အဇၥ်တၱတံခါးေနာက္ကြယ္

ေလာကမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာထားျပည့္၀တဲ့လူ ျဖစ္ပါေစ။ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ မသိျမင္ႏိုင္တဲ့ ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ အတြင္းစိတ္ကေလးေတြ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြင္းစိတ္ကေလးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား လွ်ိဳ႕၀ွက္လုိက္မလဲ။

ဘယ္ေလာက္ပဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပါေစ။ တစ္ခါတေလေတာ့ လွစ္ခနဲ ေခါင္းျပဴလာတတ္တာပါပဲ။

++++++

ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ညီလင္မယားနဲ႔ ဆံုၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ မနက္… ႏွင္းက…

`ေမာင္ေရ ေဖေဖက သူတို႔အခန္းကို ျပန္ေတာင္းေနၿပီ။ ေမာင့္ညီကို တစ္လအတြင္း ဖယ္ေပးဖို႔ ႀကိဳေျပာထားေတာ့ေနာ္´ လို႔ ေျပာလာပါတယ္။

ဒီသတင္းၾကားတာနဲ႔ ဟိုလင္မယားကေတာ့ ေခါင္းကို ဆင္နင္းခံရသလို ျပဴးျပဴးပ်ာပ်ာ ေျပးလာၿပီး ႏွင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္ၾကတာေပါ့။ ဒီလိုတိုက္ခန္းမ်ိဳးက ငွားရင္ေတာင္ လခမနည္းေပးရမွာ မဟုတ္လား။

အၿမဲေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ကရုဏာႀကီးတတ္တဲ့ႏွင္းက ဒီတစ္ခါေတာ့ ျပတ္သားေနပါတယ္။

`ႏွင္းက စိတ္ဆိုးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲတို႔လည္း ေနလာတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ အားနာသင့္ၿပီေလ..´

ႏွင္းစကားက ရွင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အလုိက္မသိတဲ့ေကာင္၊ ေက်းဇူးမသိတဲ့ေကာင္..၊ ဒီေလာက္ေတာ့ ခံသင့္တယ္လို႔ ေက်နပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလုိပဲ လုပ္ခ်င္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈၾကားထဲမွာ တစ္ခုခုကို ႏွေျမာသလို ျဖစ္ေနမိတာ… ဘာမွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမရဘူး။ တအံုေႏြးေႏြးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ…၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ အေျဖမထြက္ဘဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိလည္း မေပ်ာက္ပါဘူး.။

+++++++

ဒီေကာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က တစ္၀မ္းကြဲသာဆိုတာ။ ညီအစ္ကိုအရင္းလို ေနလာတာမို႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အတြင္းသိ အစင္းသိေပါ့။ အေမညီအစ္မခ်င္းက သိပ္အေစးမကပ္လွေပမယ့္ ဒီတူကိုက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမက အင္မတန္ခ်စ္တာ…။ ခ်စ္လည္း ခ်စ္ခ်င္စရာပဲေလ။ ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္အေမ အလုိကို အလုိက္သိၿပီး အႀကိဳက္ကို ေဆာင္တာကိုး။

ဒီေကာင္ကမ်ား ေဆြမ်ိဳးအားလံုးေရွ႕မွာ သူ႔အေမကို ပစ္ပစ္ခါခါလုပ္ၿပီး အေဒၚကိုပိုခ်စ္ေၾကာင္း ခပ္ကဲကဲေလး ေျပာၿပီလားဆို သူ႔အေမက မ်က္ရည္ေလး တစမ္းစမ္းရယ္…။

ညီအစ္မခ်င္းက ႀကိတ္ၿပိဳင္ေနၾကေတာ့ ဒီေကာင့္စကားတစ္ခြန္းဟာ ေဆြမ်ိဳးအားလံုးေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေမအတြက္ ေအာင္လက္မွတ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အေမအရင္းေခါက္ေခါက္ထက္ ပိုခ်စ္ေနပါၿပီ ဆိုမွေတာ့ ဒီအေဒၚက သူ႔အေပၚမွာ အေမထက္ပိုေကာင္းေနလို႔ေပါ့။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အေမက အေဒၚေလာက္ မေကာင္းလို႔ေပါ့။

