ ဒီတစ္ခါရိုက္မည့္ဖားက ဖားပံ်ျဖစ္ေနေလျပီ။

  စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ေဒါသတၾကီးအိမ္ျပန္သြားျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ယူထားသည့္ ေရခဲေသတၱာကို ျပန္ပို႔ေပးလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕ေလးမွငါးနာရီၾကာ ကားစီးသြားရေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေရခဲေသတၱာအသစ္စက္စက္တစ္လံုး ေန႔ခ်င္းျပန္သြား၀ယ္လာသည္။ ၀ယ္လာျပီး ဒီတိုင္းမျပီးေသး။ တစ္ျမိဳ႕လံုးကို သတင္းျဖန္႔၏။ ဘ၀တူ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို လက္တို႔၏။

   ' ေဈးေတြက်ေနတာမ်ားဗ်ာ။ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ေရခဲေသတၱာအသစ္စက္စက္ တစ္လံုးမွ ဘယ္ေလာက္မွမေပးရဘူး။ ဘရမ္းနယူးဆိုေတာ့ သံုးပါေလ့ သံုး၊ေလးနွစ္။ ေဈးကလည္းသက္သာေတာ့ တန္လိုက္တာမွ။ ပ်က္သြားလည္း လႊင့္ပစ္လိုက္ဦး၊ တန္ေသးတာပဲ။ အေဟာင္းဆိုင္မွာ အရိပ္ခံမယ့္အစား ဒီလို အသစ္၀ယ္သံုးတာကမွ ေငြနည္းနည္းပိုရင္းထားရေပမယ့္ ေသခ်ာတြက္ၾကည့္ရင္ ပိုကိုက္တယ္။ လူေရးလူစလည္း အညံ့မခံရေတာ့ဘူး။ နို႔မို႔ဆို သူ့ခြင္ထဲအပိတ္ခံေနရတာ လူညြန္႔တံုးလွသဗ်ာ...'

မွန္တာေျပာေတာ့ လူေတြက မ်က္ေစ့ပြင့္ကုန္၏။ ဟိုလူကလည္း သူ့အေပၚဘယ္ေလာက္ နာက်ည္းခံျပင္းစိတ္ ျပင္းထန္သလဲေတာ့မသိ။ ၿမိဳ႕ႀကီးမွကုမၸၸၸဏီနွင့္ဆက္သြယ္ကာ တီဗီြ၊ ေရခဲေသတာၱ၊ အဲယားကြန္း ဆိုင္ခဲြတစ္ခုကို ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ဖြင့္ပစ္လိုက္၏။

  သူ့႔အေဟာင္းဆိုင္က သိသိသာသာ စီးပြားက်လာသည္။ ဒီၾကားထဲ သူအားအထားရဆံုး တပည့္တစ္ေယာက္ကလည္း အျပင္ဆိုင္တစ္ခုကို သူနွင့္စင္ျပိဳင္ေထာင္ကာ ဖြင့္လိုက္ျပန္ေသး၏။ ထိုဆိုင္ေနာက္ကို သူ့တပည့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါသြားတာမို႔

သူကေတာ့ လက္ရံုးျပဳတ္ရံုမက ေျခပါအခ်ိဳးခံရသူလို ျဖစ္သြားရသည္။

  သို႔ေပမယ့္ ေလေတာ့မေလွ်ာ့ေသး။ လာသမွ်လူကိုပဲ အမိဖမ္းျပီးရိုက္ေနတုန္း။ သူ့ခြင္အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပ်က္ကုန္ေလျပီ။ သူ့စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ပ်က္ျပားလာကာ ေဂါ့ဖ္ရိုက္ရတာပင္ အရင္လိုမတက္ႂကြေတာ့။ အရက္ေတြခ်ည္း ဖိေသာက္ေနမိေတာ့သည္။

xxxxxxx

    တစ္ရက္ေတာ့ ခြင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခု..၊ ဟိုအရင္ သူ့စကားနွင့္ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဖားတစ္ေကာင္ေပါ့။ သူ့ေရွ႕ေမွာက္ကို ေရာက္လာ၏။ ထံုးစံမပ်က္ သူကေတာ့ ေလတစ္လံုးမိုးတစ္လံုးနွင့္ ပစ္ထည့္ျပီး ခြင္ဆင္ထားလိုက္သည္သာ။

  ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူလဲထည့္ရမည့္ပစၥည္း အေဟာင္းတစ္ခုက သူ့တပည့္ဆိုင္မွာပိုေနလို့ ေရာင္းမည့္ပစၥည္းအျဖစ္ သူသတင္းရထား၏။ ဒီပစၥည္းကလည္း ၿမိဳ႕တက္၀ယ္ရမည့္အစား ဒီမွာေပါေခ်ာင္ေကာင္း လြယ္လြယ္ရလွ်င္ သူ့အတြက္က ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္က်န္မည့္ အေနအထား။