ဒီလိုမ်ား ေျပာၿပီးရင္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ တီးခံရမယ္ဆိုတာ သိေတာ့ ဒီေကာင္ကလည္း ငလည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာပဲ အိပ္တယ္။ တစ္လကိုးသီတင္း မျပန္ေတာ့ဘူး။ သူ႔အေမအေပၚသာ မေကာင္းတာ။ အေဒၚကိုက်ေတာ့ ခၽြဲတတ္ သိတတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ အေမက ဒီေကာင့္ကို ပို အလိုလိုက္ေသးတာ။

ကၽြန္ေတာ္လား… ေ၀းပါေသးတယ္ဗ်ာ။ မနာလို မျဖစ္တဲ့အျပင္ ၀မ္းေတာင္သာေသး။ အေမ့မွာ ခ်စ္ရမယ့္ တစ္ေကာင္ အနားရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လြတ္လပ္တာေပါ့။ သြားခ်င္ရာသြား…။ ေနခ်င္သလို ေန…။ အေမ့ကို ဂရုစိုက္ရမယ့္ အေမခိုင္းသမွ် လက္တိုလက္ေတာင္း ကိစၥမွန္သမွ် ဒီေကာင္နဲ႔ လႊဲထားလိုက္တယ္။ ပိုေတာင္ ေကာင္းေသး။ 

ဒီလိုကေလးဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိ တစ္အိမ္တည္းအတူေန၊ အတူအိပ္၊ အတူစားခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္က ေသးမွမေသးတာ။ 
တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာသံုးေယာက္ဆိုတာ ေမ့ေမ့ၿပီး ေလးေယာက္လို႔ေတာင္ ထင္မိတဲ့အထိ..။

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ၀င္ေပမယ့္ ဒီေကာင္က ရိုးရိုးေမဂ်ာပဲ ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့လည္း ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္အေမတို႔နဲ႔ပဲ ဆက္ေနရစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ဒီေကာင္ရွိေနလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါ့သြားတယ္လို႔ ႀကံဖန္ေက်းဇူးတင္ရေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မိဘေပၚမွာ ကူညီျပဳစုရမယ့္ တာ၀န္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္အစား ဒီေကာင္က ထမ္းရြက္ေပးေနတာကိုး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မိသားစုကို သိပ္ေနာက္ဆံမတင္း မခင္တြယ္ေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတာင္ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ရန္ကုန္မွာပဲ သင္တန္းစံုတက္ရင္း ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ ပညာရွာေနလုိက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ဘြဲ႕ရလို႔ ဘြဲ႕လြန္ဆက္တက္ေနလည္း ဒီေကာင္က ဘြဲ႕မရေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဘြဲ႕လြန္ေအာင္သြားလည္း ဒီေကာင္က ဘြဲ႕မရေသးျပန္ဘူး။ စာေမးပြဲကို ေျဖခ်င္တဲ့ႏွစ္မွ ေျဖတာကိုး။

သူ႔အေမက ေက်ာင္းဆက္မတက္လို႔ ဆူပူငိုယိုေနေသးေတာ့ ဒီေကာင္က ရြဲ႕ၿပီး ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ။ ဓာတ္ပံုဆိုင္မွာ ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုရိုက္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး သူ႔အေမအိမ္ ဧည့္ခန္းမွာ သြားခ်ိတ္ထားေပးလုိက္တယ္။ ဒီေကာင္က အဲသလို ခပ္ရြတ္ရြတ္ေကာင္…။
                                                               +++++++
 

ကၽြန္ေတာ္တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ အစိုးရအေဆာင္ရေပမယ့္ လူခ်မ္းသာမဟုတ္တဲ့ သာမာန္မိသားစုအဖို႔ တစ္လတစ္လ ေငြအလ်င္မိပို႔ႏိုင္ဖို႔ သိပ္လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့ မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သလိုေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့လည္း ဘြဲ႕လြန္ဆက္တက္၊ သင္တန္းေတြ မ်ိဳးစံုတက္၊ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ေနာက္မွာ B Com; CPA ဘြဲ႕အျပင္ ေနာက္ထပ္ သင္တန္းစံုက ဒီပလိုမာေတြနဲ႔ အၿမီးလည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္ေရာ… အိမ္ေထာင္က်ပါေလေရာ။

ကံေကာင္းက်င္ေတာ့ ရတဲ့မိန္းမက ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာ။ ဘန္ေကာက္ကို ကိုယ္တိုင္ေစ်း၀ယ္ထြကင္ေနတဲ့ မီနီမတ္ကက္ သံုးေလးခုပိုင္ရွင္ရဲ႔ သမီး။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္။ ျမားနတ္ေမာင္မ်ား မ်က္စိလည္ခ်င္ေတာ့ တစ္ေက်ာင္းတည္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကံ့ေကာ္ေတာထဲမွာပဲ ဖူးစာဆံုေအာင္ ဖန္တီးေပးလုိက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အီကိုေဆာင္ေတြမွာ မိန္းကေလးေဆာင္နဲ႔ ေယာက္်ားေလးေဆာင္ ႏွစ္ေဆာင္စီ တတြဲ ေမာင္ႏွမေဆာင္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ဒင္နာပါတီလုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိတယ္ေလ။ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြ လုပ္ၾက၊ နံရံကပ္စာေစာင္ေတြ ေရးၾက၊ ၀တၳဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္ၾက၊ ဆုေပးၾက…၊ ၿပီးေတာ့… စားၾကေသာက္ၾကေပါ့။ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတာ..။

အဲဒီမွာ ႏွင္းရည္သြန္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငွားလိုက္တဲ့ တီး၀ိုင္းက ၀ါသနာရွင္အဆိုေတာ္..။ ကၽြန္ေတာ္က အေဆာင္ကိုယ္စားျပဳ ၀ါသနာရွင္ ဒရမ္သမား…။ ရည္းစားမထားဖူးတဲ့ ကၽြႏ္ေတာ္လည္း သူနဲ႔ေတြ႕မွ ေၾကြသြားေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တီး၀ိုင္းတိုက္ၾကရင္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးစ အဆိုေတာ္ ၿငိသြားၾကေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းတာက လူခ်မ္းသာေတြဆိုေပမယ့္ ေကာင္မေလးမိသားစုမွာ အႏွစ္ရွိတယ္။ ေရေပၚဆီေတြ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔မိဘေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေငြေၾကးမခ်မ္းသာေပမယ့္ ပညာတတ္လူရည္မြန္ေလးမို႔ ေမတၱာစစ္ရင္ မကန္႔ကြက္ပါဘူးတဲ့ေလ။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သံုးနွစ္ေက်ာ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မဂၤလာေဆာင္လုိက္ၾကတယ္။ သူ႔မိဘေတြက မီနီမတ္ကက္တစ္ခု လႊဲေပးတယ္။ တိုက္တစ္လံုးနဲ႔ ကားတစ္စီးလက္ဖြဲ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယား ဘန္ေကာက္ကို ဟန္းနီးမြန္းထြက္ရင္း ေစ်း၀ယ္တယ္။ စုတ္ေရာ လာဘတ္ေရာ ၀င္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာ ေနမွာ။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း မိန္းမလည္းရ သူေဌးေပါက္စလည္း တန္းျဖစ္ေတာ့တာပဲ။