    ခက္ေနတာက တပည့္ေဟာင္းဆိုေတာ့ သူသိတ္မပတ္သက္ခ်င္။ သူ့ခြင္ကိုသိေနေတာ့ မေရာင္းဘူးဆိုျပီး ညစ္လိုက္မွာကိုလည္း

စိုးရိမ္၏။ ဒါဆိုသြား၀ယ္သည့္ သူက သိကၡာက်ေတာ့မည္။ သို႔ေပမယ့္ သူ့႔စီးပြားကလည္း ယိမ္းယိိုင္ေနတာၾကာျပီဆိုေတာ့ မိန္းမကလည္း မ်က္နွာမသာယာေတာ့။ ဒီတစ္ခါ စို႔စို႔ပို႔ပို႔ေလး အပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ သူ့မိန္းမအေပၚ ဂုဏ္ဆယ္ျပီးသားလည္းျဖစ္၊ မမိတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ဖားၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ေလာက္ ရိုက္လိုက္ရမွလည္း သူ့စိတ္ အာသာနည္းနည္းေျပျပီး ေနသာထိုင္သာရိွလာမည္ မဟုတ္လား။

  ရမည့္အက်ိဳးအျမတ္က မ်ားတာမို႔ သူအားတင္းျပီး တပည့္ဆီေရာက္သြားေတာ့ တပည့္က ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပင္ ဆီးႀကိဳသည္။

ပစၥည္းအေၾကာင္းစံုစမ္းေတာ့....

  ' ဟာ ကိုယ့္ဆရာသမားပဲဗ်ာ။ ကူညီရမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ပိုေနတဲ့ပစၥည္းပါ။ ပိုက္ဆံလည္းတစ္ျပားမွ ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ဆရာ့ေက်းဇူးေတြ ကြ်န္ေတာ့္မွာအမ်ားၾကီးရိွပါတယ္...'

    မထင္မွတ္သည့္ ဆက္ဆံေရးနွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ လိုက္ေလ်ာမႈေၾကာင့္ သူ၀မ္းသာလံုးဆို႔သြားရ၏။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း တပည့္ေတြ လက္သပ္ေမြးခဲ့ရတာ တယ္..အက်ိဳးရိွပါလား...လို႔ ေတြးကာ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္လို႔မွ မဆံုးခင္... သူ့တပည့္ ဆက္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ သူ တံေတြးနင္သြားရ၏။

  ' ဆရာ့ကိုလည္း ၾကံဳတုန္း အကူအညီေလးတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းပါရေစဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္လိုေနတဲ့ပစၥည္းေလးတစ္ခု ဆရာ့ဆီမွာ ပိုေနတယ္လို့ သတင္းရထားတာ။ အဲဒါေလးေတာ့ ဆရာ့တပည့္ကို ဆရာ ျပန္ကူညီပါဦးေနာ္...'

  ဒီေကာင္ေတာင္းလိုက္သည့္ ပစၥည္းက ဒီေလာကမွာ ေပါေပါေလာေလာပစၥည္းမဟုတ္။ အလြယ္တကူရွာမရသည့္ ရွားပါးပစၥည္း။ တန္ေၾကးနွင့္တြက္ၾကည့္လွ်င္ ခု သူရမည့္အကို်းအျမတ္နွင့္ မတိမ္းမယိမ္း။ ပြတ္ကာသီကာပဲ သူ့မွာ က်န္ေတာ့မည့္ အေျခအေန။

    ခက္တာက ဒီေကာင္က သူလိုတာကို အလကားေပးမည္ဆိုထားေတာ့ သူကေရာ ဒီေကာင္လိုတဲ့ပစၥည္းကို ပိုက္ဆံေတာင္းလို့ရဦးမည္လား။

    သူ စိတ္ကသိကေအာင့္နွင့္ ဘာေျပာရေကာင္းမလဲေတြးကာ ဒီေကာင့္မ်က္နွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရင္ထဲပိုေအာင့္သြားရ၏။

      ဒီေကာင့္စကားသံက ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းေနခဲ့ပါ၏။ ဆက္ဆံေရးကလည္း ေႏြးေထြးလိုက္ေလ်ာေနခဲ့ပါ၏။

    သို႔ေပမယ့္ ဒီေကာင့္မ်က္နွာေပးနွင့္ နႈတ္ခမ္းေပၚတဲြလဲြခိုေနေသာ အၿပံဳးကေတာ့ သူ့႔အရင္က အၿပံဳးမ်ိဳး...။ ဖားေတြ အိတ္ထဲက ထုတ္ထုတ္ရိုက္ခဲ့တုန္းက သူ့မ်က္နွာေပးမ်ိဳး..။

    သူ အခံရခက္စြာ အံတစ္ခ်က္ၾကိတ္လိုက္မိသည္။ သို႔ေပမယ့္ သူ ဘာမ်ားတတ္နိုင္ပါဦးမည္နည္း။

    ဒီေကာင္က သူ့တပည့္ အရင္းေခါက္ေခါက္ေလ။

xxxxxxxx

ေ၀ (စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)

ရနံ႔သစ္မဂၢဇင္း...ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၁