မိန္းမကလည္း သူေဌးသမီးဆိုေပမယ့္ မေမာက္မာဘူး။ ရည္းစားဘ၀ကတည္းက စိတ္ႏွလံုးျဖဴစင္မွန္း ေလ့လာၿပီးသားေပမယ့္ တကယ္တမ္းေပါင္းၾကည့္ေတာ့မွ ပိုေက်နပ္ရတယ္။

ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြရဲ႕ ခပ္ယဲ့ယဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းကို မလုပ္ကိုင္ေစေတာ့ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ညီမႏွစ္ေယာက္အတြက္ အထည္စတိုးေလး ထူေထာင္ေပးဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ ဘန္ေကာက္က ေစ်း၀ယ္တစ္ခါျပန္လာရင္ ညီမႏွစ္ေယာက္အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ဆိုတာလည္း တနင့္တပိုး။ သိပ္ျပည့္ျပည့္စံုစံုႀကီး မေနဖူးရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေတြခမ်ာ မမႏွင္းကိုဆို ခ်စ္လိုက္ၾကတာ သဲသဲလႈပ္ေပါ့။ `အစ္ကိုကိုေတာင္ မ်က္စိထဲျမင္ၾကေသးရဲ႔လား..´ လို႔ ကၽြန္ေတာ္က စေနာက္ရေသးတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကိုလည္း လစဥ္ေငြေၾကးကန္ေတာ့ၿပီး ကုသိုလ္ယူပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွင္းက ဒီလို…။

ႏွင္းရဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အခ်က္က ဆိုင္မွာ ၀န္ထမ္းအမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္တာပါ။ ၀န္ထမ္းေတြကို လစာအျပင္ ေဘာက္ဆူးေကာင္းေကာင္းေပးဖို႔တို႔ ၀န္ထမ္းတိုင္း ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးတာတို႔ NewYear လိုမ်ိဳး သီတင္းကၽြတ္လိုမ်ိဳးေတြမွာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲလုပ္ေပးဖို႔တို႔ကိုလည္း ႏွင္းက မေမ့တတ္ပါဘူး။

ႏွင္းရဲ႔စိတ္ေစတနာကို တိတ္တခိုးအားက်အတုယူရတ့ဲအထိ ပါပဲဗ်ာ။ အလွဴအတန္းက်ေတာ့လည္း ရက္ေရာတယ္။ အလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ ဆိုတာ ႏွင္းမွအစစ္။ ႏွင္းနဲ႔ အနီးကပ္ေနရမွ ႏွင္းဒီလို ေစတနာသဒၵါတရားေကာင္းလြန္းလို႔လည္း စီးပြားေရးမွာ ႏွင္းဘာလုပ္လုပ္ ဘာကိုင္ကိုင္ ေအာင္ျမင္တာပဲလို သတိထားမိတယ္။

သိပ္မၾကာဘူး။ ဆိုင္ခြဲေတြထပ္ဖြင့္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဂဟာေလးမွာလည္း ဆည္းလည္းေလးတိုးဖို႔ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပလာၿပီ။ ဒီသတင္းၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမက အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔တူကို အုလပ္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္းဆိုတယ္။

`သားရယ္… ဒီေကာင္က သိပ္ဖင္ေပါ့တာ။ အလိုက္ကလည္း သိတတ္ေတာ့ မင္းတို႔အတြက္ အားကိုးရမွာ ေသခ်ာတယ္´

အေမ့အႀကံကို ႏွင္းကလည္း ၀မ္းပမ္းတသာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က ၀မ္းမသာဘဲ လုပ္ခ်င္သလို မလုပ္ခ်င္သလို ေလးတိေလးကန္ လုပ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကုိယ့္ညီအခ်ိဳးမေျပေတာ့ တစိမ္းျဖစ္ေနတဲ့ ႏွင္းကို အားနာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းက နားလည္ရွာပါတယ္။ လခလည္းေကာင္းေကာင္း ေပးတယ္။ အိမ္မွာပဲ စရိတ္ၿငိမ္းေပးေနၿပီး သူ႔အ၀တ္ကအစ သူေလွ်ာ္မ၀တ္ရဘူး။ သူေဌးသားတစ္ေယာက္လုိကို ဒီေကာင္ေနရတာ။ သြားစရာရွိလည္း ဒရိုင္ဘာနဲ႔ ကားအဆင္သင့္…။

အဲဒီမွာ လူေတြအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာ ကၽြန္ေတာ္စေတြ႕ေတာ့တာပဲ။ ဒီေကာင့္ကို ဖင္ေပါ့တယ္။ အလုိက္သိတယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစားမယ္လို႔ ထင္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကၽြန္ေတာ့္အေမေရာ မွားတာေလ။ အေမ့နားမွာ ေနတုန္းက အေမခိုင္းသမွ် အလုိက္တသိ ဖင္ေပါ့ေပါ့ လုပ္ကိုင္ေပးတာဟာ.. သူကိုယ္ပိုင္စရိုက္မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားအိမ္မွာ သူ႔ကို ၾကည္ၾကည္သာသာေပးေနဖို႔ ။ သူမေက်နပ္တဲ့ သူ႔အေမကို တုိက္ခိုက္ဖို႔ပါလား..လို႔ တစ္သက္လံုး မေတြးခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြးကို ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိေတာ့တယ္..။

+++++++

ဘယ္သူ႔ေပၚမွာမဆို ေစတနာပိုတဲ့ ႏွင္းက သူ႔အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းသဲသဲကို ဆို ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ဘန္ေကာက္က ေစ်း၀ယ္ျပန္လာၿပီလားဆို ႏွင္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းႀကိဳက္တာယူ။ လက္ေဆာင္ပဲ။ သဲသဲက စီးပြားေရးသင့္တင့္ေပမယ့္ ႏွင္းေလာက္ေတာ့ မျပည့္စံုရွာဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက တကၠသိုလ္တက္တဲ့အထိ တတြဲတြဲ ေနလာခဲ့တာ ဆုိေတာ့ သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ေတာ့လည္း အတြဲမပ်က္ဘူး။ ႏွင္းအိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္သြားေတာ့လည္း အိမ္အ၀င္အထြက္မပ်က္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ သူက ႏွင္းလို ခ်စ္ကံမေကာင္းေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ မေျပလည္ၾကဘူး။ ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့အျပင္ သူ႔ကိုလည္း တကယ္ေမတၱာရွိတာမဟုတ္ေတာ့ သူ႔ရင္ကြဲနာေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လာင္မယားကို ရင္ဖြင့္ေနက်ေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီ ေအာင္ေအာင္က သဲသဲကို ျမင္ျမင္ခ်င္း တန္းတန္းစြဲပါေလေရာ။ ရည္းစားမထားဖူးတဲ့ လူပ်ိဳႀကီးခမ်ာ သဲသဲကလည္း ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ အသည္းေတြကြဲ..။ သဲသဲခ်စ္လာေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကိဳးစား…။ သဲသဲေနာက္ပဲ တေကာက္ေကာက္လုိက္ၿပီး အလုပ္လည္း ေကာင္းေကာင္း စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ဘူး။ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုခု တာ၀န္ေပးလုိက္ရင္… အဲဒါထက္ သဲသဲဆီ အခစား၀င္ဖို႔ပဲ စိတ္ေစာေနၿပီး အလုပ္က ဖင့္ေႏွးေနေရာ။

တစ္ခါတေလ အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြမို႔ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလက် အေရးတႀကီးကိစၥေတြ သူ႔ေၾကာင့္ လြဲေခ်ာ္ကုန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ဆိုးမိတယ္။ ႏွင္းကခြင့္လႊတ္စိတ္ ႀကီးေတာ့ ေျဖေတြးတတ္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းႏွင္းနဲ႔ေပါင္းတာ ၾကာလာေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိရတ့ဲ အရသာ၊ သူမ်ားကို သေဘာထားႀကီးေပးလို႔ ရတဲ့ ေက်နပ္မႈေတြကို နားလည္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ သည္းခံမွန္းသိေတာ့ ပိုပိုဆိုးလာသလိုပဲ။ ေပးထားရတဲ့ လခနဲ႔ေတာင္မတန္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႀကိတ္ၿပီး ေဒါသျဖစ္တတ္လာတယ္။ `ငယ္ငယ္ကနဲ႔ တျခားစီပဲ။ တစ္ေယာက္စီလို႔ကို ထင္ရတယ္…´လို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေမကို ေျပာျပေတာ့ အေမလည္း အံ့ၾသေနတယ္။ `ဟုတ္ရဲ႔လား သားရယ္…´တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ မယံုႏုိင္ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔… သဲသဲက သူ႔ရည္းစား မ်က္ႏွာမ်ားတာကို ရြဲ႕ရင္း ေအာင္ေအာင္နဲ႔တြဲရင္း မခ်စ္ဘူးလို႔ျငင္းရင္း အေနနီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ညားသြားပါတယ္။ ႏွင္းကေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မတ္ေတာ္ေမာင္နဲ႔ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာတာေပါ့။ သူကိုယ္တိုင္ပဲ အကုန္အက်ခံလက္ဖြဲ႔ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ေပးတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းက သူ႔မိဘပိုင္ တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ ေပးေနတယ္။

ေနရာလည္းေကာင္း ေျမညီထပ္လည္းျဖစ္ေတာ့ သဲသဲမိဘေတြ လက္ဖြဲ႕တဲ့ေငြအရင္းအႏွီးနဲ႔ စတိုးဆိုင္ေလးဖြင့္မယ္လို႔ သဲသဲက အႀကံရတယ္။ ႏွင္းက ကူညီၿပီးေတာ့ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္က ပစၥည္းေတြေခါက္ျပန္ေပးစနစ္နဲ႔ ေပးလုိက္ေသးတယ္။ ဘန္ေကာက္ကို ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္ တစ္ခါတေလ သဲသဲကိုေတာင္ အေဖာ္ေခၚသြားေသးတယ္။ သူ႔ဆိုင္အတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြပါ သူ၀ယ္ႏိုင္ေအာင္ေပါ့။ စိတ္ေစတနာေကာင္းတဲ့ မိန္းမေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂုဏ္ယူေက်နပ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင့္ကိုေတာ့ အ့ံၾသရျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္မွာ လက္ေၾကာမတင္းတဲ့ ပ်င္းတဲ့ေကာင္က သူ႔ကိုယ္ပိုင္အလုပ္က်ေတာ့ ႀကိဳးစားလုိက္တာဆုိတာ… ေန႔မနား ညမအားပါလား။ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္တုန္းက အေရာင္းစာေရးႀကီးၾကပ္ရတဲ့ အလုပ္ေတာင္ ဖိဖိစီးစီးမလုပ္ဘူး။ သူ႔ဆိုင္က်ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေရာင္းလို႔ပါလား။

သူတို႔ဆိုင္ေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေရာင္းေကာင္းလာလိုက္တာ၊ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ မီနီမတ္ကက္ အေသးစားေလးလို ေရာင္းအေကာင္းဆံုးဆုိင္ ျဖစ္လာတယ္။

တစ္ခါတစ္ခါ… ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင္ သူမ်ားအလုပ္တုန္းက ခိုခဲ့ ပ်င္းခဲ့သေလာက္ သူ႔ဟာသူက်ေတာ့ သိတတ္လုိက္တာ လို႔ ၿငိျငင္မိတာ အမွန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သေဘာထားေသးသိမ္တယ္လို႔ အထင္ေသးခံရမွာစုိးလို႔ ႏွင္းကို ဖြင့္မေျပာျဖစ္ဘူး။

ဒီအေတာအတြင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ညီမအငယ္ဆံုးေလးက အေမရိကားက ျမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိပါတယ္။ သူ႔ဖူးစားကံကလည္း အံ့ၾသစရာ။ ေကာင္ေလးက ျမန္မာျပည္အလည္လာတုန္း ပုဂံဘုရားဖူးထြက္ခ်ိန္ ညီမေလးကလည္း မိသားစုနဲ႔ ပုဂံဘုရားဖူးအသြား ပုဂံမွာ သြားဆံုၾကသတဲ့။ သူတို႔ခ်င္း မိတ္ေဆြျဖစ္ၿပီး ေကာင္ေလးက ဟိုကေန ညီမေလးဆီ ဖုန္းဆက္ၾကရင္း ခ်စ္သူျဖစ္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးက လာေတာင္းရမ္းၿပီး လက္ထပ္တယ္။ ညီမေလးကိုလည္း အေမရိကားေခၚသြားတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥနဲ႔ ပတ္စပို႔လုပ္တာကအစ ကူညီလုပ္ကုင္ေပး မိသားစုအားလံုး ေလဆိပ္လုိက္ပို႔… နဲ႔ မအားလပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။

ညီမေလးကို လုိက္ပို႔တဲ့ေန႔က်မွ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေအာင္ေအာင္နဲ႔ သဲသဲတို႔ လင္မယားကို ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဆံုရတယ္။ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ သူတို႔လင္မယားကလည္း ဘန္ေကာက္ကို ပစၥည္းအ၀ယ္ထြက္မလို႔တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ညီမေလးကိစၥနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး မေတြ႕ျဖစ္ၾကတဲ့အေတာအတြင္း သူတို႔က ဒီေလာက္ေတာင္ ေျခလွမ္းသြက္ေနပါလားလို႔ အံ့ၾသရတယ္။

ကၽြႏ္ေတာ္တို႔ကို ဘန္ေကာက္သြားမယ့္ကိစၥေတာင္ အသိမေပး၊ တိုင္လည္းမတုိင္ပင္၊ အကူအညီလည္း မေတာင္းလို႔ ကၽြႏ္ေတာ့္စိတ္ထဲ မ်က္တက္တက္ျဖစ္မိတယ္။

`ႏွင္းတို႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာမို႔ အားနာလို႔ မေျပာေတာ့တာ ႏွင္းေရ။ ဆိုင္မွာ ပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္ကုန္ေနလို႔။ ေအာင့္ကိုလည္း ဘန္ေကာက္ အလည္ေခၚသြားခ်င္တာနဲ႔ သဲတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူသြားဖို႔ စီစဥ္လိုက္တာ..´

ႏွင္းက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပံဳးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၿပံဳးေနာက္ကြယ္ က ေ၀ဒနာကို ေနာက္တစ္ရက္မွာ… ေၾကညာခဲ့တာပါပဲ။
                                                                     +++++++
 

မထင္မွတ္တဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေမ့ေနေပမယ့္ သူတို႔က မေမ့ဘူးဆိုတာကို သိလုိက္ရပါတယ္။ ေအာင္ေအာင္ေရာ သဲသဲေရာ ကေလးတစ္ေယာက္လက္ဆြဲၿပီး ကပိုကယိုနဲ႔ အိမ္ကိုေရာက္လာၿပီး ငိုယိုအသားနားခံလာတယ္။ ဒီကထြက္သြားၿပီး နွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဒုကၡမ်ိဳးစံုေရာက္ၿပီး ဆိုင္ျပဳတ္သြားေၾကာင္း နတ္သံေႏွာေတာ့တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္မွာပဲ အလုပ္တစ္ခုခုေပး ဖို႔ ေတာင္းပန္ရွာတယ္။

နဂိုကမွ စိတ္ေစတနာေကာင္းၿပီးသား ႏွင္းက ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ခြင့္လႊတ္တဲ့အျပင္ အလုပ္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ တိုင္ပင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထံုးစံအတုိင္း ႏွင္းသေဘာေပါ့။ ဒီေတာ့လည္း ႏွင္းရဲ႕ ခြင့္လႊတ္ရတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ ကူညီရတဲ့ ေက်နပ္ပီတိကို ထပ္တူခံစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ကာလအေတာ္ၾကာၾကာ တအံုေႏြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ႏွေျမာစိတ္ကို ခုမွ ဖ်တ္ခနဲ အေျဖေတြ႕သြားတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဒီေကာင္ေတြကို ပညာေပးလုိက္တဲ့ ႏွင္းရဲ႕အျပဳအမူကို ေက်နပ္ေနမိေပမယ့္ ကၽြႏ္ေတာ္ႏွေျမာေနမိတာ… ႏွင္းရဲ႕ မုဒိတာမထားႏိုင္တဲ့စိတ္။ ေမတၱာ ေစတနာ ကရုဏာ အားလံုး ျပည့္၀ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႏွင္းမွာ မုဒိတာစိတ္ကေလးလိုေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရတာပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သားအေပၚ ထားတဲ့ ႏွင္းရဲ႕ ေမတၱာ ႏွစ္ဖက္မိဘေမာင္ႏွမအေပၚ ထားတဲ့ ႏွင္းရဲ႔ေစတနာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းနဲ႔ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအေပၚ ထားတဲ့ ႏွင္းရဲ႔ ကရုဏာ။ ဒါေတြအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္က ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနခဲ့ရတာပါ။ တိတ္တခိုး ေလးစားအတုယူခဲ့တာပါ။ ဒါေတြဟာ ႏွင္း ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာမဟုတ္ ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ႏွင္းက ငယ္ငယ္ကတည္းက ျပည့္စံုခဲ့တဲ့ဘ၀ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ထက္နိမ့္က်သူေတြၾကားမွာပဲ အေနၾကာလာၿပီး ကိုယ့္ကို ပုခံုးခ်င္းယွဥ္လာတဲ့သူကို ႏွင္းသည္းမခံတတ္ဘူး။ အဲဒီလူေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ မုဒိတာမပြားႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ ႏွင္းအလြန္မဟုတ္ပါဘူး။ သူလည္း လူပဲေလ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ညီ စိတ္ထားမမွန္တာ ေတြ႕ေတာ့ ခြင့္လႊတ္စိတ္ မေမြးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မတန္မရာႀကီးပြားခ်င္ေနေတာ့ မုဒိတာမပြားႏိုင္ပါဘူး။

ဒီေကာင္လည္း ဘာထူးလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သူေဌးသမီးနဲ႔ညားၿပီး ရုတ္တရက္သူေဌးျဖစ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အတြက္ သူဘယ္မွာေကာင္းေကာင္း ကူညီလို႔လဲ။ မုဒိတာစိတ္နဲ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ လုပ္မွမေပးႏိုင္ခဲ့ဘဲ။ ရွိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစေတြကို သူ႔ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအတြက္မွ သံုးေတာ့တာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။ 

ႏွင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးမႈ မေလ်ာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း အရာရာ ျပည့္စံုတဲ့ ႏွင္းရဲ႕ လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္ကေလးကို ျဖည့္ေပးႏုိင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုတာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈ ႏူးည့ံၿပီး အခ်ိန္အခါပါ ေစာင့္သင့္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ 

တစ္ေန႔ေန႔ အရင္းခံျဖဴစင္တဲ့ ႏွင္းကို မထိခိုက္ေစမယ့္ နည္းလမ္းေကာင္းေလးတစ္ခုခု…. ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေကာင္းတစ္ေယာက္ အစစ္အမွန္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
                                                               ++++++++
 

ေလာကမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာထားျပည့္၀တဲ့လူျဖစ္ပါေစ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိျမင္ႏိုင္တဲ့ ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ အတြင္းစိတ္ကေလးေတြ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္ၾကပါလား…။

ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)

ကလ်ာ၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၉